ตี 2 กว่า ..เสียงพนักงานประจำตู้รถไฟเดินเคาะตามห้องอีกครั้งหลังจากเราพึ่งผ่านการตรวจพาสพอร์ตขาออกจาก Hungary ไปไม่นาน ยื่นหน้าออกไปดู "ลุงตู้" สบตาและตอบว่า "Passport control Serbia" เป็นอันเข้าใจ
เรารอพักใหญ่ เจ้าหน้าที่หนุ่มร่างใหญ่ หน้าตาเข้มขรึมในชุดคล้ายยามสีน้ำเงินเปิดประตูตู้นอนเราเข้ามาพร้อมกล่าว "Passport Control"
เราสองคนยื่นพาสปอร์ตพร้อมเปิดหน้า "เชงเก้นวีซ่า" ให้อย่างรู้งาน "นายเข้ม" รับไปพร้อมเอ่ย
"Where is the document from embassy?"
ความงงบังเกิด...
Document what?
เราสงสัยถามอีกรอบ เพราะคุณนายเช็คมาแล้วว่าถ้าเรามีวีซ่าเชงเก้นสามารถเข้า Serbia ได้เลย
"You need document from Serbia embassy tell that you can to go to Serbia"
เอาล่ะเว้ยเฮ้ย ยังไงล่ะนี่ .... เราหันมามองหน้ากันพร้อมหัวคิ้วที่ขมวดเข้าหากันทั้งคู่
Document อะไรวะ? เช็คแล้วนี่หว่า หรือมันพึ่งเปลี่ยนกฏวะ ชิหายแล้วดิ
เราพยายามซักไซ้ อธิบายหลายครั้ง ด้วย broken English ของทั้งผู้ถามและผู้ตอบ
ขอแปลไทยโดยสรุปละกัน
"เฮ้ยเพื่อนตูก็พึ่งมานะ ก็ไม่เห็นต้องใช้ไรนี่"
"อะไรวะตั้งแต่เมื่อไหร่ พึ่งเปลี่ยนกฏหรอ ตูไม่รู้เรื่องนะเฟ้ย"
นายเข้มรำคาญจึงตัดบท
"ยูไม่ต้องมาเถียง เอาเป็นว่ายูไม่มี document ยูเข้าไม่ได้ เก็บของแล้วไปขึ้นรถคันข้างๆกลับไป (มือชี้ไปที่รถไฟขบวนที่เข้ามาจอดข้างๆหลังจากขบวนเราจอดซักพัก)"
"ถ้ายูไม่ไปขบวนนี้ ขบวนต่อไปรออีก 8 ชั่วโมง"
ความมึนเปลี่ยนเป็นความเซ็ง สบสน สมองคิดไปต่างๆนานาว่าหลังจากนี้จะทำไง ประสบการณ์ที่ไม่เคยเจอมาก่อนจากการเดินทางมาหลายปี นี่เราโดน deny entry หรือนี่
เราสองคนอิดออด แต่คุยกันแล้วคงต้องยอมรับสภาพ คุณนายเป็นห่วงเรื่องตั๋วกลับบ้านเพราะเราต้องกลับจาก Serbia จะทำไงล่ะทีนี้
เอาวะรีบเก็บของพะรุงพะรังของเราแล้วไปขึ้นรถกลับ
เหมือนฟ้าชังหรือสวรรค์โปรด รถขบวนกลับของเราเคลื่อนตัวช้าๆออกจากสถานี
"Oh.... Now you have to sleep with us at the office"
Oh...... No..... What da F...? เรื่องแบบนี้ทำไมเกิดขึ้นกับเรา....
ความเซ็งเปลี่ยนเป็นความเศร้าสลด ก้มหน้าก้มตาเก็บของลากกระเป๋าไปประตูตู้รถไฟ ผ่านห้องน้ำรุ่นขี้แล้วกดให้ตกลงราง ที่ไม่คิดว่าในยุโรปยังมีใช้อยู่ ส่งสายตาสลดให้ลุงตู้ คิดในใจ... ลุงช่วยไรผมไม่ได้เลยหรอ?
