คิดว่าเราอ้ะเคยสนิทกับเพื่อนกลุ่มนึงตอนม.ต้นแต่พอจะเข้าม.ปลายด้วยความที่เรารักเพื่ิอนเรามากเลือกเลยเลือกเรียนสายเดี่ยวกับเพื่ิอนพอดปิดเทมอแรกๆเรารู้สึกก็ยังไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงแต่พอครูให้เริ่มจักลุ่มกลุ่มเรามีกันอยู่หกคนแต่ทุกอาจารย์ให้แบ่งเป็นกลุ่มกลุ่มละห้ามันก็จะไม่ลงตัวด้วยทุกคนจะมองหน้ากันแบบกูไม่ไปน่ะแล้วทุกคนก็มีปฎิกิริยาแบบไม่รู้และกูจะอยู่กับเราก็ไม่ได้คิดอะไรมากเพราะเราก็สนิทกับคนอื่นบ้างเราก็อาสาไปอยู่กลุ่มอื่น แต่ใจจริงเราก็อยู่กับพวกมันน่ะ พอวิชาต่อไปก็เหมือนเดิมก็จะประมาณว่าพวกเรามองหน้ากันแบบพร้อมจับกลุ่มกันเองโดยไม่มีเราคือแบบเราเฟลมากเป็นแบบนี้ทุกวิชาเราเลยทนไม่ไว้เลยออกห่างจากพวกนั้น เราก็มาอยู่กับเพื่อนที่ทำงานกับเรา จนมาวันนี้เรามาทำงานที่โรงเรียนเพื่อนในกลุ่มเราพารถมากันหมดเพื่อนสนิทเราก็กลับกับแฟนจนเราว่ากลับสองแถวก็ได้เราเลยโทรไปหาเพื่อนกลุ่มเก่าเพราะมันมาโรงเรียนเหมือนกันพอโทรไปเราบอกว่าจะขอกลับบ้านด้วยมันบอกว่าซ้อมละครอยู่จะกลับบ้านแล้วเราก็ดีใจเราบอกว่ากลับด้วยน่ะมันก็ตัดสายเราเราโทรกลับไปไม่ใช่เพื่อนคนเดิมรับเพื่อนก็พูดเชิงไม่อยากให้เราไปหาไล่เราเราบอกว่าเรากลับบ้านคนเดียวขอกลับด้วยได้ไหมเพื่อนก็พูดว่าเอ่อ แล้วก็ประมาณว่านางคุยกับเพื่อนว่าจะให้เรามาดีมั้ย เพื่อนก็ตอบมาว่ายุ่นี้น่ะ จะมาก็มาค่ะ(น้ำเสียงประชด ไม่พอใจ)เราก็รู้และว่าเพื่อนไม่อยากให้เราไปหา เราเลยตัดสินเลยกลับคนเดียวเราอยากจะถามว่าทำไมเพื่อนเราถึงเปลี่ยนไปขนาดนั้นตอนแรกเรารักกันมากทำไมคอนนี้มาทำแบบนี้กับเรา เราควรคบเพื่อนกลุ่มนี้อีกมั้ย