เรื่องมันมีอยู่ว่าผมพาแฟนไปกินข้าวตอนเย็นครับแล้วระหว่างกินแฟนก้ร้องไห้ ผมถามเค้าว่าเป็นอะไรก็ปลอบไปตามประสา พอเขาหยุดร้องผมก้ถามเขาว่าเป็นอะไร เขาบอกผมว่าตอนไปเรียนเมื่อกี้ไปสาย อาจารย์เลยด่า แบบแรงๆ ต้องบอกก่อนว่าอาจารย์ก็เปนคนปากร้ายอยู่แล้ว แต่แกก้พูดแลบหยอกๆติดตลกอะครับ ส่วนผมก็ถามว่าทำไมไปสาย เขาก็บอกว่าก็หิว หาอะไรกินก่อนไปเรียนเลยไปเลท1ชม ผมก็บอกว่างั้นวันหลังก็อย่าไปสายอีก เคยบอกไปหลายรอบแล้วใช่มั้ยเรื่องนี้ ผมพูดประมานนี้ครับด้วยน้ำเสียงปกติเลยนะ เขาก็บอกว่าหยุดซ้ำเติมได้มั้ยรู้แล้วว่าผิด ผมก้บอกว่าแค่พูดให้ฟังเฉยๆว่าตัวเองผิดอะไรจะได้แก้ไข พอมาวันนี้เรามาเคลียกัน เขาบอกว่าเวลานั้นไม่ควรพูดแบบนี้มันเสียมารยาท แต่เจตนาผมคือไม่ได้ต่อว่าไม่ได้อะไรเลยนะครับ แค่บอกให้รู้ว่าตัวเองผิดอะไร แล้วเขาก็ร้องไห้ครับละขึ้นเสียงใส่ผมบอกให้เราหยุดพูด เขารู้ว่าผิดอะไร ไม่ต้องพูด เราก็เงียบ แต่จริงๆผมก็โกรธที่มาขึ้นเสียงใส่ผม ผมก็เลยไม่คุยกับเขาเลยทั้งคืนจนถึงเย็นวันต่อมา เขาก็ทักมาบอกเลิก เราพยายามคุยกันแล้วครับ แต่เหมือนมันมีความคิดเห็นที่ไม่ตรงกัน ผมยังรักเขาอยู่นะครับ ผมควรทำยังไงต่อครับ เขาให้เหตุผลว่าเราน่าจะทำให้หายเศร้าได้แต่ทำให้เขาเศร้ากว่าเดิม