ช่วงแรก เรารู้จักกันที่ทำงาน เขาเป็นคนดีคนหนึ่ง น่ารัก พอโดนพี่คนหนึ่งแซว เขาก็เริ่มอบเรา แต่เราตอนนั้นยังเฉยๆ ผ่านไป1-2เดือน พอรู้ว่าเขาจะออกจากงานก็เลยรู้สึกแปลกๆ พอสิ้นเดือนปุ๊บ เขาออกจากงานไป เราไม่เห็นหน้าเขาแล้ว
เลยเกิดความเบื่อในชีวิต เลยวิ่งที่ กกท. ภาพเขาก็ลอยมา ถ้าวันนั้นเราคุยกันวันนี้เราคงแฮปปี้เนอะ ตกดึกเพื่อนชวนไปปาร์ตี้เลยตัดสินใจไป เพราะรู้สึกแย่มาก คิดว่าดื่ม เมาๆบ้างคงรู้สึกดีกว่าการอยู่คนเดียวแล้วคิดฟุ้งซ่าน
พอเหล้าเข้าปาก เมาเท่านั้นแล่ะ เสียงเพลง “นอกจากชื่อฉัน เธอยังจำได้อยู่ไหม?” น้ำตาเราเริ่มคลอเบ้า จนเพื่อนทัก น้ำตาก็ไหลพลากเต็มหน้า ตอนนั้นไม่ว่าจะเป็นเพลงมันหรือเศร้า คือร้องไม่หยุด เสียใจที่เราไม่เลือกเขา
พอรุ่นพี่ที่ทำงานเขารู้ เขาจึงเรียกให้ไป แล้วเราก็บอกความรู้สึกทั้งหมดให้ฟัง ซึ่งพี่เขาถ่ายคลิปไว้แล้วส่งให้ คนที่เราชอบ คำว่าเมา เราไม่ได้สนใจกับการกระทำเลย ตกเช้ามา ปวดหัวมากกก พยายามจำเรื่องเมื่อคืน สักพัก เชี้ยยย!! เราทำบ้าไรลงไปวะเนี่ยยย!!!
แล้ววว!!
เรายุมหาลัยมาทำงานพร้อมกับตาบวมๆ เขาก็ทักมา บอกเราว่า “หลุดหมดเลยนะ เมามาหรอ” หลังจากนั้นเราต่างเป็นนักเลงคีย์บอร์ดที่พิมพ์กันในแชท หวานแหวนมีความสุขมาก พิมพ์ไปยิ้มไปเขินไป
เราเริ่มคุยกันวันที่ 4 ธ.ค 61 เราคุยกันว่า 31 ธ.ค จะไปกินบุฟเฟต์ด้วยกัน เหมือนเปิดตัวเลยก็ว่าได้ สิ้นเดือนเรากะหาซื้อของขวัญให้ เคาน์ดาวน์ด้วยกัน แล้วจังหวะนั้นผู้หญิงอย่างฉันจะขอเขาเป็นแฟน แต่มีเรื่องซะก่อนแม่เราเกิดอุบัติเหตุเราจึงต้องรีบขึ้นไปหาแม่ตั้งแต่วันที่ 26 กลับอีกทีวันที่ 3 เราเสียใจนะ ที่ต้องเจอเรื่องพวกนี้ สิ่งที่แพลนไว้ กับสิ่งที่แม่เจอ เราไม่อยากให้เรื่องเป็นเช่นนี้เลย
