ตามหัวข้อกระทู้เลยครับ คือเรากับแฟนจากกันโดยเขาให้เหตุผลที่ว่า เขาเบื่อเรา สุดจะทนกับเรา แต่เอาจริงๆผมรู้ว่าเธอแอบคุยกับคนอื่น ซึ่งก่อนหน้าผมกับเธออยู่ที่เดียวกัน หมายถึงพักที่เดียวกันครับ และในช่วงปีใหม่เธอและผมได้แยกย้ายกลับบ้านต่างจังหวัด ในช่วงที่กลับบ้านกัน เราก็คุยกันปกตินะครับ แต่พอกลับมาจากบ้าน เธอดูเปลี่ยนไปครับ มันไม่ได้เปลี่ยนไปมาก แต่คนที่อยู่ด้วยกันทุกวันมันดูออก เธอใส่ใจสนใจผมน้อยลง ปกติจะออกไปกินข้าวด้วยกันแต่เดี๋ยวนี้คือให้ผมลงไปซื้อมาให้เธอกินบนห้อง เอาง่ายๆคือไม่อยากออกไปไหนมาไหนกับผมเหมือนแต่ก่อน อ่อ ลืมบอกไป เธออันเฟรนด์ผมในเฟสบุ๊คตั้งแต่ก่อนกลับบ้านปีใหม่ เอาสถานะในเฟสออก แล้วโพสโสดตลอด ด้วยเหตุผลที่ว่าเธอโกรธที่ผมกลับบ้านก่อนเธอ (เหตุผลแค่นี้ครับ) แต่เรายังคุยกันนะครับ ที่ผมไม่เอะใจอะไรเพราะปกติที่ทะเลาะกันหรือน้อยใจ เธอจะชอบทำแบบนี้ตลอด เธอบอกหลังปีใหม่ค่อยแอดกลับนะ ผมก็ไม่ได้อะไรเพราะไว้ใจแฟน ดึงภาพกลับมาตอนที่กลับจากบ้านต่อนะครับ 5555 หลังจากที่ผมผิดสังเกต ผมก็เริ่มเข้าไปส่องเฟสเธอ ผมเห็นอะไรหลายๆอย่างที่ผมเคยคาดคิดมาก่อน ซึ่งผมไม่ขอพูดนะครับ เอาเป็นว่าเซ้นท์ผมมันบอกว่าเธอคุยกับคนอื่น ผมเลยขอดูโทรศัพท์เธอ แต่เธอไม่ยอมให้ ยิ่งมีพิรุจไปอีก ซึ่งปกติผมเล่นโทรศัพท์เธอได้ตลอด ผมเลยปล่อยแล้วคอยสังเกตพฤติกรรมเธอ จนสุดท้ายทุกอย่างเริ่มชัด เธอเริ่มโพสหาคนอื่น โพสทำนองว่าเลิกกับผมนานแล้ว ทั้งที่ความจริงนอนด้วยกันทุกคืน จนผมทนดูต่อไปไม่ได้ ผมพยายามไปปรึกษาพี่ชายเขา ซึ่งต้องบอกก่อนว่าครอบครัวเขาเอ็นดูผมมากนะครับ เขาบอกเสมอว่าน้องสาวเขาไปไหนได้ไม่นานหรอก เดี๋ยวก็กลับมาหาเรา เพราะน้องเขาเป็นคนเจ้าชู้ ให้เราปิดตาไว้ข้างนึง แต่ตอนนั้นคือ จะให้ผมปิดตายังไง แฟนผมมีชู้นะครับ คือตอนนั้นผมไม่ไหวแล้วจริงๆ ผมทักไปหาคนที่แฟนผมคุยด้วย ทักไปทำนองเลิกยุ่งกับแฟนพี่ได้มั้ย ประมาณนี้ แต่เอาไปเอามาแฟนผมบอกเลิกผมเพราะผมทักไปหาชู้เขา ด่าผมว่าอย่ามาแสดงความเป็นเจ้าเข้าเจ้าของ (ในใจผมแบบลั่น เห้ย กู !!! เป็นผัวมั้ยย ) แล้ววันนั้นก็แยกห้องกันครับ ผมตั้งตัวไม่ทัน จบแบบงงๆอ่ะ แต่เชื่อมั้ยว่า เธอยังติดต่อกับผมอยู่ตลอด เธอถามตลอดว่า "เจ็บมั้ย เลิกกันทั้งที่ยังรักกันอยู่" เลิกกันจะหนึ่งเดือนแล้วครับ พอเลิกกับผมเขาก็เปิดตัวแฟนใหม่ แต่แฟนใหม่เขาอยู่ไกลกันครับ เขาอยู่กรุงเทพ ซึ่งผมกับเขาพักซอยเดียวกัน หอห่างกันประมาณ 