เรื่องที่เราจะเล่าต่อไปนี้  มันคือเรื่องจริงในชีวิตเราเอง🥲
เมื่อปี พ.ศ. 2562  เราได้เจอกับผู้ชายคนหนึ่งผ่านเพื่อนเรา
ซึ่งเขารู้จักกัน🙂 เขาก็ได้ติดต่อเป็นแม่ชักแม่สื่อให้เห็นว่าเรา
ทั้งสองคนยังไม่มีใคร  ในวันที่ 20 มกราคม 2562 เราก็ได้คบ
หาตกลงจะอยู่ด้วยกัน (ซึ่งตอนนั้นการตัดสินใจมันเร็วมาก)
จนพ่อแม่ทั้งสองฝ่ายรับรู้กำหนดวันแต่งมั่นหมายเรียบร้อย
เราก็ได้ทำงานที่อำเภอเดียวกัน ซึ่งเขาเป็นพนักงาน บิ๊กซี
เราเป็นพนักงานเซเว่น  เเรกๆก็ดี พอผ่านไปสามสี่เดือน🥀
ในความที่เขาได้จับโทรศัพท์ตลอดเวลา  แต่เราทำเซเว่นเวลาว่าง
จะทานข้าวแทบจะไม่มีเหลือ  มันก็ได้ทำให้เขาได้เข้าเล่นแอปหาคู่
หลายๆแอป  มีเเลกไลน์แลกเบอร์กัน  🥲 ซึ่งเราไม่เคยรู้มาก่อนว่าเขาทำแบบนี้กับเรามาตลอด
จนถึงเดือน มิถุนายน 2562 เราจับได้เพราะเขานอน "ละเมอ"
ชื่อผู้หญิงคนหนึ่งออกมาจากปากเขา  "พลอย"  เราจึงเอะใจ! ว่าพลอยคือใคร? เป็นใคร?
เราเลยหยิบโทรศัพท์เขาเข้าดู  ใช่! มันมีคนชื่อพลอย อยู่ในแอปหาคู่ อยู่ในไลน์เขาจริงๆ
และอีกหลายคน 🍂ความรู้สึกตอนนั้นหายใจไม่อิ่ม สั่น!. น้ำตาไหลไม่มีเสียงโวยวาย
มันเจ็บ เจ็บที่สุดคนที่ซื่อสัตย์พอมาเจอแบบนี้แทบขาดใจ 🥺 พอตื่นเช้ามาเราก็ถามเขาก็ยอมรับ
และบอกเราว่าไม่ทำอีก  ผ่านไปเดือนเดียว เขาก็วนมาทำอีกเราก็จับได้ตลอดและจับมาได้เรื่อยๆ
พอเรายื่นคำขาดว่าจะเลิก 😔  ช่วงปีใหม่ปี 2563 เขาก็ดีขึ้นจากการเจ้าชู้แบบไม่ทำอีก
แต่เขาเปลี่ยนมาเป็น  ติดเพื่อนกินเหล้าติดร้านคาราโอเกะ🥲🥺 ใจเราขอบซ้ำไปหมด
ใจแตกสลายไม่มีชิ้นดี แต่ถามว่า .. ทนทำไม! ( เพราะรักเพราะอยากให้โอกาศ )
และมีบางครั้งที่ทะเลาะกัน  ถึงขั้นตบตีลงมือกันก็มี🥲  แต่เราก็เลือกที่จะรักแล้วเราต้องไปให้สุด
ตลอดเวลาที่อยู่กับเขาวันแรกจนมาถึงวันนี้  เราไม่เคยมีคนอื่นหรือคิดจะมีเลย 🥺🍂
พอถึงเดือนมีนาคม 2563  ก็ถึงเวลาวางมั่นกัน  เราได้เก็บเงินด้วยกันและวางมั่นไป สองหมื่น
ทองหนึ่งบาท ( รวมเป็นเงินสดตอนนั้นราวๆเกือบห้าหมื่น ) แต่มั่นแล้วเขาก็ยัง
คิดไม่ได้ที่จะเที่ยวกลางคืน  เราทำงานกะเช้า เขาก็จะเข้าห้องประมาณเที่ยงคืน
เราทำงานกะบ่าย  เขาก็จะเข้าห้องพร้อมเราคือห้าทุ่ม  เราเข้างานดึกสี่ทุ่มครึ่งเราไม่สามารถรู้ได้ว่า
แฟนเราเองเลิกงานกี่ทุ่ม  กับห้องยัง ไปทำอารัยที่ไหน  บางวันเราทำงานไปร้องไห้ไป กินไม่ได้
เป็นคนที่อดทน เจ็บไม่จำไม่โวยวาย ให้อภัยเผื่อคิดว่าเขาจะปรับปรุงมาตลอด🥀 แต่ก็ไม่เลย
จนมาถึงเดือนเมษายน 2563  เราได้เจอกับพี่ที่ทำงานคนหนึ่ง ซึ่งเขาดีมากเลยก็ว่าได้
เรารู้จักกันมาได้ประมาณสองเดือน คอยซื้อข้าวซื้อขนม คอยช่วยหยิบจับงานทุกอย่าง
จากที่เราไม่เคยได้รับการเอาใจใส่แบบนี้จากแฟนเราเลย  พอมาวันนี้ได้มารับ "ความเอาใจใส่"
จากผู้ชายคนนี้มันทำให้เราใจฟูเหมือนชีวิตเรายังมีค่าอยู่นะ  เราไม่ได้อยู่โดดเดี่ยวหรือสู้ปัญหา
คนเดียวนะ  เราไม่เคยปิดบังพี่เขาว่ามีครอบครัวแล้ว  พี่เขาก็ไม่เคยพูดอารัย!