หลังๆมาเขาเริ่มเงียบลง จากที่ทักบ่อยๆ ก็เริ่มค่อยๆหายไป จนบางทีเราไม่ได้คุยกันก่อนนอน คือ เข้าใจความคิดผู้หญิงมั้ยมันช่างระเอียดอ่อนและไวต่อความรู้สึกพวกนี้ เราพยายามบอกตังเองว่าไม่เป็นไรบ่อยมากก เราชวนเขาไปเที่ยว 3ครั้ง แต่เขาปฏิเสธเรา จนเราก็ไม่กล้าที่จะชวนแล้วล่ะ และทุกครั้งที่บอกไม่เป็นไร เราน้ำตาไหลนะ เรานัดวิ่งกันยามเช้า เขาไม่มาเพราะตื่นสายหลายครั้ง เราเลยวิ่งคนเดียวบ่อยๆ น้ำตาก็เริ่มไหล เหมือนพวก#หมดโปรโมชั่นที่เขาว่ากัน
แต่เราไม่เข้าใจว่าทำไมต้องเป็นผู้หญิง ที่ต้องเจอคำว่าโปรโมชั่น ผู้ชายไมไม่เจอแบบนั้นนะส่วนมาก หลังๆมาเราเก็บทุกอย่างมารวมกันแต่ละเรื่อง คิดแล้วคิดอีก จนสงสัยว่าเขายังรู้สึกรักเราเหมือนวันแรกที่คุยกันมั้ย เพราะเรารู้สึกเหนื่อย เหมือนเป็นคนคอยตาม คอยเอาใจ ใส่ใจ หาเรื่องอยากเจอหน้า เราไม่เคยปฏิเสธเขาเลยนะ แต่ละครั้งเพราะว่ารักไง
ปากเขาบอกเหมือนรักเรา แต่การกระทำเขานิ่งมากกก เราช่วยงานเขาทุกอย่าง ซื้อน้ำซื้อข้าวไปหาที่มหาลัย เป็นกำลใจให้ เเต่เขาไม่เคยเลย ไม่ผิดใช่มั้ยที่เราจะคิดแบบนี่
มีคนบอกว่า เราไม่บอกเขาไปล่ะว่าแต่ละเรื่องเรารู้สึกยังไง เราต้องคุยกันนะ ว่าเราไม่ชอบอะไรเราควรปรับและเข้าหากัน มันถึงจะอยู่ด้วยกันได้ ถ้าต่างฝ่ายต่างเก็บมาคิดมากแบบนี้ แล้วรู้ได้ไงล่ะว่าใครคิดอะไร #มันก็จริง
จนมาถึงจุดหนึ่งฉันไม่ไหวแล้ว เจ็บ เสียใจ เลยพิมพ์สตอรี่ลงไป แต่รู้มั้ย เขาแคปมาถามว่า คือ? หมายถึงเค้าหรอ? //เอิ่มมมมมม คือร่ะ คือมันไม่รู้ตัวว่าเราพูดถึงอยู่ ทึ่มมั้ยล่ะ? เรารู้สึกว่าเขาไม่เป็นงานเลย ไม่รู้ตัวเองว่าควรทำยังไง การง้อของเราคือต้องเจอหน้าเพราะมันจริงใจ การง้อของเขาทำได้เพียงในแชท ทุกครั้งที่มีปัญหา มีเพียงเราที่ต้องคอยไปหา ไปพบเขา ไม่ว่าเราจะถูกหรือผิด มันเลยเกิดคำถามมากมายว่าทำไม?