20 ก้าวครับ แต่แฟนใหม่เขาอยู่ขอนแก่น เขาก็มาหากันบ้าง แต่ก็ยังติดต่อกับผม ผมไปนอนห้องเขาบ้าง เขามาห้องผมบ้าง (ลืมบอกครับ ว่าตั้งแต่คืนที่เขาบอกเลิกผม คืนนั้นเรายังไปกินข้าวด้วยกัน นอนด้วยกันเหมือนปกติ วันที่แยกห้องกันก็ช่วยกันจัดห้อง ไปไหนมาไหนด้วยกันทุกวัน) มันจะมีแค่ช่วงแฟนใหม่เขามาหา ที่เขากับผมห่างกัน ช่วงวาเลนไทน์ที่ผ่านมา ผมก็ยังไปเซอร์ไพร์ซเธออยู่ ดูเธอมีความสุขมากนะครับ วันนั้นเธอทำเหมือนเราไม่เคยเลิกกัน เธอบอกผมว่าเธอรู้สึกเหมือนวันแรกที่คบกัน รอยยิ้มกับสายตาดูมีความสุขมากนะครับ คืนวันที่ 14 วันวาเลนไทน์ผมก็ยังไปนอนห้องเธออยู่เลย จนผมอดที่จะถามเธอไม่ได้ ว่ายังรักผมอยู่มั้ย กลับมาคบกันได้หรือเปล่า? เธอตอบว่า "ยังรักผมเหมือนเดิม เธอเบื่อคนใหม่ แต่กลับไปคบผมไม่ได้ เพราะก็ยังรักคนนั้นเหมือนกัน และไม่รู้จะบอกเลิกยังไง สงสารคนนั้น คนนั้นไม่ได้ทำไรผิด แล้วถ้าเธอจะเลิกกับคนนั้นได้คือ คนนั้นต้องนอกใจเขา"  พอผมฟัง ผมก็รู้สึกเหมือนผมกำลังหลอกตัวเองอยู่ว่าผมกับเขาต้องกลับมาคบกัน  แต่พี่ชายเขากับแม่เขาก็บอกผมตลอดนะครับว่า " อดทนหน่อย อีกไม่นานหรอก แฟนผมเป็นคนเอาแต่ใจ เอาแต่ใจค่อนข้างมากถึงมากที่สุด อารมณ์ร้อน โมโหง่าย ขนาดอยู่ใกล้กันยังเอาใจยากขนาดนี้ แล้วอีคนที่มันอยู่ไกลมันจะขนาดไหน ไม่มีใครทนแฟนผมได้เท่าผม " พี่ชายเขายังบอกอีกว่า เดี๋ยวอีแฟนใหม่เจอน้องสาวพี่ด่าสองสามทีมันก็วิ่งหนีแล้ววว 5555 ไม่มีใครทนเขาได้เท่าผมจริงๆ แต่วันนี้ล่าสุดเลย เธอบอกผมว่า รู้สึกไปกับคนใหม่ไม่รอด แต่เธอยังรักคนใหม่อยู่ เธอจึงขอให้ผมหยุดไปหาและติดต่อเธออีก เพราะแฟนใหม่เขากำลังจะมาหา" คือผมต้องบอกความรู้สึกของตัวเองก่อนนะครับ ว่าบางครั้งผมก็รู้สึกท้อที่ต้องรอแบบนี้ รู้สึกเหนื่อยที่ต้องวิ่งตาม รู้สึกอยากพอ แต่บางครั้งมันก็รู้สึกคิดถึง รู้สึกเหมือนผมยังไม่ยอมรับความจริงว่าเลิกกันแล้ว อาจเป้นเพราะผมตั้งใจเลือกคนนี้ตั้งแต่แรก ตั้งใจจะใช้ชีวิตครอบครัวกับคนนี้ มันเลยทำให้มันผมไม่อยากมีใครอีกนอกใจเขา คนเข้าหาผมเยอะมากนะครับ แต่พอผมเปิดใจคุย ผมก็รู้สึกว่ามันไม่ใช่ ใจผมอยู่ที่เขามากกว่า ผมไม่อยากดึงใครเข้ามาเจ็บกับผมอีก เหมือนตั้งใจจะรอเธออ่ะครับ

เพื่อนๆคิดว่าเธอจะกลับมาคบกับผมได้มั้ย ผมตั้งใจว่าถ้ากลับมาคบกัน ผมจะไม่ให้หนังสือเล่มนี้จบแบบเดิมอีกครับ ไม่ขอให้เธอกลับมาเป็นเหมือนเดิมแต่ขอให้กลับมาดีกว่าเดิม ทุกคนคิดว่าไงครับ