ผมถูกด่าตลอดแต่พยายามที่จะไม่ฟังเพราะเป็นเรื่องไร้สาระ
ผมคิดว่าที่เขาด่าผมคงเพราะไปโกรธใครมาแล้วมาลงที่ผม
แต่ถ้าผมพูดกลับไปว่าไม่ใช่ก็มักจะถูกว่าอย่ามาเถียง
หลังจากนั้นผมก็ไม่พูดอะไรเลยตอนที่เขาด่าว่าและก็ไม่ฟังด้วยเพราะมันไม่ใช่เรื่องจริง เขาชอบพูดสิ่งที่คิดอยู่ตอนนั้น
ออกมาเลยโดยไม่หาว่ามันจริงหรือป่าวผมไม่ชอบเรื่องนี้
ส่วนคนที่รู้ความจริงก็ไม่พูดให้เขาเข้าใจ
ผมจึงต้องจำใจฟังจบหมดแล้วก็กลับไปที่ห้อง
ผมเจอทุกวันจนเวลากินข้าวผมยังไม่อยากกินด้วยเลย
เพราะผมรู้ว่าสิ่งที่ออกจากปากเขามันมีแต่สิ่งไม่ดี
เขาไม่เคยมองส่วนดีๆของคนอื่น
ผมคิดว่าเขาคงทุกมากแน่ๆถ้ายังใช้อารมณ์แล้วไม่ใช้สมอง
คนที่มีความสุขเขาคงไม่ทำให้คนอื่นมีความทุกหลอกใช่ไหม