ีเริ่มคือที่บ้านอยู่กันเป็นครอบครัวพ่อแม่ เรา พี่สาว พี่เขยและลูกของพี่สาวอีก2คน แต่คือพี่เขยชอบแอบดูเราอาบน้ำ (ที่บ้านมีห้องน้ำ2ห้อง แล้วห้องน้ำกำแพงมันไม่สุดถึงเพดานทั้ง2ห้อง ประมาน 2 เมตรครึ่ง) ครั้งแรกที่เรารู้สึกตัว ก็ปรึกษากับแม่และพี่สาว แม่ก็เลยยังไม่พูดอะไร บอกให้เราระวังๆ เพราะเราแค่เห็นเเว๊บๆ ไม่มีหลักฐานอะไรและสงสารน้อง(ลูกพี่สาว) กลัวมันไม่มีพ่ออยู่ด้วย แล้วพี่เราก็เครียดเหมือนกันก็เลยไปคุยกับเจ้าตัว (พี่เขย ขอแทนด้วย ไอ้h ) เค้าก็ตีสองหน้าแต่ถามไปถามมาก็บอมรับ พี่เราก็ให้โอกาส ส่วนตัวเรานี่แรกๆก็หนีหน้า แต่ถ้าเจอก็พยายามทำตัวปกติ แต่บอกเลยว่าอึดอัดมาก จนผ่านมาประมาน 7-8 เดือน ก็เริ่มทำตัวปกติ เราก็คิดแหละว่าเค้าคงกลับตัวเพราะมีลูกสาวด้วยอาจจะคิดอะไรได้ แต่ก็มีอีกครั้งที่2 ครั้งนี้พี่เราเห็นเพราะกำลังมาเข้าห้องน้ำ ตอนแรกเราก็ไม่รู้ แต่พี่สาวก็มาบอกและมาขอว่า อย่าบอกพ่อกับแม่ได้ไหมยังอยากให้โอกาศผัวมันคิด เพราะถ้าบอกจะเป็นเรื่องแล้วต้องได้แยกบ้านกันอยู่อีพี่เราก็บอกว่า คุยกับไอ้h แล้ว ว่าถ้ามีครั้งต่อไปพี่เราจะไม่เอา. แล้วจะบอกให้ทุกคนรู้ ความรู้สึกเราต้อนนั้นก็ลำบากนะคิดในใจ เอ้าแล้วกูหล่ะ ตั้งแต่ครั้งแรกมาไม่เคยมีสักวันที่อาบน้ำแล้วไม่ระแวงเลย แต่พี่สาวบอกขอร้อง ขออีกครั้ง เราก็โอเค จะทำเป็นไม่รู้เรื่องเพราะไม่อยากพูดถึงด้วย จนมาล่าสุด คืนนี้เลยจังหวะเราหันเราเห็นกล้องโทรสับจะๆตาแล้วไอ้h มันก็รีบเอ้ากล้องหลบ ตอนนี้คือ เช้ามาเราจะพูดยังไงกับพี่เราคือเราไม่ไหวอีกแล้ว ที่อยู่บ้านตัวเองแต่ต้องมาคอยระแวง บ้านควรเป็นที่ที่สบายใจ แต่ทำไมต้องมารู้สึกกดดันขนาดนี้ จะมีวิธีไหนที่จะพูดให้พี่สาวบอกเค้าออกไปจากบ้าน .