เสียใจเรื่องลูกมากเลยค่ะ  ลูกชายอายุ 18 ปีหากไม่ได้ในสิ่งที่ต้องการคำพูดหยาบคาย พูดจาดูถูกเหยียดหยาม ตะโกนโวยวายทำลายข้าวของในบ้าน ตอนนี้ได้แต่เสียใจในการกระทำของเขา เราเป็นแม่พยายามไม่โต้ตอบหรือพูดคำหยาบกลับไป ถามเหตุผลต่างๆ ว่าทำไมทำแบบนี้ เขาบอกเขาโมโห ไม่ได้ในสิ่งที่อยากได้ หรือตั้งใจ อย่างเช่น เขาขับรถมอเตอร์ไซค์ไปพังระหว่างทาง และบอกให้เราเอารถกระบะไปรับ พอไปรับก็หงุดหงิดโวยวาย ว่าขับรถช้ากลัวร้านปิด ช่างบอกว่าต้องซ่อมหลายวัน บ่นว่ารถพังหาเงินไม่ได้เสียเวลา แล้วก็กลับมาทำลายข้าวของที่บ้าน  เราเป็นแม่ก็ไม่อยากตอบโต้อะไร เพราะเสียใจในการกระทำของเขาและกริยาท่าทางที่ดิวต่ำและถอยมาก ส่วนพ่อของเขาก็อยู่ในเรือนจำ ซึ่งเป็นอะไรที่ท้อมากเลยตอนนี้ พอบอกนิสัยของลูกให้เขาฟัง ก็บอกว่าให้ใจเย็นๆ ซึ่งมันเย็นมากพอแล้ว การที่เลี้ยงลูกวัยรุ่นคนเดียวมันเหนื่อย เหนื่อยใจมากๆ ใครพอมีประสบการณ์เรื่องแย่ๆแบบนี้บ้างคะ ขอแชร์แนวทางหากแก้ไขหน่อยค่ะ เพราะไม่อยากรู้สึกเกลียดลูกตัวเองไปมากกว่านี้