ตอนนี้เราอายุย่าง20 เคยเรียน ม.4 มาปีหนึ่งเเล้วซิ่วออกไปเรียนช่าง ตอนนั้นพ่อรู้พ่อก็ดุแต่พอเรียนไปเค้าก็สนับสนุนซัพพอร์ตเรา คือเค้าไม่ได้ซีเรียสเรื่องเรียน เราก็เรียนดีนะคะ ไม่เกเร เเต่ตอนนี้เข้ามาเรียน ป.ตรี ในกรุงเทพ(เราอยู่ต่างจังหวัด) ก่อนหน้าที่จะได้มาเรียน พ่อเหมือนจะไม่อยากให้มาเพราะมันไกลบ้านมากๆ เป็นห่วง เเล้วเราก็มาคนเดียวด้วย เราก็พยายามขอร้องอ้อนวอนเเกจะมาให้ได้ ทำทุกอย่างขายของเก็บตัง ให้เเกเห็นว่าเราตั้งใจที่จะมา พยายามสอบให้ติด จนพ่ออนุญาติเหมือนเดิม เเกสนับสนุนเราในทุกๆเรื่อง ไม่เคยขาด ให้อยู่หอพักสบายๆ ไม่ต้องทำอะไร เรียนอย่างเดียว แต่พอเรามาเรียนเเล้ว ทุกอย่างกับไม่เป็นอย่างที่คิด ที่เรื่องเรียน สังคม สิ่งเเวดล้อม และอะไรหลายๆอย่าง ตอนนี้เรียนมากเทอมครึ่งกำลังจะจบเทอมสอง เราพยายามที่จะทำตัวให้มีความสุข ไม่ต้องคิดอะไรมาก แต่มันก็ทรมาณหัวใจ อึดอัดมาก รู้สึกหนื่อย ไม่อยกไปเรียน ทั้งๆที่เราก็จบช่างเฉพาะทางด้านนี้มา แต่ทำไมรู้สึกไม่มีไฟในตัวเอง ไม่มีความสุข ทุกอย่าง ไม่เป็นอย่างที่คิด รู้สึกผิดหวังเเทนครอบครัวเเล้วก็ผิดหวังกับตัวเอง คือเราเลือกที่จะมาเอง ตั้งใจจะมาเอง เค้าไม่ได้บังคับเรา ทุกอย่างเราเลือกเอง สงสารครอบครัวที่ต้องคอยคิดมาก อยากกลับบ้าน เบื่อตัวเองมากที่เอาเเต่ใจตัวเองเกินไป