เราเคยมีครอบครัว เป็นครอบครัวที่เกิดจากความผิดพลาด แน่นอนมันต้องจบลง เรามีลูกชายหนึ่งคน ครอบครัวเราก็ไม่ได้อบอุ่นมาแต่แรก แฟนเราจำใจเพื่อรับผิดชอบ แต่คนเราก็ฝืนตัวเองได้ไม่นานหลอกคะ ลูกเราได้สองขวบ เขาก็ทิ้งเราไปแต่งงานโดยที่เราเองก็ยังงงๆแต่ไม่เป็นไรเราทำใจและอยู่คนเดียวมาตลอด จนเราได้คบกับคนใหม่เป็นพ่อม่ายเมียหย่า เราทำงานร่วมกันมาสามปีกว่าแล้ว  แต่ก็เพิ่งตกลงลองคบกัน โดยเขาบอกเราว่าเขาก็มีคนคุยๆยุแบบเรานี่แหละเราก็ลองคุยดู แต่ความสัมพันธ์ของเรามันเร็วมากคงเป็นเพราะเรารู้จักกันมานานแล้ว  แต่แล้วก็เป็นเรื่องเมื่อหญิงที่เขาคุยขอมาหาเขาและมาค้างด้วย คือเราอยู่ไกลกันคะเราก็เลยถามเขาไปว่าทำไมล่ะไหนบอกแค่คุยๆกัน แต่เราก็คิดแล้วแหละว่ามันไม่ใช่และก็จะเลิกคบ แต่เขาขอร้องให้เราอยู่  เพื่อรอเขา รอความมั่นใจว่าเขาจะเลือกใคร เราตกลงรอเขาค่ะจะเราเข้าไปเป็นมือที่สามโดยจำยอม กับคำว่ารอของเขา เราอยู่แบบนี้มาตลอด เวลาเขาทำงานก็อยู่กับเราแต่พอวันหยุด เขาก็ไปหาอีกคนโดยขาดการติดต่อ เป็นแบบนี้ตลอดมาจนความสัมพันธ์ของเขาชัดเจนบนเฟสเขาคือแฟนกัน ส่วนเราเคยเป็นแค่เพื่อนเขาจนวันนึงเขาก็ลบเราออกจากเพื่อน เราอยู่แบบนี้มาก็ได้เกือบปีแล้วจนวันนี้เรากลายเป็นแค่คนที่เขาแอบคบไม่มีสิดมีเสียง ไม่มีเงื่อนไขใดๆที่ผ่านมาเราก็พยายามจะออกมา จะเลิกเป็นสิบๆครั้งแต่ก็ทำไม่ได้  เราต้องเจอกันทุกวัน พักห่างกันไม่ถึงสิบก้าว  จนทุกวันนี้เราเบื่อหน่ายกับสภาพแบบนี้หนียังไงก็หนีไม่ได้  คบต่อก็ทรมานใจ  จะเลิกก็ทำไม่เคยได้จนเราคิดว่ามันเป็นเวรเป็นกรรมของเราที่ต้องมาพบกับเรื่องร้ายหนี้ไม่ได้จำใจก้มหน้ารับกรรมต่อไป...ไม่เจอกับตัวไม่มีทางรู้จริงๆ เราอยากหลุดพ้นใครมีวิธีบอกได้นะคะทรมานมากเหมือนเป็นบ่วงอะไรสักอย่าง บางทีคิดอยากตายให้พ้นๆไปด้วยซ้ำ  แค่คิดนะเราไม่ทำหลอก เพราะลูกต้องการเรา