เราไม่ใช่เลสเบี้ยน เราไม่ชอบผู้หญิงทุกคนแต่เรามีแฟนเป็นผู้หญิง คำพูดนี้ทำให้เขาไม่พอใจ มีปัญญากันตลอด
ทะเลาะกันทีไรต้องให้คุยต้องให้ปรับความเข้าใจกันเดี๋ยวนี้ตอนนี้ เขาออกเวรมา 8:00 แต่เราเข้างาน 8:00 คือเวลาและจังหวะที่จะคุยกันแทบไม่มีเลย ตอนเย็นเราก็ต้องรีบกลับบ้านทำให้ความสัมพันธ์ของเราห่างกันออกไปอีก มีอยู่ครั้งนึงเขาหอบดอกไม้มาขอโทษในขณะที่เรายืนให้คำแนะนำคนไข้อยู่เราก็เลยไม่พอใจมากๆ ที่เขาทำพฤติกรรมตัดพ้อเราในเวลางาน แค่เราบอกว่าเราไม่ใช่เลสเบี้ยน ที่คบที่รักเพราะรู้สึกรักจริงๆ เปิดเผยทุกอย่าง IG Facebook พามาเจอครอบครัวพยายามทำทุกอย่างให้เขาเชื่อใจแต่มันก็ไม่ได้ผล แค่เราบอกว่าเราไม่ได้เป็นเลสเบี้ยนทุกอย่างมันเลยจบเลยหรอ เราพยายามอธิบายพยายามทำทุกทางเพื่อเขาเข้าใจ แต่ทุกอย่างที่ทำไปมันก็ไม่เป็นผล ตอนนี้ก็ได้แต่คิดถึง วันแรกที่เราเรียนรู้กัน เราให้เกียรติกันเสมอ เราสองคนทำงานในโรงพยาบาลเราต่างมีมารยาทให้กันมาตลอด
เพื่อนๆร่วมงาน คนรอบข้างยินดีกับเราเสมอ ทุกอย่างในชีวิตราบรื่นปกติดี ยกเว้นความเข้าใจในความรัก
ความรักเป็นเรื่องที่มันซับซ้อน บางคู่ก็อยู่ใกล้กัน บางคู่ก็อยู่ไกลกัน ไม่ว่าจะด้วยหน้าที่การงานและความรับผิดชอบ หากขาดความเข้าใจซึ่งกันและกัน ขอให้อยู่ใกล้กันแค่ไหนถึงจะให้คุยกันมากแค่ไหน ความไม่เข้าใจกันของชีวิตคู่ก็เป็นปัจจัยหลักๆที่ทำให้ชีวิตคู่ไม่รอด เข้าใจว่าทุกคนมีความแตกต่างไม่เหมือนกัน
พื้นฐานต่างกัน ทัศนคติต่างกัน นิสัยความชอบต่างกัน แต่ทั้งหมดทั้งมวลเราก็เรียนรู้กันตั้งแต่แรกคบกันแล้ว แต่ทำไมยิ่งนานๆไปทุกๆอย่างมันกลายเป็นความไม่เข้าใจไปทั้งหมด
เราบอกว่าเราไม่ใช่เลสเบี้ยน เราไม่ได้ชอบผู้หญิงทุกคน คือคบแค่เธอเพราะว่าเจอเธอเราคือใช่สำหรับเรา กลายเป็นว่าโดนหาว่ายังงี้ก็ต้องมีสิทธิ์ไปคบกับผู้ชายสิ
คือเรารู้สึกว่าตอนนี้ทำไมชีวิตคู่ของเรามันมีปัญหามากมายจังเลย คือเราต้องยอมรับใช่ไหมว่าเราเป็นเลสเบี้ยน แต่เราไม่ใช่ไง หรือมีแฟนเป็นผู้หญิงเขาเรียกว่าเลสเบี้ยนหรอ ตอนนี้ลาออกจากงานแล้ว ห่างกันมา1เดือน เราลงทุนมาใช้ชีวิตในเชียงใหม่ ถ่ายรูปลงไอจี พาตัวเองพักผ่อน ใจลึกๆก็ยังคิดถึงเขาอยู่ แต่ชีวิตมันต้องดำเนินต่อไป ถามใจตัวเองว่ายังชอบผู้หญิงอยู่ใหม เราไม่ได้ชอบ เราชอบแค่กับเขาคนเดียว