คืนนั้นเราเลิกงานก็ 23.00เลยไปเดินเล่นคนเดียวที่สะพานสาธารณะที่หนึ่ง ใกล้บ้านผู้ชายคนนั้นด้วย เขาถามนะว่าเราอยู่ไหน เราเลยบอกสถานที่ไปแล้วบอกมาเดินตากลม แต่เขาไม่คิดจะมาหาา เราก็เดินยุพักหนึ่ง 1 ชม.เต็ม พร้อมกับน้ำตาไหล เลยตัดสินใจว่าไม่ไหวแล้วนะ คืดว่าความสัมพันธ์ 1เดือน 60วันต้องจบลงแล้ว
เลยนัดเพื่อนไปเที่ยวกลางคืน สังสรรค์กัน ร้องไห้อีกแล้ว เมามายย โครตเสียใจทุกอย่างอ่า แต่เชื่อดิ มันไม่เคยรับรู้ความรู้สึกเราเลย เพราะไร ไม่สนใจ? ไม่ใส่ใจ? เพื่อนที่เที่ยวด้วยก็เพื่อนผู้ชายคนนั้นแล่ะ ผู้หญิง2 ชาย2 เพื่อนร่วมงาน 1 พวกนั้น
เข้าใจเรามากกว่าคนที่เราคุยเลย บอกเลยคืนนั้นใจป๋าสุด55555
#ทุกคนอาจสงสัยทำไมถึงไม่เรัยก “แฟน” เพราะเราไม่เคยคุยเรื่องนี้กัน เลยไม่รู้จะยังไงดี บางทีเราขุ่นคิดเสมอ ฉันเป็นผู้หญิงนะ ทุกครั้งต้องเริ่มก่อนใช่ปะ เลย โอเคช่าง
เริ่มก่อนก็ได้วะ
เราเลยบอก “จะคุยด้วย สะดวหรือเปล่า” เขาบอกว่า “ได้” เราก็ไปหาไปคุยด้วย รู้มั้ยเขาทำอะไร นั่งจับมือถือ หันหน้ามาบ้าง แล้วบอกว่า “ไม่รู้เลยนะเนี่ย โห่วว เอาจริงๆนะ ไม่ได้คิดเรื่องพวกนี้เลย ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าโกรธ หรือเรื่องนี้ทำให้ไม่พอใจ” หน้าเราตอนนั้นหรอ คือแบบ หมดคำอธิบายไปไม่ถูกเลย เหมือนนั่งพูดคนเดียวอ่า เราเลยบอก “ขอถามประโยคหนึ่ง ของแบบจริงจังนะ ยังรู้สึกเหมือนวันแรกที่คุยกันหรือเปล่า” ผู้ชายคนนั้นบอกว่า “อื่ม ยังคิดเหมือนเดิมอยู่” เราก็โอเค หายก็ได้
พออีกวันเขาก็เริ่มดีขึ้น ทักมา คุยก่อนนอน อีกวันชวนดูหนัง ที่ก่อนหน้านั้นเราชวนแล้วเขาไม่ไป เขาไปรอเราที่หน้าโรงหนัง เราแต่งตัวอยู่55555 คิดว่าวันนี้วันดี จะขอเป็นแฟนในโรงหนัง เราวางแพลนไว้ล้ะ ไปถึงหน้าเคาน์เตอร์
ย!! ตังมี50 หายไปไหนหมดว้ะ ลืมเช็ค เลยสะกิด ยืมตังก่อนเดะคืนให้ เขาบอกไม่มีตัง เราก็กำลังไปตู้ ATM เลยนึกขึ้นได้ว่าตังเราเก็บไว้หลังเคสโทรศัพท์นี่หว่า เลยแกะและรีบจ่ายไป เขาเลือก G15 G16 ที่นั่งริมเว่ออ 😄
เราก็หาจังหวะขอเป็นแฟน แต่เอ้ เราจะจับมือเจา เขาจะชอบมั้ยนะ ถ้าคุยตอนดูหนังอยู่เขาจะรำคาญรึป่าว บอกตรง
นิ่งเว่ออ จนสถานการณ์แบบนั้นไม่เหมาะขอเป็นแฟนเลยอ่า เราเลยเงียบๆเลย555555555
เราจอให้เขาไปส่งบ้านเพราะพี่มาส่ง เขาก็โอเคนะ เขาบ่นหมวกกันน้อคไม่มีกระจก ร้อน เราเลยคิดจะซื้อให้เขาอยู่ ดูเป็นผู้หญิงสายเปย์ไปอีก 555555 พอกลับถึงบ้าน เรามีความรู้สึกว่า เดท แรกของเรา จืดๆดี ธรรมดาจัง ความรู้สึกไม่น่าตื่นเต้นเลยอ่า มันน่าเบื่ออ่า เราก็เก็บมาคิดนะว่าเขาไปดูกับเราเขาเบื่อเหมือนกันมั้ยนะ ถ้าเบื่อ ครั้งหน้าอยากไปดูด้วยกันรึป่าว?
