มีใครเป็นแบบนี้ หรือเคยทำแบบนี้บ้างป่าวคะ
คนคุยกันทุกวัน ทักทาย พูดคุยกันตลอด
นัดเจอกัน ดูหนัง ทานข้าวด้วยกันบ่อยครั้ง เราก็ช่วยแชร์ค่าใช้จ่ายตลอด
แต่อยู่ดีๆ หายไปซะงั้น ไม่บอกไม่กล่าว
ไอ้เราก็ดันใจแข็ง ไม่ตาม ประมาณว่าเคยโดนเทบ่อย เริ่มปลงและทำใจแล้ว
ทั้งเฟซบุ๊คและไลน์เขา เราก็ไม่ได้บล็อคนะคะ ปล่อยไว้ยังงั้นแหล่ะ
พอ 2 เดือนต่อมา เขาทักมา “ครับ ดีครับ เป็นไงบ้าง”
แต่ทีนี้เรากลับไม่ดีใจที่เขากลับมา ไม่คิดถึงเขาอีกต่อไป สงสัยเพราะตัดใจไปนานแล้ว
เราเลยจัดการบล็อคเลย ขี้เกียจคุย ไรอ่ะ นึกอยากหายก็หาย นึกได้ก็กลับมาคุยเหรอ
ชีวิตฉัน move on ไปแล้วย่ะ!!
มีใครเป็นแบบนี้บ้างป่าวคะ?
กระทู้วันนี้ไม่มีสาระสำคัญอะไร คิดซะว่าเป็นกระทู้บ่นก็แล้วกันค่ะ
คนคุย อยู่ดีๆก็หาย ทีแรกไม่บล็อคหรอก แต่พอกลับมา เราบล็อคโลด (สม!!)
คนคุยกันทุกวัน ทักทาย พูดคุยกันตลอด
นัดเจอกัน ดูหนัง ทานข้าวด้วยกันบ่อยครั้ง เราก็ช่วยแชร์ค่าใช้จ่ายตลอด
แต่อยู่ดีๆ หายไปซะงั้น ไม่บอกไม่กล่าว
ไอ้เราก็ดันใจแข็ง ไม่ตาม ประมาณว่าเคยโดนเทบ่อย เริ่มปลงและทำใจแล้ว
ทั้งเฟซบุ๊คและไลน์เขา เราก็ไม่ได้บล็อคนะคะ ปล่อยไว้ยังงั้นแหล่ะ
พอ 2 เดือนต่อมา เขาทักมา “ครับ ดีครับ เป็นไงบ้าง”
แต่ทีนี้เรากลับไม่ดีใจที่เขากลับมา ไม่คิดถึงเขาอีกต่อไป สงสัยเพราะตัดใจไปนานแล้ว
เราเลยจัดการบล็อคเลย ขี้เกียจคุย ไรอ่ะ นึกอยากหายก็หาย นึกได้ก็กลับมาคุยเหรอ
ชีวิตฉัน move on ไปแล้วย่ะ!!
มีใครเป็นแบบนี้บ้างป่าวคะ?
กระทู้วันนี้ไม่มีสาระสำคัญอะไร คิดซะว่าเป็นกระทู้บ่นก็แล้วกันค่ะ