สวัสดีค่ะทุกคน มีใครเคยทะเลาะกับเพื่อนสนิทเพราะเรื่องไร้สาระบ้างมั้ยคะ
เพื่อนสนิทเรามี4คนรวมตัวเราด้วยก็5คน
เราย้ายโรงเรียนมาตอนม.3และบังเอิญได้เข้าแถวใกล้ๆกับคนหนึ่งในกลุ่มเพื่อนคนนั้นเลยพาเราเข้ามาในกลุ่มด้วย เราและเพื่อนเริ่มสนิทกันตั้งแต่วันเปิดเรียนวันแรก คนที่เราสนิทมากที่สุดคือ ค. (ตัวย่อ) เรารักมันมาก ทั้ง4คนเลย
จนขึ้นม.4 โรงเรียนของเรามีกฎว่าถ้าขึ้นม.ปลายจะต้องคัดเด็กตามคะแนนสอบเข้า เราได้อยู่ม.4/3 ค. และ จ. อยู่ม.4/4 พ. อยู่ม.4/5 พ.(อีกคน)ม.4/6 พวกเราแยกกันไปคนละห้อง ช่วงแรกๆพวกเราคิดถึงกันมาก เพราะรร.เราเป็นการเดินเรียนไม่มีห้องประจำ เลยไม่มีโอกาสได้เจอกันเท่าไร เราจะใช้วันหยุดนัดเจอกันหรือมาทำการบ้านด้วยกัน ตอนนั้นก็ไม่ได้แย่เพราะเราแค่ห่างกัน แต่ก็ยังคิดถึงและรักกันอยู่ เรามีเพื่อนอีกคนอยู่ม.4/3ด้วยกัน เราเริ่มสนิทกับต.(ตัวย่อ) ตอนเทอม2 และก็โชคดีที่ต.เข้ากับเพื่อนๆของเราได้ จนมันเริ่มเกิดขึ้นเมื่อเราขึ้นม.5 รร.ของเราคัดเด็กม.ปลายตามเกรดอีกครั้ง(แค่เด็กม.4ที่ขึ้นม.5)เพราะเราเรียนสายวิทย์รร.จึงวัดตามเกรดของเด็กทุกห้อง ถ้าเด็กที่เรียนห้องคิงแต่เกรดไม่ดีก็จะถูกย้ายมาห้องอื่น พอขึ้นม.5โชคดีที่เราไม่โดนย่ายห้อง แต่ต.โดนย้ายไป5/2 ค. กับ จ. ก็โดนย้ายไป5/2 วันนั้นเราร้องไห้เพราะอยากไปอยู่ห้องเดียวกับเพื่อนสนิท แต่เราก็คิดว่าไม่เป็นไรยังไงเราก็ยังเจอกันได้เหมือนเดิม แต่เหมือนครั้งนี้โชคไม่ดี ม.5เรียนหนักมากๆ แทบจะไม่มีเวลานอน เรากับเพื่อนสนิทต่างมีสิ่งที่ต้องทำ แบบมีบ้างที่แชทกลุ่มเงียบเป็นป่าช้า เพราะเราเริ่มห่างกัน แต่ที่รร.ถ้าเจอหน้ากันเราก็คุยกันตลอด ตอนเที่ยงก็จะไปกินข้าวด้วยกัน จน ค. มีแฟน เราเป็นคนที่หวงเพื่อนมาก และเรื่องมันก็เริ่ม
