คือเราขอเล่าสรุปง่ายๆเกี่ยวกับเรื่องความรักของเราเลยนะคะ เพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลาคนอ่านมากมาย บอกก่อนเลยว่าตั้งแต่เกิดมาเรายังไม่เคยมีแฟนนะคะ   เปรียบเทียบนะคะ สมมุติว่ามีคนๆนึงที่เข้ามาดีกับเรา ทำให้เรารู้สึกมีค่า แค่เวลาสั้นๆ ไม่ถึงเดือนด้วยซ้ำ เรากลับสามารถเปิดใจให้เค้าแถมทุ่มเทสุดๆไปเลยค่ะ เหมือนเรารักเค้าไปเลยก็ได้ทั้งๆที่เพิ่งรู้จัก แต่ก็นั่นแหละค่ะ มันวนลูปอยู่แบบนี้มาตลอด คือบางคนเข้ามาทำให้รู้สึกดี เราตกหลุมรักคนๆนั้นอีกและทุ่มเทให้เค้าสุดๆในเวลาอันสั้น จากนั้นคนนั้นก็หายไปตามสถานะภาพคนคุย แต่เรากลับเจ็บมากค่ะ เหมือนเราจาดเค้าไม่ได้ ฟูมฟายเหมือนคนโง่ แต่พอมีคนใหม่เข้ามา ถ้าเค้าดีกับเรามากๆ เราก็ตกหลุมรักเค้าง่ายๆเหมือนกันค่ะ มันเหมือนกับว่าเราพร้อมที่จะเปิดใจให้กับคนที่ยื่นความรักให้เสมอ โดยไม่สนว่าเค้าจะเข้ามาเพื่อต้องการอะไรจากเรา แบบนี้เรียกว่าขาดความรักรึเปล่าคะ??เพราะเราไม่เคยสมหวังเรื่องความรัก เราเลยโหยหามันใช่มั้ยคะ??