กวีในดงดาบ : เบี้ยไร้นาม

คือลิ่วล้อต่ำเตี้ย เบี้ยไร้นาม
คอยเดินตามทุกอย่าง เขาวางแผน
ชื่อก็ใบ้ให้เห็น เป็นผู้แทน
อยู่ในแปลนเดินหมาก จากการวาง

  ธรรมดาของเบี้ย ต้องเดินก่อน
ทุกขั้นตอนของหัว สังเกตหาง
ก้อนหินโยนไม่เบื่อ เพื่อถามทาง
ก่อนเดินวางหมากไป ไม่เหลือบแล

   ล้วนแต่ลอดเลี่ยงไป ในพิรุธ
ช่องทางมุดไปอย่าง สีข้างแถ
  ได้ดิ้นรนเดินต่อ ไม่วอแว
สนกระแสแคร์สื่อ ทำไมกัน

   คือลิ่วล้อต่ำเตี้ย เบี้ยไร้นาม
  มิตรเดินตามกันมา ล้วนน่าขัน
ใครคือตัวหัวหมู่ ทะลวงฟัน
ที่เห็นมันก็แต่ แค่ตัวแทน

   คือลิ่วล้อต่ำเตี้ย เบี้ยไร้นาม
คอยเดินตามทุกอย่าง เขาวางแผน
คนดูมองคนเล่น ไม่เป็นแมน
ก็อายแทนพวกรุม  ไม่คลุมเครือ

   ธรรมดาของเบี้ย ต้องเดินก่อน
โดนตัดตอนทำลาย ไม่มีเหลือ
เปิดทางให้เม็ด หมาก  ขุน โคน เรือ
เดินต่อเพื่อไปเจอ ล้มกระดาน

              ........................

  ขอน้อมคารวะ ทุกๆท่านครับ

      วันนี้ได้มีโอกาสพบเพื่อนเก่า    รู้จักกันในวงการนักเขียนpantip วงการโซเชียลฯ ในนาม ตุ้ม แม็คคาร์ทนี่ย์  หรือ จ่าพิเชษฐ์  ในท่วงทำนองมิตรสหายที่ผ่านวันเวลา คุยกันบางเรื่องที่ผ่านเข้ามาในชีวิต สิบกว่าปีที่ผ่านมา ความรักความผูกพันระหว่างเพื่อน ยังเหมือนเดิมครับ

( ขออนุญาตปรับแก้ไขขนาดไฟล์ภาพประกอบครับ )

แก้ไขข้อความเมื่อ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่