เพื่อนบ้าน

สวัสดีค่ะ..เข้าเรื่องเลยนะค่ะ  ตอนนี้คลอดน้องเราก็เลี้ยงลูกอยู่บ้านปกติ อาจะมีเหนื่อยบ้างท้อบ้างแอบร้องไห้คนเดียวบ้านเพราะเลี้ยงลูกคนเดียวแต่เราไม่ได้รุ้สึกเบื่อหรือเหงาอะไรนะค่ะ ปัญหามันคือตรงที่มีพี่ข้างบ้านก็คลอดลูกเหมือนกันอายุเกือบจะ30แล้วชอบเอาลูกมาเลี้ยงที่บ้านเรา แรกๆเราก็ไม่ได้คิดอะไรนะค่ะแต่นานเข้าเราเริ่มไม่ชอบ อึดอัด คือแบบตื่นนอนก็เข็นลูกมาบ้านเราเลย แรกๆก็มีเกรงใจบ้างแต่เดี๋ยวนี้ไม่เลยค่ะ จะกินข้าวเดินไปหยิบถ้วยจานบ้านเรามาใส่เองเลย จะไปธุระก็สตาจร์รถเราขับออกไปเลย แม้กระทั่งอาบน้ำให้ลูกก็เข้าห้องน้ำเปิดน้ำเตรียมกะละมังจัดการเองทุกอย่าง แม้กระทั่งแพมเพิสลูกเค้าก็เอามาทิ้งรวมกับของลูกเรา แล้วโทรสับเวลาเล่นแล้วก็ชาจเลยชาจแบบไม่ได้ขอแล้วนางมีสองเครื่องเล่นอีกเครื่องชาจอีกเครื่องแล้วยังมีลูกคนโตที่อยู่เตรียมอนุบาลเวลาเลิกเรียนก็จะมาขลุกอยู่แต่บ้านเรา แบบน้ำกินเป็นขวดเราแช่ฟรีสไว้ละมันเป็นน้ำแข็งลูกนางก็ใช้ลิ้นเลียเล่นเลยจ้าาาา...คือบางวันเราก็อยากอยู่คนเดียว แบบเวลาลูกนอนเราก็อยากเล่นโทรศัพท์ฟังเพลงเงียบๆแล้วก็พักผ่อน คือมาทุกวันมาตั้งแต่เช้าจนเย็นเวลาเราทำหน้าไม่พอใจแบบมาอีกแระนางก็จะตีเนียนทำหน้าเฉย เราต้องทำไงดีค่ะ จะบอกตรงๆก็ไม่กล้าเราอายุน้อยกว่า
ปล.เราเลี้ยงลูกเองอยู่บ้านกับสามีกลางวันสามีไปทำงานพ่อแม่อยู่อีกบ้านนึง
แก้ไขข้อความเมื่อ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่