ทั้งคำพูดคำจา การกระทำ นิ่งเกินไป เห้อออออ พอแยกย้ายกันตั้งแต่บ่ายจนจะหกโมงเย็นแล้ว ไม่มีการทักมาหรือตอบกลับ เราก็เฉยๆแล้วอ่า รุ้สึกแบบเหมือนตังคนเดียวเมื่อก่อนที่ยังไม่มีใครอ่า แต่ถ้าพูดถึงเมื่อก่อนที่คุยกัน ถ้าหายเงียบแบบนี้ เราก็กระวนกระวายแล้วนะ หรือบางทีเขาก็ทักมาบ้าง แต่นี่เงียบเลย
มันเลยเกิดคำถามกับตัวเองว่า “ทำไมเราไม่กระวนกระวาย ทำไมเราเฉยๆได้ หรือเป็นเพราะเราเบื่อ หรือเสียใจมากจนความรุ้สึกเปลี่ยน หรืออะไรกัน?” ใครเคยเป็นอาการแบบนี้มั้ยคะ ช่วยตอบที แล้วเขารุ้สึกเหมือนเรามั้ยนะ
#เรื่องที่จะถาม
1.อาการแบบนี้เขาเรียกว่าอะไร
2.เราทำถูกแล้วหรือเปล่า
3.การเป็นผู้หญิงบุกเบิก คือ รุกก่อน น่าเกลียดมั้ย ? เพื่อนผู้ชายบอก ชวนกินข้าว ไปไหนมาไหน ขอเป็นแฟน มันเป็นเรื่องของผู้ชาย เราผู้หญิงอยู่เฉยพอ ให้ผู้ชายมันรู้หน้าที่ของมันบ้าง ไม่งั้นมันก็ไม่เป็นงานสักอย่าง หากเราทำให้ก่อน ก็จะต้องทำให้ตลอดๆอ่ะ หรือต้องยังไงดีคะ?
อยากทราบความเห็นของผู้ชาย และผู้หญิง กรณีเหตุการณ์แบบนี้ แล้วก็ส่วนตัวเราไม่เคยมีแฟนมาก่อน แต่รู้สึกว่าเป็นงานมากกว่าผู้ชายที่เคยมีแฟนมาคนนึ้ง
#ช่วยตอบทีนะคะ ขอบคุณมากนะคะ หากข้อความมันไม่โอยังไงต้องขอ อภัยด้วยค่ะ
แบบนี้เขาเรียกว่าหมดรัก หรือเบื่อ กันแน่นะ? มันคืออะไร
เลยเกิดความเบื่อในชีวิต เลยวิ่งที่ กกท. ภาพเขาก็ลอยมา ถ้าวันนั้นเราคุยกันวันนี้เราคงแฮปปี้เนอะ ตกดึกเพื่อนชวนไปปาร์ตี้เลยตัดสินใจไป เพราะรู้สึกแย่มาก คิดว่าดื่ม เมาๆบ้างคงรู้สึกดีกว่าการอยู่คนเดียวแล้วคิดฟุ้งซ่าน
พอเหล้าเข้าปาก เมาเท่านั้นแล่ะ เสียงเพลง “นอกจากชื่อฉัน เธอยังจำได้อยู่ไหม?” น้ำตาเราเริ่มคลอเบ้า จนเพื่อนทัก น้ำตาก็ไหลพลากเต็มหน้า ตอนนั้นไม่ว่าจะเป็นเพลงมันหรือเศร้า คือร้องไม่หยุด เสียใจที่เราไม่เลือกเขา
พอรุ่นพี่ที่ทำงานเขารู้ เขาจึงเรียกให้ไป แล้วเราก็บอกความรู้สึกทั้งหมดให้ฟัง ซึ่งพี่เขาถ่ายคลิปไว้แล้วส่งให้ คนที่เราชอบ คำว่าเมา เราไม่ได้สนใจกับการกระทำเลย ตกเช้ามา ปวดหัวมากกก พยายามจำเรื่องเมื่อคืน สักพัก เชี้ยยย!! เราทำบ้าไรลงไปวะเนี่ยยย!!!
