โต๊ะไม้ตัวเตี้ยรูปวงรี สีไม้ธรรมชาติ ตั้งอยู่ใกล้ประตู ติดกับกระจกด้านหน้าของร้านกาแฟ

บนถนนเส้นเล็กที่ไม่พลุกพล่านและออกจะเงียบเหงา แทบไม่มีรถราผ่านไปมา นาน ๆ ทีจะมีคนเดินผ่านไปสักราย บรรยากาศในร้านแม้จะไม่หม่นหมอง แต่ก็ดูซึมเซา ถึงอย่างนั้น ในแต่ละวันตลอดทั้งวันก็มีผู้คนผลัดเปลี่ยนหมุนเวียนกันมาแลกเปลี่ยนบทสนทนาที่โต๊ะตัวนี้และตัวอื่นๆ ในร้าน

หากเปรียบโต๊ะเป็นสมุดบันทึก โต๊ะไม้ตัวเตี้ยรูปวงรี สีไม้ธรรมชาติ ตั้งอยู่ใกล้ประตู โต๊ะแรกข้างกระจกที่มีแจกันดอกไม้ตัวนี้ ก็คงจะอัดแน่นไปด้วยเรื่องราวชีวิตนับไม่ถ้วนที่เคยผ่านมาใช้เวลาร่วมกัน



ยามเที่ยง

นักแสดงหญิง และ อดีตคนรัก ความสัมพันธ์ที่ไม่เหลือเยื่อใย เพียงประโยชน์เล็กๆ น้อยๆ ที่ได้อาศัยระหว่างกัน



ยามบ่าย

คู่รักระยะสั้น กับความสัมพันธ์ชั่วข้ามคืน ที่ร้างลานับปี ของหนุ่มนักเดินทาง กับ สาวนักเขียน ดูเหมือนยังเหลือเยื่อใยระหว่างกัน แม้พวกเขาจะแทบไม่รู้จักกันและกันนักเลย



ยามเย็น

หญิงสาว กับ นักแสดงของเธอ ความสัมพันธ์ที่ถูกสร้างขึ้นด้วยสถานการณ์หนึ่ง



ความจริงในความลวง ถ้อยคำอาจปั้นแต่งได้ หากรอยยิ้มและแววตาสองคู่นั้น คือน้ำใสใจจริงระหว่างกัน อย่างไม่มีข้อกังขา





ย่ำค่ำ

ชายหนุ่มในคืนฝนพรำ กับหญิงสาวอดีตคนรัก เธอกำลังจะแต่งงาน



ความล่อลวงในราตรีแสนสั้น ความสัมพันธ์ที่ไม่อาจเหลือเยื่อใย ทิ้งไว้เพียงรอยบาง ที่จะจืดจางไปในสักวัน



The Table
หนังที่เป็นเหมือนโปรเจ็คส่วนตัวของผู้กำกับคิมจองควาน ผู้กำกับหนังสั้นที่มีผลงานต่อเนื่องยาวนาน ในฐานะของผู้กำกับและเจ้าของบทหนังเรื่องนี้ด้วย คิมจองควานมีลายเซ็นที่ชัดเจนในงานของเขา ไม่ต่างจากผู้กำกับอินดี้หลายๆ คน เขาใช้นักแสดงเจ้าประจำที่เคยร่วมงานกันมาแล้วอย่าง ฮันเยริ ในงานหนังของเขาจะมีความเรียบเรื่อย และมักเล่าเรื่องความสัมพันธ์ของหนุ่มสาวเป็นหลัก ไม่ซับซ้อน แต่ก็ไม่เปิดเผยจนคนดูหมดความอยากรู้อยากเห็น เน้นบทสนทนา ไม่เน้นโปรดักชั่น ใช้สถานที่ถ่ายทำจำกัด อาจเป็นสวนสาธารณะ, ร้านอาหาร, ย่านที่อยู่อาศัย เล็ก ๆ เงียบ ๆ หรืออย่างเรื่องนี้ ก็เป็นมุมเดียว โต๊ะเดิม ในร้านกาแฟ อาศัยการเคลื่อนกล้อง และการปรับตำแหน่งของกล้อง

