เราแต่งงานมา 4 ปี มีลูก 1 คน

พื้นฐานเราเป็นคนขี้เหวี่ยง วีน ขี้หงุดหงิด
ส่วนแฟนเรา โมโหรุนแรง ทำร้ายข้าวของ ทำร้ายร่างกาย โวยวายเสียงดัง

จุดเปลี่ยนคือ เราอยากรักษาครอบครัวไว้ เราจึงยอมเปลี่ยนแปลงตัวเอง พยายามไม่หงุดหงิด ยอมเค้าทุกอย่าง
แต่บางครั้งมันก็มีหลุดบ้าง เช่น พูดน้ำเสียงไม่ดี ทำหน้าบึ้ง ก่อนรอบเดือนมา ธรรมชาติของผู้หญิงคือ มันจะรู้สึกหงุดหงิดแบบไม่มีสาเหตุ แต่แฟนเราบอกเราว่า ห้ามทำ ห้ามเป็น เพราะเค้าไม่ชอบ แล้วหลายๆครั้งที่เรามีหลุดอาการเหล่านี้ออกไป เค้าจะขอเลิกทันที

แต่กับคนนอกครอบครัว คนที่ทำงานถ้าเค้าโดนเหวี่ยง เค้าไม่ว่าอะไรเลย แต่กับเราห้ามทุกอย่าง

แต่ส่วนที่เค้าทำไม่ดีกับเรา เราให้อภัยเค้าได้ เราไม่เคยขอเลิก

ปัจจุบันเค้าขอแบ่งลูกไปเลี้ยง แต่เราฟิวขาดเราคิดว่าเราก็ทนเค้ามามาก ทำไมเรื่องแค่นี้ต้องบอกเลิก คนอื่นมีปัญหาหนักกว่านี้ทำไมถึงผ่านไปได้ เราเลยไม่ให้ ไม่อยากให้ลูกไปอยู่กับพฤติกรรมแบบนี้ เพราะเราไม่รู้ว่าอนาคตเค้าจะทำแบบที่ทำกับเราใส่ลูกรึเปล่า

เราเคยโดนเค้าถ่มน้ำลายใส่หน้า ด่าทอต่างๆทำร้ายร่างกาย

แต่เพราะเรารัก อยากให้อยู่เป็นครอบครัวเราถึงทน

เราควรพอแล้วเดินออกมาดีมั้ยคะ

ข้อดีของเค้าตอนที่ไม่โมโหคือ ดูแลเรา ดูแลลูก