ปีนลงตู้รถพร้อมกระเป๋าใบหนัก อากาศข้างนอกหนาวเย็น ทวีความเศร้าของเราทั้งสอง
เรายืนรอเจ้าหน้าที่ 2 คนที่ตรวจผู้โดยสารคนอื่นอยู่ ที่สำคัญ passport เราอยู่กับนายเข้ม
เดินตามเจ้าหน้าที่อีกคนเข้าไปใน office เป็นคนละคนกับที่ตรวจเรา คนนี้มีแววตายิ้มแย้มเป็นกันเองกว่า วัยรุ่นหนุ่มคนนึงถูกเรียกมาตรวจใน office เช่นเดียวกัน แต่แปล๊บเดียวก็ได้กลับขึ้นรถไป
เราคุยกับ "พี่ยิ้ม" อีกรอบ ประโยคเดิมๆ คำถามเดิมๆ ที่พูดกับนายเข้มบนรถไฟ
แต่เดี๋ยว... จังหวะนี้แหละ.......
ระหว่างพี่ยิ้มกำลังอธิบายก็พูดขึ้นมาประโยคนึงประมาณได้ว่า
"If you come from TAIWAN, you need a document from the embassy......."
อ๊ะ ๆ ๆ ๆ ได้ยินอะไรมั้ยครับ
ผมกับคุณนายหูผึ่งสวนไปทันทีว่า
"We come from THAILAND, not TAIWAN!!!!! "
พี่ยิ้ม "Ha??? Thailand or Taiwan?"
เราสองประสานเสียง
"THAILAND!.... BANGKOK THAILAND! "
เอาแล้ว... แสงแห่งความหวังส่องแว๊บเข้าหน้า ดังฟ้ามาโปรด
พี่ยิ้มรีบเปิดโพยเล็กๆดู ผมชะเง้อตาม มองตรง list ตัว T .. ตรง Taiwan มีข้อความยาวๆตามหลัง ตรง Thailand มีคำที่เดาได้ว่า ..เชงเก้นวีซ่า
คอนเฟริมครับ... ไอ้เข้มมันมั่ว!! ไอ้เวร!! เล่นเอาชีวิตเกือบเปลี่ยน โห..คิดดู ถ้าเราเชื่อมัน เก็บของเร็ว ขึ้นรถไฟขบวนกลับไปทัน ชีวิตจะเป็นไงวะเนี่ย ป่านนี้นั่งร้องไห้อยู่ Budapest แหง....
พี่ยิ้มไปเอา passport ของเรามาจากไอ้เข้มแล้วจัดการตรวจประทับตราให้เรียบร้อย พี่ยิ้มก็พูดประมาณว่านี่ก็ดีกับเค้าเหมือนกัน ไม่งั้นก็ต้องมาคอยดูเรา หาที่ให้นอนอีก
เรากระหืดกระหอบลากกระเป๋าวิ่งขึ้นรถที่เดิม ไม่มีคำขอโทษจากไอ้เข้มที่ทำเราหัวใจเกือบวาย มันยืนดูดหรี่เฉย
ลุงตู้มาเปิดประตูรับ พร้อมสายตาอีกหลายคู่มาคอยดูว่าไอ้ 2 คนนี้มันทำอะไรวะ
"We're back" เราพูดกับลุงตู้พร้อมส่งยิ้ม ก็ไม่รู้แกรู้เรื่องมั้ย เพราะแกไม่พูดภาษาอังกฤษ
หลังจากบ่นกันซักพัก เก็บของเข้าที่ เตรียมนอนต่อ มองนาฬิกาตี 3 แล้ว นี่จะนอนหลับมั้ยนี่ สมองมันยังคิดถึงอยู่กับเรื่องมะกี๊อยู่เลย...
"Life is about journey not the destination"
ประสบการณ์ครั้งนี้ ถึงเป็น journey ที่เราต้องบันทึกไว้ในฐานะ "นักท่องเที่ยว"
จำไว้นะครับชาวโลก .....
