สวัสดีครับ ผมมีเรื่องมาเล่าให้ฟังแหละ
ผมเคยมีแฟน7คนครับ
ผมมีแฟนคนแรกตอนผมอยู่ม3ครับ ผมมีรุ่นพี่คนหนึ่งมาชอบเราคบกันประมาณ3เดือนครับ ช่วงเดือนที่2พ่อแม่ รู้ครับว่าเราคบกันเลยสั่งให้เลิก(ผมเป็นเกย์ครับ) หลังจากนั้นเราเลยแอบคบกัน คบกันไปกันมา แฟนผมก็ค่อยๆเปลี่ยนไปจนสุดท้ายเหมื่อนเค้ามีคนอื่นครับและเค้าก็พยายามทำตัวเหินห่างเย็นชากับผม เหมื่อนบังคับให้ผมเลิกกับเค้า ผมทนในสภาพเย็นชาแบบนั้นไม่ไหวจึงบอกเลิกเค้าครับ ช่วงนั้นผมแทบควบคุมตัวเองไม่อยู่ ง้อเค้าขอโอกาสจากเค้า แต่เค้าก็ปฎิเสธและทำตัวเฉยชากับผมครับผมก็ยิ่งตามตื้อเค้าเรื่อยๆ เค้าก็ทำท่าทีรังเกียจผมจนสุดท้ายเค้าพูดกับใครๆว่าผมไม่ดีและแสดงตัวตนอยู่เสมอว่าเค้าคือคนดี เอาจริงๆพูดง่ายๆคือ พลิกจากหน้ามือเป็นหลังทีนอะครับ

คนที่2 เค้าเป็นคนที่ผมเจอหลังคบกับคนแรกได้1วัน แต่ก็ไม่ได้อะไรกันนะในทางชู้นะครับ หลังจากเลิกจากคนแรก ผมก็เริ่มทำความรู้จักกับพี่เค้า แล้วก็ตกลงคบเป็นแฟนกันหลังจากที่ได้รู้สึกว่ามันเริ่มรักเค้าแล้ว(จริงๆก็ยังมีความรู้สึกลืมคนแรกไม่ได้นั้นแหละ) คนนี้เป็นคนง่ายๆครับ เข้าใจอะไรง่ายๆ เป็นแฟนที่ให้อิสระกับผมมาก ลืมแฟนเก่าไม่ได้เหรอไม่เป็นไรอะไรแบบนี้ ผมก็เทคแคร์ดูแลเค้าดีนะครับ จนคบกัน2เดือน ผมรู้สึกว่าเรายังลืมคนแรกไม่ได้ เลยนัดแฟนผมคนนี้มาเจอเพื่อบอกให้เค้ารู้สึกว่าเรารู้สึกยังไงเพื่อให้เรา2คนเดินไปข้างหน้ากันต่อและทิ้งอดีตที่ลืมคนแรกไม่ได้ทิ้งไป แต่แฟนผมคนนี้เค้าก็มาบอกเลิกผมไปครับ พร้อมให้เหตุผลว่าผมให้ความสุขเค้าไม่ได้ (มารู้ทีหลัง ผมก็ได้มารู้จากเพื่อนเค้าว่าเค้านอกใจผมไปคบรุ่นน้อง) แม้ว่าผมจะขอคืนดีและตามง้อเค้า เค้าก็ไม่กลับมา

พูดสรุปง่ายๆคือ ผมมีแฟน2คน ผมถูกนอกใจ ผมไม่ได้รับโอกาสอีกครั้งที่จะกลับไปคบเลย