ที่เป็นการล่วงเกินคำว่า ชีวิตครอบครัวเราเขาดีมากเขาเป็นผู้ใหญ่ที่อบอุ่นมาก🥰❤️
แฟนเราเริ่มสืบว่าทำไมเราเปลี่ยนไป จากเคยตาม..เขาตลอด ทำไมเดี่ยวนี้ไม่ตามไม่โทรไม่แชท
จนเขาไปสืบพบว่า เราสนิทกับพี่ผู้ชายที่ทำงานด้วยกัน🥀  เขาก็ได้บอกให้เราออกจากงาน และเขาก็ไปรับ
ไปส่งเราในทุกๆวัน จนพี่ผู้ชายคนนั้นแกได้ทำเรื่องยื่นไปทำงานที่ประเทศนอกผ่าน  แกก็ได้ออกจากสถานที่ทำงาน
ในเดือนกันยายน 2563  ตลอดเวลาที่แฟนเรารู้ว่าเราสองคนสนิทกัน เรากับพี่เขาก็ได้ห่างๆกัน ไม่ค่อยคุยกันเหมือนเดิม
ถึงความเป็นจริง เราไม่เคยคิดจะรักจะคบกันเป็นแฟนเลย 🍂🥀 ( แต่ในความรู้สึกเรามีแอบคิดบางครั้งว่าทำไมเราไม่เจอกันให้เร็วกว่านี้นะ )
แต่ก็ได้แต่คิดในใจ  พอเดือนกันยายน 2563 เราก็ได้ลาออกจากเซเว่น  กับไปอยู่ที่บ้านแฟน
แฟนก็ได้เปลี่ยนสถานที่ทำงานเพราะทางสังกัดใหญ่เขาไปเปิดอีกสาขาที่บ้านของแฟนพอดี
เราเลยต้องย้ายออกไป  และเราก็ได้ทำที่เซเว่นเหมือนเดิม  แฟนก็ทำที่บิ๊กซีเหมือนเดิม🙂
*และการย้ายงานในครั้งนี้เป็นการทำให้เรารู้สึกผิดมาตลอดเหมือนมีตราบาปในตัวตลอดเวลา
เรากับแฟนก็ใช้ชีวิตตามปกติ  เขาเริ่มกับมาเจ้าชู้เหมือนเดิม  เราแอบดูโทรศัพท์ตลอดแต่ไม่โวยวาย
และเงียบ🥺🥲  ( เพียงเพราะรักเขาอยากประคับประครองคำว่าชีวิตคู่ไว้ )
เราแอบร้องไห้เสียใจมาตลอด  ไม่มีใครรับรู้ความเจ็บปวดของเราได้เลย🥀🥺
จนถึงเดือนมีนาคม 2564  เขาได้แอบไปร้านคาราโอเกะถึงสองครั้ง!   ในระหว่างที่เราเข้ากะในการทำงานเซเว่น
เราตามเจอหนึ่งครั้งที่ร้านคาราโอเกะนั่งจิบเบียร์กับสาวที่นั่งโอบแฟนเราอยู่  ตอนนั้นเสียใจมาก
ร้องไห้ฟูมฟายใจแตกสลาย  ก็ให้โอกาศแต่เราใช้ชีวิตด้วยกันแบบไม่ถามไม่คุยกัน  
รอบสองเราก็เข้ากะทำงานเหมือนเดิม!  เราก็มาจับได้ในโทรศัพท์คือตอนแชทที่เขาคุยกับพี่ที่ทำงาน
ชวนกันออกไป  และภาพถ่ายที่เขาส่งภาพให้กัน  รอบนี้เราตัดสินใจเด็ดขาดคือการเลิก 🥀🍂
และในเดือนมีนาคม 2564 เราก็ได้เลิกกันไป  เราก็ได้เปิดใจคุยกับผู้ชายคนหนึ่งในเดือนเมษายน
ในช่วงแรกมันก็ยังเจ็บยังจำ ไม่กล้าเปิดใจคบ แต่ก็คุยได้ปกติ 😔  แต่ความจริงคือยังไม่ลืมเขา
เมาตลอดเวลาเสียคนไปเลยชีวิตเอาแต่เมาการงานไม่ไปทำ  พ่อแม่เขาก็ได้ถามความเป็นมากับเรา
