เราอายุ  23   แฟนอายุ 32 เป็นคนตำบลเดียวกัน รู้จักกันแบบห่าง โชคชะตาทำให้เราได้เจอได้คุย แล้วก็คบกันสักพัก ตอนอยู่ด้วยกันมันดี มีความสุขมาก ใส่ใจกันทุกเรื่อง เจอกันแทบทุกวัน กินข้าวด้วยกัน พอเราเปิดเผยสถานะลงเฟสกระแสแอนตี้เราหนักมาก ทางฝ่ายชายไม่ชอบเราเท่าไหร่เลย ว่าเราประวัติไม่ดีมีแฟนมาหลายคน หน้าที่การงานก็ไม่มั่นคง ไม่เหมาะสมกัน เพราะฝ่ายชาย หน้าที่การงานดี ประวัติดีไม่เคยมีแฟน แต่ตอนนั้นเราสองคนยืนยังว่าจะคบกันต่อ เพราะเรารักกัน แล้วเขาให้เรารีบสร้างอนาคตเพราะจะได้ไม่มีคนมาดูถูก ให้เราไปสอบบรรจุราชการส่วนท้องถิ่น จะได้มีหน้าที่การงานมั่นคง เรารับปากว่าเราจะทำให้ได้   แต่ด้วยหน้าที่การงานของเขาทำให้เราห่างกัน เขาย้ายไปอยู่ต่างจังหวัด  พอห่างกันก็เกิดปัญหาเล็กๆน้อยๆ เรื่องโทรไม่รับ อ่านไม่ตอบ เริ่มใส่กันกันน้อยลง เราเริ่มไม่มีตัวตนในโซเชี่ยวของเขาแล้ว  เขาพูดว่าถึงหน้าเฟสจะไม่มี แต่ก็ให้เรารู้ว่าในแชตเขาคุยกับเราคนเดียว  รอเรามีหน้าที่การงานที่ดีก่อนค่อยมาคุยกันเรื่องนี้  เราน้อยใจกับการต้องหลบๆซ่อน  เราน้อยใจตัวเองที่เราไม่มีอะไรเลย พอพูดเรื่องนี้ทีไร เราก็ทะเลาะกันตลอด ทั้งปัญหาโทรหาแล้วไม่รับสาย ตัดสาย  อ่านไม่ตอบ  เรายอมรับว่าเรางี่เง่า ที่บางที่เขาไม่ใส่ใจเราเลย  บางวันเขาก้อไม่อยากคุย เขาบอกเบื่อ  เขาพูดว่าไม่อยากคุย มันทำให้เราน้อยใจ โพสตัดพ้อลงเฟส  แล้วเขาก้อไล่เราทุกครั้งที่มีปัญหากัน บอกเลิกกันเถอะทุกครั้งที่ทะเลาะ  เขาไล่เราทุกครั้งที่ทะเลาะกันบางทีบล๊อกแชต พอใจเย็นก้อเปิด   เราง้อเขา  บางทีเขาก็ง้อ มันเป็นแบบนี้หลายครั้งมาก  ครั้งล่าสุด เราทะเลาะกันเรื่องเขาโพสหน้าเฟส แนวเชิงๆว่าไม่มีเราแล้ว เราก็น้อยใจ  ที่เราไม่มีตัวตนในเฟสเขาเลย เราก็โพสบ้าง ทีนี้เป็นเรื่องเลย  เขาโวยวายว่าเราสระพัด บอกเลิกเราว่าเราไม่เคารพเขา เขาว่าเลิกกันเถอะ เราโมโหเราเลยตอบตกลงไป เพราะตอนนั้นเราใช้อารมณ์คุยกัน จากนั้นเขาบล๊อกแชต  ลบเพื่อนในเฟสออกมันรุนแรงกว่าทุกครั้ง เราติดต่อเขาไม่ได้ เราก็โพสลงเฟสว่าเราเลิกกับเขาแล้ว  เขาทิ้งเราไปแล้ว แล้วเปลี่ยนสถานะเป็นโสด  พอสองวันผ่านไป เราทนคิดถึงเขาไม่ไหวเราพยายามโทรไป เขาตัดสายทิ้ง เขาไม่คุยกับเรา เราติดต่อเขาทางไลน์ เขาบอกว่าไม่กลับมาแล้ว เขาจะหาคนใหม่ที่เข้ากับเขาได้ เขาว่าเราเด็กไม่เหมาะสมกับเขา บอกว่าเราประจานเขาในเฟสหาว่าเขาทิ้งเรา  บอกทำไรไม่ให้เกียรติเขา เขาไม่อยากกลับมาแล้ว  ไม่อยากเจอหน้า ไม่อยากคุย ให้เราจบกันแค่นี้ เราขอโทษ ขอโอกาสเขาเริ่มใหม่ เขาไม่กลับมาแล้ว   เราสุดปัญญาจะให้เขากลับมาแล้ว  เรารักเขามาก  เรากินไม่ได้เลยนอนไม่หลับ น้ำหนักก็ลด เราอยากให้เขากลับมา เราไม่อยากเสียเขาไป  ทุกวันนี้พยายามอ่านหนังสือเพื่อเตรียมสอบ มีเขาคอยเป็นแรงผลักดันให้เราพยายาม แต่วันนี้มันไม่มีแล้ว  เราไปต่อไม่ได้เลย เรารุ้สึกผิดเราสำนึกแล้วที่เรางี่เง้า เอาแต่ใจ   แต่อยากให้เขากลับมาให้อภัยเราอีกครั้งต้องทำยังไง ?  ในเฟสเรายังทำทุกอย่างเหมือนว่าเขายังอยู่กับเรา ทำให้ทุกคนรู้ว่าเราสองคนยังรักกันดีอยู่ เราอายจะมองหน้าคนทั้งตำบลได้ยังไง   แต่ในความเป็นจริงแล้ว เขาหายไปจากชีวิตเราแล้ว  ทำยังไงเราถึงจะได้เขากลับคืนมา..เรารักเขามากรักมากกว่าชีวิตตัวเองซะอีก