เราเป็นเเฟนกับเพื่อนรุ่นเดียวกันเราคบกันได้1ปีเเต่ไม่เคยไปใหนมาใหนด้วยกันเพราะเราเป็นคนที่อยู่ในโอวาทพ่อเเม่มากๆเวลาที่จะไปใหนด้วยกันหน้าพ่อหน้าเเม่ก็โผล่มาเสมอเเค่คิดก็.ไม่กล้าเเล้ว
เเต่เขาก็เข้าใจเรามาโดยตลอดเขาเป็นผู้ชายที่ดีมากๆเสมอต้นเสมอปลาย เป็นสุภาพบุรุเป็นคนรักครอบครัวมากๆเท่าที่เรารู้จักกันมา
เเละเเล้วก็ถึงวันที่เราเลิกกัน
เราเป็นคนบอกเลิกเองเพียงเพราะว่าอยากรู้ใจตัวเอง
เเล้วในวันนี้เราก็ได้รู้ใจตัวเองซักทีเเต่มันก็สายไปเเล้ว
เขาเปิดตัวคบคนใหม่วันนั้นเหมือนโลกทั้งใบของเราเเตกสลายเราร้องไห้ทั้งคืนนนนอนไม่หลับไม่รู้ว่าเสียดายความดีของเขาหรือว่ารัก นะเเต่มันโคตรเจ็บบเลยยยย
เเล้วเราก้อมารุ้ทีหลังจากเพื่อนสนิทเขาว่าเขาประชดเรา
จากนั้นเราก็เลยไปง้อเขาเเต่เขาเปลี่ยนไปมากกโคตรเชยชา. ไม่เหมือนคนเดิมที่เรารู้จักเเต่เราก็พยายามง้อเขาให้ถึงที่สุดเท่าที่เราจะทำได้เเต่สุดท้ายไม่ได้ผลเขาไม่รักเราเเล้ววว
เราก็ได้เเต่มานั่งโทษตัวเองมานั่งเสียใจจนถึงทุกวันนี้
นี่ก็ผ่านมา3ปีเเล้วยังมานั่งคิดถึงเขาอยู่เลยทั้งๆที่ตอนนี้เขาก็มีเเฟนใหม่ชีวิตเขาดูเหมือนจะไปกันด้วยดี
อ้อลืมบอกไประยะเวลาสามปีเราไม่คิดจะคบใครเลยม่รุ้เหมือนกันว่าทำไมมม
ควรทำยังไงดี