ซื้อคอนโดนึงย่านติวานนท์อยู่อาศัยเอง ชื่อโครงการมีติวานนท์ต่อท้ายด้วย ราคาจัดว่าสูงอยู่เพราะซื้อเองผ่อนเอง ไม่ได้กู้ร่วมกับใคร กะว่าเออ ไหนๆจะมีคอนโดแล้วก็กัดฟันซื้อดีๆทีเดียวแล้วอยู่ยาวไปเลย กะอยู่ไปจนตายอ่ะนะ

แต่ที่คิดไว้ว่ามันต้องดี ภาพฝันที่มโนเอาไว้กับความเป็นจริงนี่คนละเรื่อง อันดับแรก ผนังห้องบางมาก บางขนาดว่าข้างห้องพูดอะไรนี่ได้ยินแว่วๆตลอด  บางครั้งถ้าเราปิดทีวี แล้วข้างห้องพูดเสียงดังหน่อย นี่ได้ยินเป็นประโยคเลยจ้า คือไม่ได้อยากรู้ ไม่ได้เผือก แต่ห้ามไม่ให้ได้ยินไม่ได้จริงๆ แล้วเสียงเปิดปิดประตู เปิดสวิตส์ไฟจากห้องข้างๆนี่ไม่ต้องพูดถึง ดังอย่างกะมาเปิดปิดสวิตส์ มาเปิดปิดประตูห้องตัวเอง เข้าห้องนอนแล้วอย่านึกว่าจะรอด เสียงจากถนนยังได้ยินอยู่ นี่ขนาดอยู่ชั้นบนๆแล้วนะ รถธรรมดาขับก็ได้ยิน แต่งท่อดังนี่อย่างกับนั่งอยู่ข้างฟุตบาธ แล้วเสียงข้างห้อง ถ้าปิดประตูดังเมื่อไหร่ มันสะเทือนเข้าห้องนอนได้ด้วย สะเทือนแบบสั่นๆน่ะ อยู่ในห้องตัวเองเลยต้องสงมเสงี่ยมเจียมเนื้อเจียมตัว เปิดปิดประตูเบาๆ ทำอะไรเบาๆ กลัวเสียงมันทะลุไปห้องอื่น ประสาทจะเสียแล้วตอนนี้ ล่าสุดวันนี้ ไปฟิตเนส เจอเด็กวิ่งในฟิตเนส เด็กผู้หญิงอายุประมาณ 5 ขวบ ผปค พามาเล่นในฟิตเนสจ้า นางวิ่ง วิ่งจริงๆนะ แล้วก็กรี๊ดกร๊าดไปมา ตามประสาเด็กอ่ะเนอะ ก็ไม่โทษเด็กมันหรอก แต่ไอคนพามานี่สิ ไม่ห่วงเด็กเลยหรอว่าจะโดนอุปกรณ์ออกกำลังกายทับใส่ พวกดัมเบลพวกอะไรพวกนี้ ไม่ห่วงเลยหรอว่ายกๆดัมเบลอยู่จะไปกระแทกหน้าเด็ก ไม่พอ ผปค เด็กเอาลำโพงบลูทูธมาเปิดดังอีก เปิดวอลุ่มสุดเลยมั้ง สะเทือนมาก สะเทือนจนหูฟังที่ใส่อยู่ก็เอาไม่อยู่ เลยเลิกเล่นละ หมดอารมณ์ ไหนว่าคอนโดราคาแพงๆจะคัดคน คัดลูกบ้านได้งัย ทำไมเป็นอย่างงี้ไปได้ นี่ยุบหนอพองหนอมาหลายเรื่องแล้วจนมันสุดที่วันนี้จริงๆ สงสัยต้องขายทิ้งจ้ะ ฮือ

มีใครเจอหนักๆกว่านี้ แชร์ได้ เผื่อมีเพื่อนร่วมชะตากรรม จะได้ช่วยกันปลอบใจ นี่ไม่รู้จะทำยังไงแล้ว เครียด จะเป็นบ้าแล้วจ้า