เรื่องมีอยู่ว่าตั้งแต่เด็กที่จำความได้ ประมาณ 2-3 ขวบ เราโตมาที่บ้านย่า แต่แม่ไปทำงานที่อื่น ก็เลยอยู่กับปู่กับย่า พ่อไปแอบมีคนอื่นที่บ้านพักของที่ทำงาน แอบนอนด้วยกัน จนทำให้แม่หย่า ประมาณ 6-7ขวบ ตั้งแต่นั้นมา ก็ย้านมาอยู่ที่บ้านตากับยาย เรียนโรงเรียนแถวนั้น แต่แม่ก็ไปทำงานที่อื่น กลับบ้านมาบ้างเสาร์-อาทิตย์แต่มันก็ช่วงสั้นๆ เรียนที่นั่นประมาณ 6ปี แม่ก็ให้ย้ายไปอยู่โรงเรียนประจำต่างจังหวัด อีก6ปี คือสรุปง่ายๆว่าอยู่คนเดียว พอโตมาตอนนี้อยู่มหาวิทยาลัย เขากลับมาต้องการให้เราสนิท เล่าทุกอย่างให้เขาฟัง เขาเหมือนไม่รู้ว่าเรานิสัยยังไง เป็นคนยังไง เราต้องการอะไร เราชอบแบบไหน มันทำให้รู้สึกอึดอัดมาก เวลาอยู่กับเขา ถามว่ารีกมั้ยก็คงรัก แต่ไม่ได้เยอะมากเท่าตากับยายที่เลี้ยงมา แล้วตอนนี้เขาก็จะมาเรียกร้องอะไรจากเราก็ไม่รู้ แบบต้องการให้สนใจ แต่เรารู้สึกว่าเราไม่อินเลย เหมือนตอนเด็กอยู่กับตายายมา ก็ไม่ได้มีเรื่องอะไรให้ต้องบังคับ อยู่รร ประจำมันก็ต้องดูแลตัวเอง จนมาตอนนี้เหมือนมาถูกบังคับให้ทำอะไรที่เขาอยากจะให้ทำ ซึ่งทำให้รู้ว่าเออ ทำไมไม่รู้ว่าไม่ชอบโดนบังคับ ทำไมๆๆๆ ในหัวมีแต่ทำไมม5555 แต่บางครั้งก็รู้สึกแบบทำไมคนอื่นรักแม่ ทำไมเรา ไม่ นี่คนบาปหรอไรงี้ พอได้ถามก็รู้ว่าเออ แม่เลี้ยงตั้งแต่เด็กอยู่กับแม่ตลอด อาจให้แบบยายเลี้ยงบ้างแต่ส่วนคือจะเป็นแม่ อะไรแบบนี้