เรายุมหาลัยมาทำงานพร้อมกับตาบวมๆ เขาก็ทักมา บอกเราว่า “หลุดหมดเลยนะ เมามาหรอ” หลังจากนั้นเราต่างเป็นนักเลงคีย์บอร์ดที่พิมพ์กันในแชท หวานแหวนมีความสุขมาก พิมพ์ไปยิ้มไปเขินไป
เราเริ่มคุยกันวันที่ 4 ธ.ค 61 เราคุยกันว่า 31 ธ.ค จะไปกินบุฟเฟต์ด้วยกัน เหมือนเปิดตัวเลยก็ว่าได้ สิ้นเดือนเรากะหาซื้อของขวัญให้ เคาน์ดาวน์ด้วยกัน แล้วจังหวะนั้นผู้หญิงอย่างฉันจะขอเขาเป็นแฟน แต่มีเรื่องซะก่อนแม่เราเกิดอุบัติเหตุเราจึงต้องรีบขึ้นไปหาแม่ตั้งแต่วันที่ 26 กลับอีกทีวันที่ 3 เราเสียใจนะ ที่ต้องเจอเรื่องพวกนี้ สิ่งที่แพลนไว้ กับสิ่งที่แม่เจอ เราไม่อยากให้เรื่องเป็นเช่นนี้เลย
หลังๆมาเขาเริ่มเงียบลง จากที่ทักบ่อยๆ ก็เริ่มค่อยๆหายไป จนบางทีเราไม่ได้คุยกันก่อนนอน คือ เข้าใจความคิดผู้หญิงมั้ยมันช่างระเอียดอ่อนและไวต่อความรู้สึกพวกนี้ เราพยายามบอกตังเองว่าไม่เป็นไรบ่อยมากก เราชวนเขาไปเที่ยว 3ครั้ง แต่เขาปฏิเสธเรา จนเราก็ไม่กล้าที่จะชวนแล้วล่ะ และทุกครั้งที่บอกไม่เป็นไร เราน้ำตาไหลนะ เรานัดวิ่งกันยามเช้า เขาไม่มาเพราะตื่นสายหลายครั้ง เราเลยวิ่งคนเดียวบ่อยๆ น้ำตาก็เริ่มไหล เหมือนพวก#หมดโปรโมชั่นที่เขาว่ากัน
แต่เราไม่เข้าใจว่าทำไมต้องเป็นผู้หญิง ที่ต้องเจอคำว่าโปรโมชั่น ผู้ชายไมไม่เจอแบบนั้นนะส่วนมาก หลังๆมาเราเก็บทุกอย่างมารวมกันแต่ละเรื่อง คิดแล้วคิดอีก จนสงสัยว่าเขายังรู้สึกรักเราเหมือนวันแรกที่คุยกันมั้ย เพราะเรารู้สึกเหนื่อย เหมือนเป็นคนคอยตาม คอยเอาใจ ใส่ใจ หาเรื่องอยากเจอหน้า เราไม่เคยปฏิเสธเขาเลยนะ แต่ละครั้งเพราะว่ารักไง
ปากเขาบอกเหมือนรักเรา แต่การกระทำเขานิ่งมากกก เราช่วยงานเขาทุกอย่าง ซื้อน้ำซื้อข้าวไปหาที่มหาลัย เป็นกำลใจให้ เเต่เขาไม่เคยเลย ไม่ผิดใช่มั้ยที่เราจะคิดแบบนี่
มีคนบอกว่า เราไม่บอกเขาไปล่ะว่าแต่ละเรื่องเรารู้สึกยังไง เราต้องคุยกันนะ ว่าเราไม่ชอบอะไรเราควรปรับและเข้าหากัน มันถึงจะอยู่ด้วยกันได้ ถ้าต่างฝ่ายต่างเก็บมาคิดมากแบบนี้ แล้วรู้ได้ไงล่ะว่าใครคิดอะไร #มันก็จริง