เพราะตลอดเวลาสองปีที่ผ่านมาเราไม่เคยเล่าเรื่องเขา ให้พ่อให้แม่ของเขาของเราฟังเลย
จนพ่อแม่เขามาตามเรากลับ และได้วางเงินให้เราอีห หกหมื่นกับทอง สองสลึง
( ตอนนั้นเป็นเงินประมาณ เจ็ดหมื่นหกได้ในการวางเงินรอบที่สอง )
เพราะพ่อแม่เขาอยากให้เรากับไปอยู่เหมือนเดิม! เพราะแกรักเรา❤️ เหมือนลูกแล้วผูกพันธ์แล้ว
ไม่อยากให้มันจบแบบนี้  ปู่กับย่าก็ได้ไปคุยไปสอนลูกชายเขา อันไหนควรไม่ควร ดีไม่ดี🙏🏻🙂
จนลูกชายเขาเป็นคนขึ้นมาบ้าง ไม่กินไม่เที่ยวไม่ติดเพื่อน  หันมาใส่ใจเรามากขึ้นมาเอาใจมากขึ้น
เราใช้ชีวิตอย่างมีความสุขตั้งแต่เดือน เมษายน 2564 มา แต่เหมือนทุกอย่างจะดีขึ้น
แต่เราเองกับทุกข์ใจมากขึ้น ในช่วงเวลาที่เราเลิกกัน และแยกกันอยู่เราได้เปิดใจให้ ผู้ชายคนหนึ่ง
ที่เขาอยู่กับเราตอนที่ล้มตอนที่ไม่เหลือใคร ตอนที่ชีวิตพังและคิดว่าไม่เหลือใครแล้ว
เขาคือคนคอยดึงสติ คอยให้กกำลังใจมาตลอด  จนมันเกินอารัยไปหลายๆอย่าง  ใช้คำว่ารักเลยก็ได้
ตลอดเวลาที่เรากลับมาคืนดีกับแฟน  เราก็ยังติดต่อยังแอบไปเจอกันบ้าง ผู้ชายคนนั้นไปหาที่ร้านเซเว่นบ้าง
ซึ่งแฟนเราไม่รู้เลย และตอนนี้แฟนเราก็เปลี่ยนเป็นคนดีคนหนึ่งเลยเลิกงานกลับบ้านตรงเวลา
มากินข้าวกับแฟนกับครอบครัวตลอด  แต่รอบนี้มันมาผิดที่ตัวเราเอง  พอถึงเวลาจับใบดำใบแดง
ทหารเกณ์ฑ  แฟนเราจับได้ใบแดง  ซึ่งเขาต้องไปฝึกในช่วงเดือน พฤศจิกายน ของผลัดสอง
เรากับผู้ชายคนนั้นก็คุยกันมาตลอด  วันหยุดเราก็จะบอกกับแฟนว่าจะกับไปนอนบ้านนะ
บ้านเรากับบ้านแฟนห่างกัน 15-16 กิโล  ขับรถไม่ถึง 40 นาทีก็ถึงบ้านเรา   เราก็กับบ้านทุกอาทิตย์
ทุกวันหยุดเพื่อที่จะไปเจอกับผู้ชายคนนั้น  เราจะนัดเพื่อนกินเหล้าด้วยกันตลอด ทุกวันหยุด
ส่วนเเฟนเราก็ไม่ได้เอะใจ! เพราะทุกครั้งที่โทรมาคลอมาเราจะรับตลอดเวลา 🍂🙂 
( และผู้ชายคนนั้นก็รู้ว่าเรามีแฟนแล้วแต่คำว่ารักและผูกพันธ์ ) ถึงทำให้เราสองคนยังตัดกัน
ไม่ขาด  เราทำเเบบนี้วนไปเรื่อยๆ  จนถึงวันที่แฟนเราไปทหารคือเดือน พฤศจิกายน 2564
ฝึก ธันวาคม มกราคม  กุมภาพันธ์  เขาถึงได้ใบลามาบ้าน  ในตลอดเวลาการฝึกเขาไม่ได้ใช้
จนฝึกครบหลักสูตรเขาก็ได้ใช้โทรศัพท์  โทรได้แค่ 20 นาทีต่อวันเวลา 19:30 ค่อยเริ่มโทรได้