เพราะเรากับแฟนของค. เข้ากันไม่ได้ เราทะเลาะกับแฟนของค. ด้วยความที่เราเป้นคนใจร้อนเราก็พาลไปโกรธค.ด้วย และมันก็เหมือนสวรรค์แกล้งเรา คืนที่เราทะเลาะกับแฟนของค.เราก็ไม่ได้คุยกับค. พอเช้าเราต้องไปทำรายงานกับเพื่อนอีกคน พอเราทำรายงานเสร็จ เราก็มากินข้าวกับฟ.(เพื่อนที่อยุ่5/3ด้วยกัน)เราทักไปหา ต. ตอนดึกก่อนมาทำรายงานเพื่อชวนมาโลตัสด้วยกันเพราะบ้านต.ใกล้กับโลตัส แต่ต.บอกต้องซักผ้า แต่พอเรากับฟ.เช็คอินว่าอยู่โลตัส ต.ก็ทักมาว่าไปไม่ชวนแล้วก็งอนเรา เรางงมากเพราะเมื่อคืนเราชวนไปแล้ว เราก็ทักไปง้อแต่ต.บล็อกแชทเรา เรากับฟ.คืองงเลย
พอเช้ามารร.ก่อนเข้าแถวปกติกลุ่มเราจะมาร่วมกันและเดินไปเข้าแถวด้วยกัน แต่วันนั้นเรายังพาลเรื่องแฟนของค.อยู่และรวมกับที่ต.บล็อกแชทเรา เราเลยเลือกที่จะไม่ไปหาเพื่อนๆ และเดินไปเข้าแถวคนเดียว โชคร้ายของเราไปอีกที่ต.ค.จ.อยู่ห้องเดียวกัน และเหมือนว่าต.พูดให้ค.จ.เข้าใจเราผิดไปอีก วันต่อมาเราคิดว่าถ้าปล่อยเป็นแบบนี้คงไม่ดี เราเลยไปหาค.กับจ.ตอนเที่ยงเพราะสองคนนั้นมีจับสายรหัส เราเข้าไปทำตัวปกติคุยกับค.จ. แต่ค.จ.เลือกที่จะไม่พูดกับเราสักคำ เดินหนีเรา เราเหมือนหมาเลยตอนนั้น พอเลิกเรียนกลับบ้าน เราคิดว่าจะทักไปคุยในกลุ่มแต่พอเราทักไป ค.กับจ.ออกจากกลุ่มพร้อมกัน น้ำตาเราไหลออกมาโดยอัตโนมัติ เราไม่รู้ว่าต.เอาเราไปพูดว่าอะไรให้ค.กับจ.ฟังบ้าง แต่ถึงตรงนั้นเรารู้เลย ว่าต.คือไม่ใช่เพื่อนแท้ ต.ใช้คำว่าเพื่อนนั้นแหละเป็นเหตุที่งอนเรา ก่อนจะบล็อกแชทเราต.บอกว่า "กูไม่ใช่เพื่อนหรอ ทำไมไม่ชวนกูไปด้วย" คืนนั้นที่ค.กับจ.ออกจากลุ่มเพื่อนที่เหลืออีกสองคนคือพ.กับพ. สองคนนี้ไม่รู้ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น เราตัดสินใจทักไปหาค.กับจ.อีกครั้งในไลน์ อิสตาแกรม และโทรหา แต่ไม่มีการตอบกลับมาสักช่องทาง วันนั้นเราร้องไห้เหมือนจะตาย เราเหมือนหมา ที่เห็นเพื่อนที่เคยสนิทมากๆเอาเราไปนินทาอะไรบ้างก็ไม่รู้ เรื่องมันเริ่มร้ายแรงขึ้น เมื่อมีการด่าและแขวะลงตสอรี่ (เราบล็อกค.กับจ.ในวันที่สองคนนั้นออกจากลุ่มเรื่องนี้เราไม่ทันคิดจริงๆ) แต่เพื่อนในห้องเราเจอสตอรี่ของค.กับจ.ที่ด่าเราสารพัดคำ เราโกรธมากตอนนั้นวันต่อมาเราก็ไปถามค.กับจ.