มองดูข้างบ้านแล้วรู้สึกหดหู่ใจ...รู้ทั้งรู้แหละว่า ลูก เมีย พ่อตา แม่ยาย เค้าคงไม่ได้แฮปปี้กับการขับมอเตอร์ไซค์เสียงดังๆ ไปๆมาๆ

ในความรู้สึกของเขา...คงคิดว่า คนอื่นอาจจะมองดูด้วยความชื่นชม อยากได้ อยากเป็นเจ้าของ

แต่มุมตรงข้าม...คนที่มองอย่างผม รู้สึกสงสารเค้ามากกว่าที่ต้องเสียเวลา ไปกับสิ่งที่มันน่าจะมีอะไรดีกว่านี้

หลายๆคน..ที่มี ก็ไม่ได้มีอิสระภาพทางการเงิน...หรือร่ำรวยเป็นเจ้าของกิจการที่รวยเหลือใช้ แต่ยังดิ้นรนเป็นชนชั้นกลางแค่พอมีพอกินเหมือนคนทั่วไป

เขาจะรู้ไหมว่า...สิ่งที่เขาทำอยู่ มันกระทบกับคนในครอบครัว ความสัมพันธุ์ ในครอบครัว....เพียงแต่เขาไม่ได้เอ่ย หรือ ไม่อยากพูดให้ทะเลาะกันเท่านั้น

หลายๆมุมมอง...หลายๆความคิดเห็น ล้วนสนับสนุนความคิดเห็นตัวเองทั้งนั้น...

หลายคนอาจจะบอกว่า...ไม่เป็นไร แฟนผมซ้อนท้าย ไม่เป็นไรผมจ้างคนอื่นทำ ไม่เป็นไรผมมีเงิน....

แต่สิ่งที่คุณทำมันไม่ได้คือ....การย้อนเวลากลับไปวินาทีที่แล้ว....เห็นใจครอบครัวพวกเขาเหล่านี้จัง

ชีวิตจริงคงไม่เดินไปบอก...เพราะมันไม่ใช่ธุระ....แต่ถ้าการใช้นิ้วดีดคีย์บอร์ดแล้วทำให้ใครสักคนหวนคิดได้ มันก็คุ้มค่าแล้ว...