ฟังดูแล้วเหมือนจะน่าเบื่อ แต่สิ่งที่โดดเด่นของหนังเรื่องนี้ ก็คือ ความเนิบช้าที่ขาดหายไปจากชีวิตของคนยุคนี้ ความเรื่อย ๆ มาเรียง ๆ รวมทั้งบทสนทนาและการแสดงอันมีเสน่ห์ของนักแสดงหลักทั้ง 8 คนนั่นล่ะค่ะ ไม่ว่าจะเป็น จองยูมิ จองอึนแช ฮันเยริ สามสาวผู้คร่ำหวอดอยู่กับหนังอินดี้ของผู้กำกับอินดี้ผู้โด่งดังมากหน้าหลายตา เอ่ยชื่อมา คอหนังอินดี้เกาหลี ต้องร้องอ๋อทันที หรือแม้แต่ อิมซูจอง และ ยอนอูจิน ที่อาจจะวนเวียนกับหนังอินดี้น้อยกว่าสามสาว แต่ด้วยชื่อชั้นของทั้งคู่ งานนี้จึงถือเป็นงานเบา ๆ ไม่ใช่งานยากอะไรสำหรับทั้งคู่ ที่เสน่ห์ล้นทางการแสดงกันอยู่แล้ว แม้แต่สองหนุ่มหน้าไม่คุ้นที่ฉันไม่มีข้อมูลอะไรของพวกเขามาบอกเล่าก็ยังทำหน้าที่ของพวกเขาได้ดีเช่นกัน แต่คนที่ฉันประทับใจที่สุดในเรื่องนี้กลับเป็นอาจุมม่าคิมฮเยอ๊ก ที่คอซีรีส์เกาหลีบ้านเราคุ้นหน้าคุ้นฝีมือกันเป็นอย่างดี



ยิ่งสาระสำคัญของเรื่องอยู่ในบทสนทนา การถ่ายทอดความเป็นตัวละครนั้นๆ ของนักแสดง ย่อมเป็นสิ่งเดียวที่จะดึงดูดผู้ชมไว้ให้อยู่กับหนังไปตลอดตั้งแต่ต้นยันจบ รายละเอียดเล็กๆ น้อยๆ อากัปกิริยา สีหน้า แววตา ท่าทาง น้ำเสียง ความอึดอัด ความสงสัย การรอคอย ความนิ่งเงียบ ทุกอย่างนั้นล้วนบอกเล่าบางสิ่งบางอย่างเสมอ ฉันชอบรายละเอียดเล็กๆ ที่เกิดขึ้นบนโต๊ะกาแฟ หากสังเกตสักนิด นอกเหนือจากบทสนทนาของพวกเขา สิ่งที่เกิดขึ้นบนโต๊ะกาแฟ ก็บอกเล่าตัวตนของคู่สนทนาได้เป็นอย่างดี ไม่ว่าจะเป็น สิ่งของ กาแฟ ชา น้ำตาล ขนม หรือดอกไม้

งานภาพและงานเสียงของหนังเรื่องนี้ ก็มีเสน่ห์ไม่แพ้การแสดงของนักแสดงเช่นกัน และช่วยเสริมความละมุนละไมให้กับหนังได้เป็นอย่างดี ในขณะที่บทสนทนาของแต่ละคู่ดำเนินไป คนดูจะรู้สึกเหมือนเราเป็นต้นไม้สักต้นในกระถางซึ่งวางอยู่ทั่วร้านกาแฟ อยู่ตรงนั้นนิ่งๆ เงียบๆ และร่วมซึบซับเรื่องราวของพวกเขาไปด้วยกัน

สำหรับใครที่ไม่คุ้นชินกับความเรียบเรื่อย หรือห่างไกลจากความเนิบช้าในชีวิตมานาน คุณอาจค้นพบสุนทรีภาพแห่งความเนิบช้า และหลงรักเข้าอย่างจัง

ขอให้มีโมงยามที่รื่นรมย์ในการรับชม

หาวันว่างๆ แล้วไปนั่งจิบชา – กาแฟ ด้วยกันกับ The Table ค่ะ



The Table (2017)
Director: Kim Jong-Kwan
Writer: Kim Jong-Kwan
Time : 70 min.
Cast :
Jung Yu Mi, Han Ye Ri, Jung Eun Chae, Lim Soo Jung,
Kim Hye Ok, Yeon Woo Jin, Jung Joon Won, Jeon Sung Woo