ว่าโพสด่าเราทำไม ความที่เราเป็นคนอารมณ์ร้อนเราโกรธมากจนไม่มีสติ เราลืมไปแล้วว่าตอนนั่นคุยอะไรกันบ้าง แต่สิ่งที่เราจำได้คือพ.ร้องไห้ ค.เป็นคนไม่ยอมคนอยู่แล้วและด้วยที่อารมณ่ร้อนเหมือนกันเลยคุยกันไม่รู้เรื่องเลย ส่วนต.พอคุยกับเราต่อหน้าไม่มีแม้แต่คำจะเถียงเราด้วยซ้ำ เราค่อยไปไล้ถามคำถามที่ละคน ว่าเรื่องบ้านี้มันเกิดจากอะไร ไม่มีใครตอบเราได้สักคน เรายิ่งโกรธจนเลือดขึ้นหน้า เพื่อนเราจับเราแยกออกมา และประโยคไล่หลังก่อนที่เราจะเดินออกมาคืออะไรไม่รู้แค่ประโยคนั้นมันทำให้เราพูดสิ่งที่เราไม่ควรพูดออกไป "พูดแบบนี้มาตีกับกูเถอะ" ปากเรามันไปไกลกว่าความคิด เราไปท้าเพื่อนสนิทตบตีทำไม (โกรธตัวเอง
) พอเราขึ้นห้องแฟนของค.อยู่5/3กับเรา มันก็มาด่าเราบนห้องเพราะมันโกธรแทนแฟนมัน เราเถียงปากผู้ชายไม่ได้เลย ปากมันไวยิ่งกว่าผู้หญิง เราได้แต่ร้องไห้บนห้องวันนั้น ยังโชคดีที่เพื่อนใน5/3เข้ามาปลอบเรา เรื่องมัน
ขึ้นเลื่อยๆพ.กับพ.จากที่ไม่รู้เรื่องอะไรด้วยก็พลอยโกรธพลอยเกลียดเราไปด้วยเริ่มโพสต์ด่าเราขึ้นกันทุกคนในกลุ่มเราเห็นจากเพื่อนอีกคนที่แคปสตอรี่นั้นมาให้ดู เราโกรธจนมือสั่นไม่ได้ตอบโต้ในเฟส เพราะเราคิดว่ามันไร้สาระมากๆที่มาโพสด่ากันในเฟส เราเลยเลือกที่จะคุยกันดีๆ แบบไม่ใช้อารมณ์ให้มันจบเรื่องสักที่ เรานัดคุยกันตอนเที่ยงหลังกินข้าวเสร็จ พวกเรามานั่งคุยกับเเบบอารมณ์ปกติ แต่ในความคิดเราไม่รู้หรอกว่าเพื่อนเราจะด่าอะไรเราไปบ้าง (เวลาตอนนั้นเราแอบรู้สึกดีที่ได้คุยกันหลังจากไม่พูดกันเป็นเดือนๆ) เราเริ่มเคลียกันทีละเรื่อง ยิ่งพูดมันก็ยิ่งมีแต่เรื่องไร้สาระ ไหนจะไปโลตัสไม่ชวน ออกจากกลุ่มเพราะอยากจะรู้ว่าเราจะทำยังไง เราทักไปในไลน์เห็นแต่แกล้งไม่ตอบ โพสด่าเพราะหมั่นไส้ ยิ่งพูดมันยิ่งโคตรไร้สาระ เพื่อนที่สนิทและรักกันมากๆทะเลาะกันเพราะเรื่อง
อะไรก็ไม่รู้ และมันจบตรงที่มีคนหนึ่งพูดขึ้นมาว่า"ต่อให้เคลียกันแล้วกูก็ไม่รู้ว่าจะกลับไปสนิทกันได้มั้ย เพราะความรู้สึกมันไม่เหมือนเดิมแล้ว" ไม่แน่ใจว่าใครเป็นคนพูดคนแรกแต่พอได้ยินประโยคนั้นเราเลยตัดสินใจว่าให้จบเรื่องนี้เลิกโพสด่ากัน เลิกแล้วต่อกันทุกสิ่งให้ทำเป็นเหมือนคนไม่รู้จักกันไปเลย เรื่องมันจบวันนั้น เราปลดบล็อคเฟสค.กับจ. แต่ก็ไม่ได้แอดเป็นเพื่อน