"THAILAND is not TAIWAN"
03/11/2016 @SERBIA
ปล. เรื่องนี้ผมเขียนลง FB ส่วนตัวเมื่อ 2 ปีก่อน แต่เนื่องจากหา login Pantip เจอ เลยคิดว่าน่าจะเอามาแชร์ประสบการณ์ให้เพื่อนๆที่ชอบเดินทางได้อ่านครับ
+ + + เกือบไปไม่ถึง Serbia + + +
เรารอพักใหญ่ เจ้าหน้าที่หนุ่มร่างใหญ่ หน้าตาเข้มขรึมในชุดคล้ายยามสีน้ำเงินเปิดประตูตู้นอนเราเข้ามาพร้อมกล่าว "Passport Control"
เราสองคนยื่นพาสปอร์ตพร้อมเปิดหน้า "เชงเก้นวีซ่า" ให้อย่างรู้งาน "นายเข้ม" รับไปพร้อมเอ่ย
"Where is the document from embassy?"
ความงงบังเกิด...
Document what?
เราสงสัยถามอีกรอบ เพราะคุณนายเช็คมาแล้วว่าถ้าเรามีวีซ่าเชงเก้นสามารถเข้า Serbia ได้เลย
"You need document from Serbia embassy tell that you can to go to Serbia"
เอาล่ะเว้ยเฮ้ย ยังไงล่ะนี่ .... เราหันมามองหน้ากันพร้อมหัวคิ้วที่ขมวดเข้าหากันทั้งคู่
Document อะไรวะ? เช็คแล้วนี่หว่า หรือมันพึ่งเปลี่ยนกฏวะ ชิหายแล้วดิ
เราพยายามซักไซ้ อธิบายหลายครั้ง ด้วย broken English ของทั้งผู้ถามและผู้ตอบ
ขอแปลไทยโดยสรุปละกัน
"เฮ้ยเพื่อนตูก็พึ่งมานะ ก็ไม่เห็นต้องใช้ไรนี่"
"อะไรวะตั้งแต่เมื่อไหร่ พึ่งเปลี่ยนกฏหรอ ตูไม่รู้เรื่องนะเฟ้ย"
นายเข้มรำคาญจึงตัดบท
"ยูไม่ต้องมาเถียง เอาเป็นว่ายูไม่มี document ยูเข้าไม่ได้ เก็บของแล้วไปขึ้นรถคันข้างๆกลับไป (มือชี้ไปที่รถไฟขบวนที่เข้ามาจอดข้างๆหลังจากขบวนเราจอดซักพัก)"
"ถ้ายูไม่ไปขบวนนี้ ขบวนต่อไปรออีก 8 ชั่วโมง"
ความมึนเปลี่ยนเป็นความเซ็ง สบสน สมองคิดไปต่างๆนานาว่าหลังจากนี้จะทำไง ประสบการณ์ที่ไม่เคยเจอมาก่อนจากการเดินทางมาหลายปี นี่เราโดน deny entry หรือนี่
เราสองคนอิดออด แต่คุยกันแล้วคงต้องยอมรับสภาพ คุณนายเป็นห่วงเรื่องตั๋วกลับบ้านเพราะเราต้องกลับจาก Serbia จะทำไงล่ะทีนี้
เอาวะรีบเก็บของพะรุงพะรังของเราแล้วไปขึ้นรถกลับ
เหมือนฟ้าชังหรือสวรรค์โปรด รถขบวนกลับของเราเคลื่อนตัวช้าๆออกจากสถานี
"Oh.... Now you have to sleep with us at the office"
Oh...... No..... What da F...? เรื่องแบบนี้ทำไมเกิดขึ้นกับเรา....
ความเซ็งเปลี่ยนเป็นความเศร้าสลด ก้มหน้าก้มตาเก็บของลากกระเป๋าไปประตูตู้รถไฟ ผ่านห้องน้ำรุ่นขี้แล้วกดให้ตกลงราง ที่ไม่คิดว่าในยุโรปยังมีใช้อยู่ ส่งสายตาสลดให้ลุงตู้ คิดในใจ... ลุงช่วยไรผมไม่ได้เลยหรอ?