จนมาถึงจุดหนึ่งฉันไม่ไหวแล้ว เจ็บ เสียใจ เลยพิมพ์สตอรี่ลงไป แต่รู้มั้ย เขาแคปมาถามว่า คือ? หมายถึงเค้าหรอ? //เอิ่มมมมมม คือร่ะ คือมันไม่รู้ตัวว่าเราพูดถึงอยู่ ทึ่มมั้ยล่ะ? เรารู้สึกว่าเขาไม่เป็นงานเลย ไม่รู้ตัวเองว่าควรทำยังไง การง้อของเราคือต้องเจอหน้าเพราะมันจริงใจ การง้อของเขาทำได้เพียงในแชท ทุกครั้งที่มีปัญหา มีเพียงเราที่ต้องคอยไปหา ไปพบเขา ไม่ว่าเราจะถูกหรือผิด มันเลยเกิดคำถามมากมายว่าทำไม?
คืนนั้นเราเลิกงานก็ 23.00เลยไปเดินเล่นคนเดียวที่สะพานสาธารณะที่หนึ่ง ใกล้บ้านผู้ชายคนนั้นด้วย เขาถามนะว่าเราอยู่ไหน เราเลยบอกสถานที่ไปแล้วบอกมาเดินตากลม แต่เขาไม่คิดจะมาหาา เราก็เดินยุพักหนึ่ง 1 ชม.เต็ม พร้อมกับน้ำตาไหล เลยตัดสินใจว่าไม่ไหวแล้วนะ คืดว่าความสัมพันธ์ 1เดือน 60วันต้องจบลงแล้ว
เลยนัดเพื่อนไปเที่ยวกลางคืน สังสรรค์กัน ร้องไห้อีกแล้ว เมามายย โครตเสียใจทุกอย่างอ่า แต่เชื่อดิ มันไม่เคยรับรู้ความรู้สึกเราเลย เพราะไร ไม่สนใจ? ไม่ใส่ใจ? เพื่อนที่เที่ยวด้วยก็เพื่อนผู้ชายคนนั้นแล่ะ ผู้หญิง2 ชาย2 เพื่อนร่วมงาน 1 พวกนั้น
#ทุกคนอาจสงสัยทำไมถึงไม่เรัยก “แฟน” เพราะเราไม่เคยคุยเรื่องนี้กัน เลยไม่รู้จะยังไงดี บางทีเราขุ่นคิดเสมอ ฉันเป็นผู้หญิงนะ ทุกครั้งต้องเริ่มก่อนใช่ปะ เลย โอเคช่าง
เราเลยบอก “จะคุยด้วย สะดวหรือเปล่า” เขาบอกว่า “ได้” เราก็ไปหาไปคุยด้วย รู้มั้ยเขาทำอะไร นั่งจับมือถือ หันหน้ามาบ้าง แล้วบอกว่า “ไม่รู้เลยนะเนี่ย โห่วว เอาจริงๆนะ ไม่ได้คิดเรื่องพวกนี้เลย ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าโกรธ หรือเรื่องนี้ทำให้ไม่พอใจ” หน้าเราตอนนั้นหรอ คือแบบ หมดคำอธิบายไปไม่ถูกเลย เหมือนนั่งพูดคนเดียวอ่า เราเลยบอก “ขอถามประโยคหนึ่ง ของแบบจริงจังนะ ยังรู้สึกเหมือนวันแรกที่คุยกันหรือเปล่า” ผู้ชายคนนั้นบอกว่า “อื่ม ยังคิดเหมือนเดิมอยู่” เราก็โอเค หายก็ได้
