...เราอยู่กินกับสามี มีลูกด้วยกัน 1 คน ตลอดเวลาที่ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันมาเราไม่เคยนอกลู่นอกทางเลย เลิกงานกลับบ้านทำงานบ้านดูแลไม่เคยขาด( ก็มีบ่นๆบ้างตามภาษาภรรยา )  สามีต้องการอะไรเราทำให้ได้หมด อยากไปเที่ยวกับเพื่อนเราก็ให้ไปไม่เคยตาม แต่จะโทรหาเป็นช่วงๆว่าอยู่ใหน กลับตอนใหน แค่นี้ ไม่เคยตามไม่เคยขอไปด้วยเลยเพราะไว้ใจเขา และก็เป็นแบบนี้มาตลอด 7 ปี พอเข้าปีที่ 7 เขาเริ่มแปลกไป หวงโทรศัพท์ จากที่เราทำอะไรก็ถูกทุกอย่างพักหลังแค่เราหายใจยังผิดเลย จนวันนึงเราจับได้ เขาก็ไม่ยอมรับ แต่กลับมาตบตีเราแทน เราก็ยอมเพราะเรารักเขา จนนานวันเข้าเขาก็ทิ้งเรากับลูกไปอยู่กับผู้หญิงคนนั้น เขาบอกว่าผญ.คนนั้นรักเขามากกว่าเราดูแลเขาดีกว่าเรา เราได้แต่ก้มหน้ายอมรับ คิดแค่ว่านี่หรอคือ รางวัลของคนซื่อสัตย์ นี่หรอคือสิ่งตอบแทน ตอนนี้เราก็เลี้ยงลูกคนเดียวมาได้เกือบ 2 ปีแล้ว เงินเดือนก็ไม่ได้เยอะเท่าไหร่แต่จะไม่ให้ลูกอดแน่นอน แต่ทำไมเขาก็ยังมีความสุขดีทั้งๆที่เขาทำใ้ห้เรากับลูกเจ็บปวดใจขนาดนี้ ต่างกับเราที่ไม่เคยมีวันใหนที่จะไม่คิดถึงเขาเลย....

ปล.เป็นกระทู้อาจจะเขียน งงๆหน่อย ขอโทษนะคะ🙇🙇🙇