คือเรื่องมันเป็นอย่างนี้ค่ะ  หลายครั้งแล้วที่เขาลืมวันครบรอบแล้วถึงเขารู้เขาก็ไม่สนใจอะไรเลยซึ่งเราก็เตรียมเซอร์ไพรส์ให้เขาทุกๆวันครบรอบ แต่เราก็ไม่เคยว่าอะไรเขาเราให้อภัยทุกๆครั้งทุกๆวันครบรอบ เพราะเราขอแต่คำอวยพรเล็กๆเช่น "สุขสันต์วันครบรอบครับ" แต่เขาก็ไม่เคยอวยพรเลย แต่เขาบอกว่า "มันไม่สำคัญ" แล้วครั้งนี้ก็เช่นกัน เขาลืมอีกแล้วเราก็เตรียมเซอร์ไพรส์ไว้อย่างดี

เราเริ่มทนไม่ไหวแล้วจึงประชดออกไปว่า "งั้นไม่ต้องมีวันครบรอบแล้ว" เพราะหวังว่าเขาจะคิดได้
แต่สิ่งที่เราได้กลับตรงกันข้ามเขาบอกว่า "จะเลิกหรอ" ใจเราพังยับเลยค่ะ
เราก็ตอบไปตามที่ใจต้องการจะพูดเพราะเราไม่อยากเสียเขาไป "ไม่เลิกหรอกแต่ไม่ต้องมีวันครบรอบ"

พอตกดึกเราก็ไม่เห็นเขาสะทกสะท้านอะไรเลย เขาทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น! เราจึงร้องไห้ต่อหน้าเขาเพราะไม่ไหวจริงๆ แต่เขาก็ปลอบใจแล้วถามเหตุผลเราก็ตอบไปตามความจริงที่อยากพูด "วันที่ 7 วันครบรอบจะไม่มีอีกแล้วจริงๆหรอ" เขาก็ทำเป็นไม่รู้เรื่อง! แล้วเปลี่ยนเรื่องทันที


คืออยากถามนะคะ เราสนใจเขามากเกินไป หรือ เรางี่เง่าเองคิดไปเอง กันแน่ว่าเขาจะเข้าใจเรา?