ปีนลงตู้รถพร้อมกระเป๋าใบหนัก อากาศข้างนอกหนาวเย็น ทวีความเศร้าของเราทั้งสอง
เรายืนรอเจ้าหน้าที่ 2 คนที่ตรวจผู้โดยสารคนอื่นอยู่ ที่สำคัญ passport เราอยู่กับนายเข้ม
เดินตามเจ้าหน้าที่อีกคนเข้าไปใน office เป็นคนละคนกับที่ตรวจเรา คนนี้มีแววตายิ้มแย้มเป็นกันเองกว่า วัยรุ่นหนุ่มคนนึงถูกเรียกมาตรวจใน office เช่นเดียวกัน แต่แปล๊บเดียวก็ได้กลับขึ้นรถไป
เราคุยกับ "พี่ยิ้ม" อีกรอบ ประโยคเดิมๆ คำถามเดิมๆ ที่พูดกับนายเข้มบนรถไฟ
แต่เดี๋ยว... จังหวะนี้แหละ.......
ระหว่างพี่ยิ้มกำลังอธิบายก็พูดขึ้นมาประโยคนึงประมาณได้ว่า
"If you come from TAIWAN, you need a document from the embassy......."
อ๊ะ ๆ ๆ ๆ ได้ยินอะไรมั้ยครับ
ผมกับคุณนายหูผึ่งสวนไปทันทีว่า
"We come from THAILAND, not TAIWAN!!!!! "
พี่ยิ้ม "Ha??? Thailand or Taiwan?"
เราสองประสานเสียง
"THAILAND!.... BANGKOK THAILAND! "
เอาแล้ว... แสงแห่งความหวังส่องแว๊บเข้าหน้า ดังฟ้ามาโปรด
พี่ยิ้มรีบเปิดโพยเล็กๆดู ผมชะเง้อตาม มองตรง list ตัว T .. ตรง Taiwan มีข้อความยาวๆตามหลัง ตรง Thailand มีคำที่เดาได้ว่า ..เชงเก้นวีซ่า
คอนเฟริมครับ... ไอ้เข้มมันมั่ว!! ไอ้เวร!! เล่นเอาชีวิตเกือบเปลี่ยน โห..คิดดู ถ้าเราเชื่อมัน เก็บของเร็ว ขึ้นรถไฟขบวนกลับไปทัน ชีวิตจะเป็นไงวะเนี่ย ป่านนี้นั่งร้องไห้อยู่ Budapest แหง....
พี่ยิ้มไปเอา passport ของเรามาจากไอ้เข้มแล้วจัดการตรวจประทับตราให้เรียบร้อย พี่ยิ้มก็พูดประมาณว่านี่ก็ดีกับเค้าเหมือนกัน ไม่งั้นก็ต้องมาคอยดูเรา หาที่ให้นอนอีก
เรากระหืดกระหอบลากกระเป๋าวิ่งขึ้นรถที่เดิม ไม่มีคำขอโทษจากไอ้เข้มที่ทำเราหัวใจเกือบวาย มันยืนดูดหรี่เฉย
ลุงตู้มาเปิดประตูรับ พร้อมสายตาอีกหลายคู่มาคอยดูว่าไอ้ 2 คนนี้มันทำอะไรวะ
"We're back" เราพูดกับลุงตู้พร้อมส่งยิ้ม ก็ไม่รู้แกรู้เรื่องมั้ย เพราะแกไม่พูดภาษาอังกฤษ
หลังจากบ่นกันซักพัก เก็บของเข้าที่ เตรียมนอนต่อ มองนาฬิกาตี 3 แล้ว นี่จะนอนหลับมั้ยนี่ สมองมันยังคิดถึงอยู่กับเรื่องมะกี๊อยู่เลย...
"Life is about journey not the destination"
ประสบการณ์ครั้งนี้ ถึงเป็น journey ที่เราต้องบันทึกไว้ในฐานะ "นักท่องเที่ยว"
จำไว้นะครับชาวโลก .....
"THAILAND is not TAIWAN"
03/11/2016 @SERBIA
ปล. เรื่องนี้ผมเขียนลง FB ส่วนตัวเมื่อ 2 ปีก่อน แต่เนื่องจากหา login Pantip เจอ เลยคิดว่าน่าจะเอามาแชร์ประสบการณ์ให้เพื่อนๆที่ชอบเดินทางได้อ่านครับ