ตามหัวข้อเลยคะเราชื่อบีคะเราอายุ25คะเราชอบอยุ่คนเดียวเพราะสมัยมัธยมแม่เราต้องไปทำงานที่กทม.เพราะพ่อทิ้งเรากับแม่ไปตั้งแต่เด็กพอยายเสียเราจึงใช้ชีวิตอยุ่บ้านคนเดียวจนเรียนจบเราไม่ค่อยมีเพื่อนเท่าไหร่เพราะเราขี้อายและไม่สวยผิวแทนและอ้วนโดนเพื่อนๆแกล้งและล้อบ่อยมีเพื่อนสนิทไม่กี่คนคะจึงชอบอยุ่คนเดียวมาตลอดพอมาทำงานที่กทม.ก็มาอยุ่หอพักคนเดียวส่วนแม่ก็ทำงานอีกที่นึงไม่ไกลกันมากเราเคยมีแฟนแบบคบกันแต่ก็โดนทิ้งโดนเทตลอดเลยจนเรารู้สึกว่าเราเหมาะกับการอยุ่คนเดียวมากกว่าเราพยามลดนน.คะตอนนี้ก็ลดอยุ่เผื่อจะมีใครมาชอบแต่ก็ไม่มีเลยคะเราเลยรองคุยกับแม่เรื่องนี้ว่าอยากใช้ชีวิตแบบคนเดียวไม่ต้องมีใครแจ่ก็โดนด่าทะเลาะกันตลอดจนเราต้องโกกกว่ามีแฟนแ่แฟนอยุ่เมืองนอกอะคะเราไม่รู้จะทำไงดีไม่รู้จะบอกแม่ยังไงคะบางครั้งเรานั้งมองการใช้ชีวิตของผู้คนเราเห็นว่าคนที่มีคู่ไม่ได้มีความสุขมากกว่าความทุกเลยเราเจอแต่ผู้ชายแย่ๆจลอดจนเราคิดว่าแก่ตัวไปเราอยากรับเด็กมาเลี้ยงหรือเก็บเงินสักก้อนไปอยุ่บ้านพักคนชราเราบริจาคร่างกายไว้แล้วด้วยเราควรจะบอกแม่ยังไงไม่ให้แม่ต้องเป็นทุขคะเพื่อนๆคนไหนมีไอเดียหรือข้ออคิดเห็นดีๆช่วยชี้แนะเราหน่อยนะคะขอบคุนมากคะ