จนตอนนี้เราจะจบม.5แล้ว
เราไม่รู้ว่าพวกนั้นมันจะมีแอบคิดถึงเราบ้างมั้ย
แต่เรา "โคตรคิดถึงพวกมันเลย"
ผ่านมาหลายเดือนเราคิดว่าเราน่าจะลืมพวกมันได้แล้วแต่ยิ่งนานวันเราก็ยิ่งคิดถึง ไม่ใช่ว่าเราจะไม่มีเพื่อนใหม่ แต่ถึงยังไงเราก็ยังคิดถึงพวกมันอยู่ดี เราแอบส่องเฟสพวกมันอาทิตละหลายครั้ง บ้างโพสที่พวกมันแชร์ก็แอบเอามาคิดว่าแชร์ให้เรารึป่าว ที่บอกว่าคิดถึงอะไรทำนองนี้ แต่คงไม่หรอกค่ะ พวกมันคงไม่มีใครคิดถึงเราจริงๆหรอก
ขอบคุณที่อ่านเรื่องไร้สาระของเรามาจนถึงตรงนี้นะคะ
ที่เล่ามาทั้งหมดเราแค่อยากถามเพื่อนๆว่า เราควรปล่อยไปแบบนี้มั้ยหรือเราควรทักไปสักครั้ง แบบนั้นเราจะเสียศักดิ์ศรีมั้ย ถ้าเราทักไปแล้วพวกนั้นเอาเราไปนินทาอีกละ เราคิดถึงพวกมันจังเลยค่ะ อยากคุยด้วยอีกสักครั้ง แต่ก็กลัวไปหมด ไม่รุ้จะกลัวอะไรหนักหนา กลัวเสียศักดิ์ศรี? หรือกลัวพวกมันไม่คุยด้วย......
เพื่อนๆว่าเราควรทำไงกับตัวเองดีค่ะ?
เคยทะเลาะกับ เพื่อนสนิทจบเลิกคบกันมั้ย
เพื่อนสนิทเรามี4คนรวมตัวเราด้วยก็5คน
เราย้ายโรงเรียนมาตอนม.3และบังเอิญได้เข้าแถวใกล้ๆกับคนหนึ่งในกลุ่มเพื่อนคนนั้นเลยพาเราเข้ามาในกลุ่มด้วย เราและเพื่อนเริ่มสนิทกันตั้งแต่วันเปิดเรียนวันแรก คนที่เราสนิทมากที่สุดคือ ค. (ตัวย่อ) เรารักมันมาก ทั้ง4คนเลย
จนขึ้นม.4 โรงเรียนของเรามีกฎว่าถ้าขึ้นม.ปลายจะต้องคัดเด็กตามคะแนนสอบเข้า เราได้อยู่ม.4/3 ค. และ จ. อยู่ม.4/4 พ. อยู่ม.4/5 พ.(อีกคน)ม.4/6 พวกเราแยกกันไปคนละห้อง ช่วงแรกๆพวกเราคิดถึงกันมาก เพราะรร.เราเป็นการเดินเรียนไม่มีห้องประจำ เลยไม่มีโอกาสได้เจอกันเท่าไร เราจะใช้วันหยุดนัดเจอกันหรือมาทำการบ้านด้วยกัน ตอนนั้นก็ไม่ได้แย่เพราะเราแค่ห่างกัน แต่ก็ยังคิดถึงและรักกันอยู่ เรามีเพื่อนอีกคนอยู่ม.4/3ด้วยกัน เราเริ่มสนิทกับต.(ตัวย่อ) ตอนเทอม2 และก็โชคดีที่ต.