ตามหัวข้อเลยค่ะ คือว่าเป็นคนที่ชอบถามตัวเองในใจเหมือนคุยกับอีกคนแต่เป็นในใจ เหมือนเล่าเรื่องชีวิตประจำวันให้ตัวเองฟังแล้วถามว่าเข้าใจไหม เหมือนมีอีกคนหนึ่งอยู่ในตัวเรา เป็นเฉพาะบ้างครั้งแต่ไม่ถึงกับเหมือนสรในเรื่องล่านะคะ แต่คือชอบถามตัวเองแล้วตอบตัวเองในใจ อธิบายหนังให้ฟังแล้วหงุดหงิดพออธิบายไม่ดีเหมือนกลัวเขาไม่เข้าใจ ทั้งๆที่เป็นตัวของตัวเองเองรับรู้มาด้วยตัวเองแต่ก็ยังจะอธิบาย แล้วก็ชอบยิ้มคนเดียวพอนึกถึงเรื่องที่มีความมสุขนึกได้ก็คือยิ้มหัวเราะออกมาเองเลย แบบนี้เรียกป่วยทางจิตไหมคะ