โดยพื้นฐานก็เป็นคนโลกส่วนตัวสูง ไม่ร่าเริง ไม่ลัลล้า(ยกเว้นเวลากินเหล้าดูบอลกับเพื่อน) ขี้เหงา ทั้งที่อยากมีเพื่อนเยอะๆนะ แต่พูดไม่เก่ง ไม่ร่าเริง ออกจะขี้อายด้วย คนดูเหมือนว่าเราหยิ่ง เพื่อนเลยน้อย ส่วนใหญ่เพื่อนที่มี4-5คน เป็นเพื่อนกินเหล้าทั้งนั้น

ปัจจุบันผมอายุ30ต้นๆแล้ว พอดีแฟนที่คบอยุ่2ปีครึ่งกำลังจะเลิกไปจากผม รักมันจางด้วย(เรื่องศาสนาด้วย) คิดแล้วก็ใจหายคนเคยอยุ่ด้วยกันมาแรกๆนั้นก็ดีเป็นห่วงเป็นใย โทรหา ส่งข้อความ พอตอนนี้รักจาง ไม่มีแม้จะโทรหา แค่กลับมาบ้านเจอหน้า แล้วไปนอน เช้าก็ต่างคนก็ออกไปทำงาน

และเพื่อนสนิทที่ทำงานมีวัยเดียวกันมีอยู่2คน ก็จะออกจากงานในสิ้นปีนี้ เพราะที่ีทำงานลดคนออก

ปกติกลับบ้านไปผมก็ต้องอยุ่คนเดียวบ้านใน กทม. พ่อแม่พี่น้องย้ายไปอยุ่ ตจว.หมดแล้ว

ตัวผมชอบอยุ่กทม เพราะตจว.มันเหงา จับใจ ไม่มีเพื่อนที่นั่น

เลิกงานมาผมก็อยุ่บ้านคนเดียว ไม่ก็ออกไปหาเพื่อนกินเหล้าปรับทุกข์ ไม่ก็อยู่กับคอม เสาร์อาทิตย์จากที่มีแฟนไปเดินห้างด้วย ต่อไปก็จะไม่มี เพื่่อนก็มี แฟน มีครอบครัวกันสะหมด

ต่อไปไม่มีแฟนมาอยู่ด้วยแล้ว ต้องมาเหงาคนเดียวแบบเดิมแน่ ฟุ้งซ่านคนเดียว คิดแต่เรื่องเก่า แฟนเก่าๆสมัยวัยรุ่น ที่เลิกกันไปมันก็เศร้าแบบนี้ จนเริ่มท้อแล้วว่าดวงคงไม่เจอรักแท้

พอไปทำงานแทนที่จะเจอเพื่อนรู้ใจคอยปรับทุกข์ก็จะไม่มีอีก ต้องอยู่คนเดียว เพราะ ที่ีทำงานที่เหลือ เป็นผู้สูงอายุ คนละวัย แต่ลดคนลง งานจะเข้าผมเพิ่มเป็น2-3เท่า ทั้งที่เงินเดือนยังน้อยหมื่นกว่าบาท

มี2ทางแก้ คือหาแฟนใหม่ หางานใหม่(เจอสังคมใหม่) แต่มันยากมากทั้ง2อย่างอายุเราก็ไม่ใช่น้อยๆแล้วด้วย

นับเป็นการเริ่มต้นปีใหม่ด้วยหายนะจริงๆ

จากคุณ คนถูกทิ้งก็เป็นอย่างเนี้ยะ ( Ticket ID : 383053)