คือเป็นเรื่องปกตินะที่ทุกคนจะมีเรื่องความรักในวัยมัธยมกันคือเรื่องมีอยู่ว่าตอนนี้นั้นผมอยู่ม.5ซึ่งผมก็ยังไม่เคยมีแฟน(เศร้า)​แล้วก็ใช้ชีวิตปกติอยู่เหมือนทุกวันแล้วผมก็เริ่มสังเกตได้ว่ามันมีรุ่นน้องคนหนึ่งครับคือช่วงแรกๆเนาะที่ยังไม่รู้จักก็แบบบางครั้งที่รู้สึกเหมือนมีใครกำลังมองอยู่แล้วหันไปก็เจอน้องเขาแล้วก็สบตากันพอดีก็ไม่ได้คิดอะไรมากนะแต่มีครั้งนึงที่ต้องไปทำงานกลุ่มวันเสาร์ที่โรงเรียนแล้วน้องเขาก็มาทำงานเหมือนกันแล้วทีนี้น้องเขาก็มองอีกก็สบตากันอีกแล้วก็ช่วงก่อนน้องเขาจะกลับบ้านน้องเขาถ่ายรูปเซลฟี่กันแล้วน้องเขาก็แบบหันมาแบบแล้วก็ยิ้มเหมือนอยากแอบถ่ายรูปเราก็ไม่ได้คิดอะไรนะ(พึ่งมาเอะใจทีหลัง)​ต่อจากนั้นไม่นานมันมีกิจกรรมที่โรงเรียนบังคับให้ไปวิ่งมาราธอน​เพื่อเพิ่มคะแนนความประพฤติ​แล้วทีนี้ผมก็วิ่งแล้วบังเอิญพวกน้องเขาก็ไปวิ่งด้วยแล้วน้องเขาก็ไม่ได้มองผมนะแต่!! ช่วงเช็คชื่อของแต่ละระดับชั้นแล้วทีนี้บริเวณงานวิ่งจะมีบูธแจกอาหารแจกน้ำแล้วผมก็ไปเอาอาหารกับน้ำมากินกับเพื่อนอีกคนนึงก็ปรกติดีนะแต่บริเวณที่ผมยืนกินข้าวอยู่นั้นมันใกล้​ๆกับที่ที่น้องเขายืนต่อคิวเช็คชื่อพอดีก็ปกติดีนะแต่ผมกินไปเรื่อยๆก็เหมือนกับว่าน้องเขาถือโทรศัพท์​ขึ้นมาถ่ายรูปเรารึเปล่าหรือแค่ถือขึ้นมาเล่นเฉยๆแต่เราก็คิดไปอีกคือมันไม่ใช่มุมที่จะถือขึ้นมาเล่นเฉยๆแต่ว่าเราก็แบบเฮ้ยคิดไปเองรึเปล่าจากวันนั้นก็ผ่านมาอีกเรื่อยๆก็ไปสบตาน้องเขาบ่อยๆนะจนวันนึงก็ชอบน้องเขาไปแบบไม่รู้ตัวพอถึงช่วงงนสัปดาห์ภาษาต่างประเทศซึ่งจะมีบูธซุ้มของภาษาต่างๆจัดไว้ในวันงานคือผมก็อยู่ในซุ้มญี่ปุ่นเพราะผมเรียนญี่ปุ่น​เป็นภาษาที่2ผมก็เฝ้าซุ้มปกติทีนี้คือน้องเขาก็เดินมาเข้าซุ้มพร้อมกับกลุ่มเพื่อนของน้องเขาแล้วแต่ละซุ้มต้องเซ็นลายเซ็นให้คนที่เบ้าซุ้มเพื่อเอาคะแนนแล้วผมก็ได้พูดกับน้องเขาคำสองคำตอนทีาพูดอยู่นั้นเหมือนน้องเขาจะยิ้มอยู่​ผมก็เหมือนเดิมแหละไม่ได้คิดอะไรมากแล้วที่นี้คือมันมีงานประเมิณกิจกรรม​ที่ม.5กับม. 2ลืมบอกไปว่าน้องเขาอยู่ม.2แล้วก่อนวันงานคือต้องเตรียมสถานที่จัดบูธของกลุ่มตัวเองแล้วตอนนั้นผมเล่นกับกลุ่มรุ่นน้องม.2ที่ผมสนิทด้วยอยู่แล้วคือน้องเขามาถามรุ่นน้องที่ผมสนิทว่า​ "พวกแกเอาโต๊ะมาจากไหนหรอ" แล้วผมก็คิดว่าพวกน้องเขาน่าจะหาโต๊ะกันไม่ได้เนื่องจากพวกที่มาทำก่อนมันเอาไปหมดแล้ว​ แล้วทีนี้ผมก็อยากช่วยแต่ปัญหาคือไม่เคยคุยกันเนี่ยสิทีแรกก็จะไปหาโต๊ะมาให้แต่หาเท่าไหร่ก็ไม่เจอเหมือนกันจนมาถามเพื่อนในกลุ่มตัวเองว่าพอมีโต๊ะเหลือมั้ยสรุปคือมีเหลือโต๊ะนึงพอดีผมก็มารู้ตอนที่น้องเขาเดินจะกลับบ้านไปแล้วผมก็เลยเอาโต๊ะไปวางแล้วแปะกระดาษโน๊ตไว้ให้พวกน้องเขาจากนั้นผมก็เขินอยู่คนเดียว55555แค่นี้ก็เอาเนาะแล้วเช้าวันต่อมาน้องเขาก็เห็นแล้วอัพรูปโน๊ตน้อยๆพร้อมกับลายมือข้างในที่สุดจะอุบาทว์​555พร้อมกับแคปชั่นที่ว่า​ "ของใครก็ไม่รู้อะแต่ขอบคุณ​นะ" ลงในสตอรี่ไอจีดูครั้งแรกก็ปกติ​ พอมาดูดีๆก็เห็นว่าข้างล่างรูปในสตอรี่น้องเขาเขียนไว้อีกว่า​ "จริงๆก็พอรู้" คือแบบเหมือนน้องเขาจะรู้ว่าเป็นเราแต่ที่นี้คือคนในกลุ่มน้องเขาเข้ามาถามว่าใล่พี่รึเปล่าที่เอาโต๊ะมาให้ผมก็พยักหน้า​แล้วก็ตอบ" อือใช่ๆ" แต่ตอนนั้นคือน้องเขาไปเอาของที่ต้องเสนอ​ ผมก็เดินไปที่บูธปกติจนหลังวันนั้นคือมันจะอยู่ในช่วงงานที่เกี่ยวกับวัฒนธรรมพื้นบ้านของโรงเรียนซึ่งเขาจะจัดขึ้นในโรงเรียนตรงกับวันวาเลนไทน์​พอดีแต่ก่อนจะถึงนั้นเขาต้องซ้อมรำซ้อมอะไรกันก่อนแล้วทีนี้ผมก็นั่งกับเพื่อนบริเวณ​ใกล้ๆกับพวกที่น้องเขาซ้อมอยู่ทีผมก็นั่งคุยกับครูที่พอสนิทกันอยู่แล้วทีนี้เหมือนน้องเขาจะยิ้มแล้วหันมามองแล้วก็เหมือนพยายามจะเปลี่ยนที่กับเพื่อนเพราะอะไรบางอย่างแล้วน้องเขาก็เปลี่ยนที่ไปพอเสร็จการซ้อมก็ได้สบตาน้องเขาอยู่แล้วทีนี้เหตุการณ์​วันนี้คือเป็นไปได้2ทางคือ1น้องเขาเขินเรา(?)​เลยไม่กล้าสู้หน้า
2น้องเขาพยายามหลบหน้าเราอยู่
สรุปทั้งหมดคืออยากรู้ว่าน้องเขาบางวันก็มองมาบางวันก็เมิน​ บางครั้งจะเห็นก็เห็นแต่พอถึงบทจะไม่มองคือไม่มองเลย​ อยากรู้ว่าอาการของน้องเขาที่เล่ามาเนี่ยใช่อาการแอบชอบรึเปล่าครับ​ คืออยากเอาดอกไม้​ไปให้ในวันที่14ที่จะถึงนี้แต่ไม่มั่นใจว่ามันจะจริงรึเปล่า​ ช่วยๆกันหน่อยนะครับเห็นใจคนจีบผู้หญิงไม่เป็นอย่างผมทีเพราะถ้าน้องเขาแอบชอบจริงคือจะไปบอกน้องเลยว่าชอบมันจะได้สมหวังทั้งคู่😂😭