เข้ากับเพื่อนๆของเราได้ จนมันเริ่มเกิดขึ้นเมื่อเราขึ้นม.5 รร.ของเราคัดเด็กม.ปลายตามเกรดอีกครั้ง(แค่เด็กม.4ที่ขึ้นม.5)เพราะเราเรียนสายวิทย์รร.จึงวัดตามเกรดของเด็กทุกห้อง ถ้าเด็กที่เรียนห้องคิงแต่เกรดไม่ดีก็จะถูกย้ายมาห้องอื่น พอขึ้นม.5โชคดีที่เราไม่โดนย่ายห้อง แต่ต.โดนย้ายไป5/2 ค. กับ จ. ก็โดนย้ายไป5/2 วันนั้นเราร้องไห้เพราะอยากไปอยู่ห้องเดียวกับเพื่อนสนิท แต่เราก็คิดว่าไม่เป็นไรยังไงเราก็ยังเจอกันได้เหมือนเดิม แต่เหมือนครั้งนี้โชคไม่ดี ม.5เรียนหนักมากๆ แทบจะไม่มีเวลานอน เรากับเพื่อนสนิทต่างมีสิ่งที่ต้องทำ แบบมีบ้างที่แชทกลุ่มเงียบเป็นป่าช้า เพราะเราเริ่มห่างกัน แต่ที่รร.ถ้าเจอหน้ากันเราก็คุยกันตลอด ตอนเที่ยงก็จะไปกินข้าวด้วยกัน จน ค. มีแฟน เราเป็นคนที่หวงเพื่อนมาก และเรื่องมันก็เริ่ม
พอเช้ามารร.ก่อนเข้าแถวปกติกลุ่มเราจะมาร่วมกันและเดินไปเข้าแถวด้วยกัน แต่วันนั้นเรายังพาลเรื่องแฟนของค.อยู่และรวมกับที่ต.บล็อกแชทเรา เราเลยเลือกที่จะไม่ไปหาเพื่อนๆ และเดินไปเข้าแถวคนเดียว โชคร้ายของเราไปอีกที่ต.ค.จ.อยู่ห้องเดียวกัน และเหมือนว่าต.พูดให้ค.จ.เข้าใจเราผิดไปอีก วันต่อมาเราคิดว่าถ้าปล่อยเป็นแบบนี้คงไม่ดี เราเลยไปหาค.กับจ.ตอนเที่ยงเพราะสองคนนั้นมีจับสายรหัส เราเข้าไปทำตัวปกติคุยกับค.จ. แต่ค.จ.เลือกที่จะไม่พูดกับเราสักคำ เดินหนีเรา เราเหมือนหมาเลยตอนนั้น พอเลิกเรียนกลับบ้าน เราคิดว่าจะทักไปคุยในกลุ่มแต่พอเราทักไป ค.กับจ.ออกจากกลุ่มพร้อมกัน น้ำตาเราไหลออกมาโดยอัตโนมัติ เราไม่รู้ว่าต.เอาเราไปพูดว่าอะไรให้ค.กับจ.ฟังบ้าง แต่ถึงตรงนั้นเรารู้เลย ว่าต.คือไม่ใช่เพื่อนแท้ ต.ใช้คำว่าเพื่อนนั้นแหละเป็นเหตุที่งอนเรา ก่อนจะบล็อกแชทเราต.บอกว่า "กูไม่ใช่เพื่อนหรอ ทำไมไม่ชวนกูไปด้วย" คืนนั้นที่ค.กับจ.ออกจากลุ่มเพื่อนที่เหลืออีกสองคนคือพ.กับพ. สองคนนี้ไม่รู้ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น เราตัดสินใจทักไปหาค.กับจ.