เราเป็นผู้หญิง มีแฟนเป็นผู้หญิง เลิกกัน แค่เพียงเราบอกว่า เราไม่ใช่เลสเบี้ยน
ทะเลาะกันทีไรต้องให้คุยต้องให้ปรับความเข้าใจกันเดี๋ยวนี้ตอนนี้ เขาออกเวรมา 8:00 แต่เราเข้างาน 8:00 คือเวลาและจังหวะที่จะคุยกันแทบไม่มีเลย ตอนเย็นเราก็ต้องรีบกลับบ้านทำให้ความสัมพันธ์ของเราห่างกันออกไปอีก มีอยู่ครั้งนึงเขาหอบดอกไม้มาขอโทษในขณะที่เรายืนให้คำแนะนำคนไข้อยู่เราก็เลยไม่พอใจมากๆ ที่เขาทำพฤติกรรมตัดพ้อเราในเวลางาน แค่เราบอกว่าเราไม่ใช่เลสเบี้ยน ที่คบที่รักเพราะรู้สึกรักจริงๆ เปิดเผยทุกอย่าง IG Facebook พามาเจอครอบครัวพยายามทำทุกอย่างให้เขาเชื่อใจแต่มันก็ไม่ได้ผล แค่เราบอกว่าเราไม่ได้เป็นเลสเบี้ยนทุกอย่างมันเลยจบเลยหรอ เราพยายามอธิบายพยายามทำทุกทางเพื่อเขาเข้าใจ แต่ทุกอย่างที่ทำไปมันก็ไม่เป็นผล ตอนนี้ก็ได้แต่คิดถึง วันแรกที่เราเรียนรู้กัน เราให้เกียรติกันเสมอ เราสองคนทำงานในโรงพยาบาลเราต่างมีมารยาทให้กันมาตลอด
เพื่อนๆร่วมงาน คนรอบข้างยินดีกับเราเสมอ ทุกอย่างในชีวิตราบรื่นปกติดี ยกเว้นความเข้าใจในความรัก
ความรักเป็นเรื่องที่มันซับซ้อน บางคู่ก็อยู่ใกล้กัน บางคู่ก็อยู่ไกลกัน ไม่ว่าจะด้วยหน้าที่การงานและความรับผิดชอบ หากขาดความเข้าใจซึ่งกันและกัน ขอให้อยู่ใกล้กันแค่ไหนถึงจะให้คุยกันมากแค่ไหน ความไม่เข้าใจกันของชีวิตคู่ก็เป็นปัจจัยหลักๆที่ทำให้ชีวิตคู่ไม่รอด เข้าใจว่าทุกคนมีความแตกต่างไม่เหมือนกัน
พื้นฐานต่างกัน ทัศนคติต่างกัน นิสัยความชอบต่างกัน แต่ทั้งหมดทั้งมวลเราก็เรียนรู้กันตั้งแต่แรกคบกันแล้ว แต่ทำไมยิ่งนานๆไปทุกๆอย่างมันกลายเป็นความไม่เข้าใจไปทั้งหมด
เราบอกว่าเราไม่ใช่เลสเบี้ยน เราไม่ได้ชอบผู้หญิงทุกคน คือคบแค่เธอเพราะว่าเจอเธอเราคือใช่สำหรับเรา กลายเป็นว่าโดนหาว่ายังงี้ก็ต้องมีสิทธิ์ไปคบกับผู้ชายสิ
คือเรารู้สึกว่าตอนนี้ทำไมชีวิตคู่ของเรามันมีปัญหามากมายจังเลย คือเราต้องยอมรับใช่ไหมว่าเราเป็นเลสเบี้ยน แต่เราไม่ใช่ไง หรือมีแฟนเป็นผู้หญิงเขาเรียกว่าเลสเบี้ยนหรอ ตอนนี้ลาออกจากงานแล้ว ห่างกันมา1เดือน เราลงทุนมาใช้ชีวิตในเชียงใหม่ ถ่ายรูปลงไอจี พาตัวเองพักผ่อน ใจลึกๆก็ยังคิดถึงเขาอยู่ แต่ชีวิตมันต้องดำเนินต่อไป ถามใจตัวเองว่ายังชอบผู้หญิงอยู่ใหม เราไม่ได้ชอบ เราชอบแค่กับเขาคนเดียว