มีเรื่องอยากเล่าให้ฟัง

ใครที่เคยเดินในละแวกอนุสาวรีย์ชัยสมรภูมิ มักจะมีเสียงรถฉุกเฉินวิ่งไปวิ่งมา วนรอบอนุสาวรีย์ แล้วเข้าซอยเล็กๆเข้าโรงพยาบาลแห่งหนึ่ง

ที่จริงแล้ว รอบๆบริเวณนั้น มีโรงพยาบาลรัฐ โรงพยาบาลทหาร โรงพยาบาลมหาวิทยาลัย และโรงพยาบาลเอกชนหลายแห่ง
แต่โรงพยาบาลแห่งสุดท้ายที่จะรับคนไข้สิทธิประกันสุขภาพถ้วนหน้า สิทธิประกันสังคม หรือกระทั่งแรงงานต่างด้าวที่มาทำงานใช้แรงงานให้คนไทย ก็คือที่โรงพยาบาลราชวิถี โรงพยาบาลขนาด 1200 เตียง ที่หลายๆคนมองข้ามไปนี่แหละ

ทุกวันที่เปิดทำการ ผู้ป่วยหลายพันคนจากหลายเชื้อชาติและศาสนาต่างมารอรับการรักษา แต่ถึงแม้จะมีจำนวนเตียงกว่าพันเตียง ก็ไม่เพียงพอกับจำนวนผู้ป่วย ไม่มีวันไหนที่ไม่มีผู้ป่วยต่อคิวยาวเพื่อรอรับการรักษาในโรงพยาบาล กระทั่งศูนย์นเรนทรที่รับดูแลผู้ป่วยฉุกเฉิน ที่ ก็มีศูนย์บัญชาการที่นี่ ผู้ป่วยที่มา มีตั้งแต่โรคที่ไม่ซับซ้อน จนกระทั่งโรคที่ยากเทียบเท่าระดับโรงเรียนแพทย์ชั้นนำ แน่นอนที่สุด ยิ่งมีผู้ป่วยที่มารับการรักษาด้วยโรคซับซ้อน นั่นหมายถึง ค่าใช้จ่ายมหาศาล ไม่นับถึง หนี้สูญ จากการที่ผู้ป่วยจำนวนหนึ่งไม่สามารถจ่ายค่าใช้จ่ายส่วนเกินที่จำเป็นได้

ได้ยินมาว่า ทางโรงพยาบาลแห่งนี้ติดหนี้สินไม่ต่ำกว่า 500 ล้านบาท และขณะนี้ทางโรงพยาบาลกำลังจะเปิดตึกใหม่เพิ่ม เพื่อเพิ่มศักยภาพในการดูแลผู้ป่วย เพราะตึกเก่าที่ใช้งานมาหลายสิบปีนั้น มีสถานที่ไม่เพียงพอ

อย่างที่เราเห็นตามโรงเรียนแพทย์ขนาดใหญ่หลายที่ การเปิดตึกผู้ป่วยใหม่มีรายจ่ายมากมาย ซึ่งทางโรงพยาบาลเหล่านั้นมักจะมีโครงการร่วมกับหน่วยงานต่างๆเพื่อหารายได้เพิ่ม แต่ที่นี่ไม่ค่อยมี เลยไม่รู้ว่า โรงพยาบาลที่พึ่งคนยากแห่งนี้ จะเป็นอย่างไรต่อไป จะพึ่งงบประมาณจากส่วนกลางได้มากแค่ไหน

เราเป็นแค่พนักงานคนหนึ่ง แต่อยากขอเป็นเสียงเล็กๆ เล่าเหตุการณ์ที่พบเห็น อยากให้ที่พึ่งพิงของประชาชนแห่งนี้ สามารถช่วยคนได้มากขึ้นอีก ไม่อยากให้เป็นที่พึ่งสุดท้ายที่ถูกลืมอีกต่อไป

ปล ไปบริจาคมาแล้ว เอามาลดหย่อนภาษีได้