อีกครั้งในไลน์ อิสตาแกรม และโทรหา แต่ไม่มีการตอบกลับมาสักช่องทาง วันนั้นเราร้องไห้เหมือนจะตาย เราเหมือนหมา ที่เห็นเพื่อนที่เคยสนิทมากๆเอาเราไปนินทาอะไรบ้างก็ไม่รู้ เรื่องมันเริ่มร้ายแรงขึ้น เมื่อมีการด่าและแขวะลงตสอรี่ (เราบล็อกค.กับจ.ในวันที่สองคนนั้นออกจากลุ่มเรื่องนี้เราไม่ทันคิดจริงๆ) แต่เพื่อนในห้องเราเจอสตอรี่ของค.กับจ.ที่ด่าเราสารพัดคำ เราโกรธมากตอนนั้นวันต่อมาเราก็ไปถามค.กับจ.ว่าโพสด่าเราทำไม ความที่เราเป็นคนอารมณ์ร้อนเราโกรธมากจนไม่มีสติ เราลืมไปแล้วว่าตอนนั่นคุยอะไรกันบ้าง แต่สิ่งที่เราจำได้คือพ.ร้องไห้ ค.เป็นคนไม่ยอมคนอยู่แล้วและด้วยที่อารมณ่ร้อนเหมือนกันเลยคุยกันไม่รู้เรื่องเลย ส่วนต.พอคุยกับเราต่อหน้าไม่มีแม้แต่คำจะเถียงเราด้วยซ้ำ เราค่อยไปไล้ถามคำถามที่ละคน ว่าเรื่องบ้านี้มันเกิดจากอะไร ไม่มีใครตอบเราได้สักคน เรายิ่งโกรธจนเลือดขึ้นหน้า เพื่อนเราจับเราแยกออกมา และประโยคไล่หลังก่อนที่เราจะเดินออกมาคืออะไรไม่รู้แค่ประโยคนั้นมันทำให้เราพูดสิ่งที่เราไม่ควรพูดออกไป "พูดแบบนี้มาตีกับกูเถอะ" ปากเรามันไปไกลกว่าความคิด เราไปท้าเพื่อนสนิทตบตีทำไม (โกรธตัวเอง
จนตอนนี้เราจะจบม.5แล้ว
เราไม่รู้ว่าพวกนั้นมันจะมีแอบคิดถึงเราบ้างมั้ย
แต่เรา "โคตรคิดถึงพวกมันเลย"
ผ่านมาหลายเดือนเราคิดว่าเราน่าจะลืมพวกมันได้แล้วแต่ยิ่งนานวันเราก็ยิ่งคิดถึง ไม่ใช่ว่าเราจะไม่มีเพื่อนใหม่ แต่ถึงยังไงเราก็ยังคิดถึงพวกมันอยู่ดี เราแอบส่องเฟสพวกมันอาทิตละหลายครั้ง บ้างโพสที่พวกมันแชร์ก็แอบเอามาคิดว่าแชร์ให้เรารึป่าว ที่บอกว่าคิดถึงอะไรทำนองนี้ แต่คงไม่หรอกค่ะ พวกมันคงไม่มีใครคิดถึงเราจริงๆหรอก
ขอบคุณที่อ่านเรื่องไร้สาระของเรามาจนถึงตรงนี้นะคะ
ที่เล่ามาทั้งหมดเราแค่อยากถามเพื่อนๆว่า เราควรปล่อยไปแบบนี้มั้ยหรือเราควรทักไปสักครั้ง แบบนั้นเราจะเสียศักดิ์ศรีมั้ย ถ้าเราทักไปแล้วพวกนั้นเอาเราไปนินทาอีกละ เราคิดถึงพวกมันจังเลยค่ะ อยากคุยด้วยอีกสักครั้ง แต่ก็กลัวไปหมด ไม่รุ้จะกลัวอะไรหนักหนา กลัวเสียศักดิ์ศรี? หรือกลัวพวกมันไม่คุยด้วย......
เพื่อนๆว่าเราควรทำไงกับตัวเองดีค่ะ?