พออีกวันเขาก็เริ่มดีขึ้น ทักมา คุยก่อนนอน อีกวันชวนดูหนัง ที่ก่อนหน้านั้นเราชวนแล้วเขาไม่ไป เขาไปรอเราที่หน้าโรงหนัง เราแต่งตัวอยู่55555 คิดว่าวันนี้วันดี จะขอเป็นแฟนในโรงหนัง เราวางแพลนไว้ล้ะ ไปถึงหน้าเคาน์เตอร์
เราก็หาจังหวะขอเป็นแฟน แต่เอ้ เราจะจับมือเจา เขาจะชอบมั้ยนะ ถ้าคุยตอนดูหนังอยู่เขาจะรำคาญรึป่าว บอกตรง
เราจอให้เขาไปส่งบ้านเพราะพี่มาส่ง เขาก็โอเคนะ เขาบ่นหมวกกันน้อคไม่มีกระจก ร้อน เราเลยคิดจะซื้อให้เขาอยู่ ดูเป็นผู้หญิงสายเปย์ไปอีก 555555 พอกลับถึงบ้าน เรามีความรู้สึกว่า เดท แรกของเรา จืดๆดี ธรรมดาจัง ความรู้สึกไม่น่าตื่นเต้นเลยอ่า มันน่าเบื่ออ่า เราก็เก็บมาคิดนะว่าเขาไปดูกับเราเขาเบื่อเหมือนกันมั้ยนะ ถ้าเบื่อ ครั้งหน้าอยากไปดูด้วยกันรึป่าว?
ทั้งคำพูดคำจา การกระทำ นิ่งเกินไป เห้อออออ พอแยกย้ายกันตั้งแต่บ่ายจนจะหกโมงเย็นแล้ว ไม่มีการทักมาหรือตอบกลับ เราก็เฉยๆแล้วอ่า รุ้สึกแบบเหมือนตังคนเดียวเมื่อก่อนที่ยังไม่มีใครอ่า แต่ถ้าพูดถึงเมื่อก่อนที่คุยกัน ถ้าหายเงียบแบบนี้ เราก็กระวนกระวายแล้วนะ หรือบางทีเขาก็ทักมาบ้าง แต่นี่เงียบเลย
มันเลยเกิดคำถามกับตัวเองว่า “ทำไมเราไม่กระวนกระวาย ทำไมเราเฉยๆได้ หรือเป็นเพราะเราเบื่อ หรือเสียใจมากจนความรุ้สึกเปลี่ยน หรืออะไรกัน?” ใครเคยเป็นอาการแบบนี้มั้ยคะ ช่วยตอบที แล้วเขารุ้สึกเหมือนเรามั้ยนะ
#เรื่องที่จะถาม
1.อาการแบบนี้เขาเรียกว่าอะไร
2.เราทำถูกแล้วหรือเปล่า
3.การเป็นผู้หญิงบุกเบิก คือ รุกก่อน น่าเกลียดมั้ย ? เพื่อนผู้ชายบอก ชวนกินข้าว ไปไหนมาไหน ขอเป็นแฟน มันเป็นเรื่องของผู้ชาย เราผู้หญิงอยู่เฉยพอ ให้ผู้ชายมันรู้หน้าที่ของมันบ้าง ไม่งั้นมันก็ไม่เป็นงานสักอย่าง หากเราทำให้ก่อน ก็จะต้องทำให้ตลอดๆอ่ะ หรือต้องยังไงดีคะ?
อยากทราบความเห็นของผู้ชาย และผู้หญิง กรณีเหตุการณ์แบบนี้ แล้วก็ส่วนตัวเราไม่เคยมีแฟนมาก่อน แต่รู้สึกว่าเป็นงานมากกว่าผู้ชายที่เคยมีแฟนมาคนนึ้ง
#ช่วยตอบทีนะคะ ขอบคุณมากนะคะ หากข้อความมันไม่โอยังไงต้องขอ อภัยด้วยค่ะ