แม่ชอบบังคับให้สวดมนต์ค่ะ พอดีแม่เข้าสายธรรมะตอนเราอายุตั้งแต่ 5-6 ขวบค่ะตอนเด็กแม่ก็ชอบพาไปวัดทุกวันพระไม่เคยขาด แต่พอเริ่มโตมาแม่ก็เคร่งขึ้นโดยการสวดมนต์ตอนกลางคืนทุกวัน วันละ 30 นาทีบวกกับนั่งสมาธิ 5 นาที และต่อมาจะมีตำหนักหลวงปู่เป็นตำหนักร่างทรงค่ะ เขาจะมีการมารวมตัวกันสวดมนต์ตอนเย็นทุกวันพระ สวดตั้งแต่1ทุ่มจนถึง3ทุ่มพอเขาสวดเสร็จก็มีปู่ร่างทรงมาให้พรเจิมหน้าผาก ก็ได้กลับบ้าน 4 ทุ่มค่ะ เเล้วซึ่งเราเป็นนักเรียนก็จะมีบางวันที่ต้องทำการบ้านงานค้างต่างๆเราก็ขออยู่บ้านคนเดียวเพื่อที่จะทำงาน แม่ก็ไม่ชอบใจค่ะก็ด่าว่าเด็กนี่ไม่ตั้งใจสวดโกหกว่าทำงานชอบอ้าง แล้วพ่อก็ไม่อยากให้อยู่บ้านคนเดียวก็จะให้พี่สาวอยู่บ้านด้วย แม่ก็พูดว่า บาปจริงๆทำให้คนอื่นไม่ได้ไปสวดไม่ได้ให้พี่ไปได้บุญ เราก็เลือกที่จะเงียบ
ส่วนวันธรรมดาสวดมนต์วันละ30 นาที แม่ก็บอกให้ทุกคนเตรียมอาบน้ำแล้วไปสวดมนต์พร้อมกัน มันก็จะมีบางวันค่ะที่เรามีงานต้องทำงานเรื่อยๆส่วนมากจะสวดกันประมาณ3-4ทุ่ม
เราก็เป็นคนสวดแล้วง่วงก็กลัวจะสวดแล้วง่วงทำงานต่อไม่ได้บางทีก็ไม่ยอมไปสวดมนต์แม่ก็ด่าว่า ไอนี่ไม่ยอมสวดมนต์แม่หาทางสว่างมาให้เราก็อธิบายแล้วค่ะแม่ไม่ฟัง ทุกคนในบ้านต้องยอมแม่ค่ะเราไม่เข้าใจว่าต้องบังคับกันถึงขนาดนี้เลยเหรอ ไม่ได้เกลียดการสวดนะคะ พอสวดมากๆก็เริ่มเอียนไปเลย คิดว่าไม่ต้องเคร่งขนาดนั้นก็ได้เราก็คิดว่าสวดมนต์ก็สวดแหละแต่ไม่ใช่สวดทุกวันเอาวันที่มีเวลาจริงๆ
แล้วก็บางทีสวดมนต์ดึกคือทุกคนง่วงแม่ก็ง่วงสวดไปหลับไปค่ะ นี่คิดว่าสวดแบบนี้จะได้บุญมั้ยเนี่ย?