ตามหัวเลยครับ คือผมเป็นเคือผมเป็นเด็กต่างจังหวัดบ้านเคยมีฐานะแต่บรรพบุรุษเสีย พี่น้องแม่ผมแย่งชิงสมบัติกันแม่ผมเป็นคนเล็กไม่ทีสิทธิ์มีเสียงจึงไม่สามารถทำอะไรได้บ้านที่เป็นสมบัติของบรรพบุรุษก็ถูกขายทิ้งไปในราคาประชดของพี่คนโต จนทำให้ผมไม่มีบ้านต้องเช่าบ้านอยู่ (แม่ผมเช่าแยกอีกหลังเพราะไม่เคย อยู่ด้วยกันพออยู่ด้วยกันต้องทะเลาะกับผมตลอดแต่ผมรักแม่นะแค่ความเห็นไม่ตรงกัน)  ต่อครับ แม่ผมไม่มีเงินส่งเรียน ผมจึงประกอบอาชีพค้าขาย ซึ่งรายได้ก็ดีพอสมควรพอจะส่งตัวเองเรียนจบ ม.6 ได้ ผมมีแฟนคบกันมา 5 ปี วันนึงแฟนผมสอบติดราชการแห่งหนึ่ง ต้องย้ายเข้าเมืองกรุง  (เงินเดือนน้อยกว่าที่ทำงานเดิมสามเท่าแต่แลกกับสวัสดิการ) เค้าเสนอให้ผมไม่ต้องทำงานหาเงิน เพื่อแลกกับการดูแลเค้าและทำงานบ้านต่างๆทุกๆอย่าง ทีแรกผมกะว่าจะไม่ไป คนเคยหาเงินจะให้อยู่เฉยๆก็คิดหนัก แต่สุดท้ายเขาก็รบเร้าไปจนได้ โดยการบอกถ้ากู้รัฐได้ จะซื้อของที่ผมฝันอยากจะได้ให้ ผมก็เลยยอมมา โดยใช้เงินเก็บทั้งหมดส่วนนึงรูดบัตรเครดิตและบัตรกดเงินสดเพื่อเริ่มต้นชีวิตใหม่ที่เมืองกรุง ปีแรกไหวครับ เค้ากู้เงินได้หลักแสนเพื่อซื้อของที่ผมอยากได้ สุดท้ายหนี้เก่าจากบัตรต่างๆและหนี้ใหม่ที่กู้มารุมเร้าครับ ผมจึงต้องขายของสิ่งนั้นไปปิดบัตรส่วนหนึ่งเพื่อต่อชีวิตเรา แต่ก็ยังไม่หมดครับ เพราะบัตรทั้งหลายทำตอนเงินเดือนที่มากกว่าตอนนี้สามเท่าวงเงินมันจึงสูง ปีถัดมาคือปี 61 ปีที่แล้ว สู้ทุกวิถีทางครับ รถก็ต้องผ่อน คอนโดก็ต้องเช่าหนี้บัตรต่างๆซึ่งน้อยลงไปบ้างแล้ว ผมซึ่งชอบเที่ยวออกทริปกับเพื่อนตลอดเป็นประจำตอนอยู่ต่างจังหวัดตอนนี้คือจบทุกอย่างครับ ปีที่ผ่านมาชีวิตในเมืองกรุงคือแทบไม่ได้ก้าวออกจากชุมชนที่อยู่เลยเพราะไม่กล้าใช้เงินครับกลัวจะไม่มีกิน ผมซึ่งทุกข์ใจมากอะไรก็ไม่ได้ดั่งหวัง ผมหาเงินแบบเมื่อก่อนไม่ได้ เพราะคอนโดพื้นที่น้อย ไม่สามารถเก็บข้าวของที่ผมใช้ทำมาหากินได้ ผมก็พยายามหาของตามประตูน้ำบ้างสำเพ็งบ้างมาขายออนไลน์ มันก็ขายดีแค่ช่วงแรกๆหลังๆคู่แข่งเยอะก็เริ่มไม่ไหว จะไปสมัครงานที่ไหนเขาก็ไม่รับ เพราะผมจบน้อยและไร้ประสบการณ์ ผมหาเงินจากการค้าขาย ส่งตัวเองเรียนจบ ม.6 เลี้ยงดูตัวเองตั้งแต่อายุ 15 ผมทำอย่างอื่นแทบไม่เป็น ผมขายของออนไลน์ช่วยเค้าประคองจนผ่านปี 61 ต้นปี 62 นี้ แล้วโบนัสของทางราชการปีนี้ก็ยังไม่ออก  ตอนนี้หนี้มากกว่าเงินเดือนเค้า 1 เท่าตัว ผมควรทำอะไรต่อไปดีครับ ในเมืองกรุงซึ่งมีการแข่งขันสูงและอันตรายรอบตัวมาก
กลับบ้านไปก็ไม่มีบ้านครับ

ปล.ผมเครียดมากแต่ก็ทำอะไรไม่ได้ทะเลาะกับแฟนไปก็เท่านั้นไม่มีอะไรดีขึ้น เครียดถึงขั้นไม่มีอะไรกันมาเป็นปีแล้ว แต่ผมก็ดูแลเค้าแบบนี้ขับรถให้เค้า ทำงานบ้าน ทำกับข้าวให้ทาน ไม่เคยขาดตกบกพร่อง