มาอยู่บ้านเข้าปีที่ 3 แล้ว ก่อนหน้านี้ เราก็ทำงานอยู่ที่ กทม. ก็สุขบ้างทุกข์บ้าง มีเวลาให้ตัวเอง มีเวลาส่วนตัวมากขึ้น ใช้ชีวิตแบบสายๆ จนมาวันนึง แม่กับพ่อโทรมาบอกว่าให้ลาออกจากงาน เนื่องจากที่บ้านมีธุรกิจส่วนตัว ทำเกี่ยวกับฟาร์ม เรามีพี่น้องกัน 2 คน เราคนโต มีน้องชาย 1 คน แม่ให้มาช่วยทำงาน เขาเสนอให้เงินเดือน  10,000 บ. ต่อเดือน เราคิดหนักมากว่าจะเอายังไงดี เพราะเรากับแม่เข้ากันไม่ค่อนได้ แม่มักจะชอบด่าเราเสมอ ด่าเราหยาบคาย ตามประสาเขา เราก็พยายามห่างๆ เขาตั้งแต่สมัยเรียนมัธยมแล้ว ด้วยความที่เราคิดว่าเป็นลูกก็ต้องดูแลพ่อแม่ อยู่บ้านมันก็คงจะดีมั้ง เลยตัดสินใจลาออกมาอยู่บ้าน  และแล้วเหตุการณ์เดิมก็เกิดขึ้น เราทำงานหนัก ส่วนใหญ่จะเป็นงานใช้แรง ความคิดเห็นเรากับแม่ไม่ตรงกัน ออกไปไหนไม่ได้ เที่ยวไม่ได้ เวลาบอกเขาว่าจะไปข้างนอก เขาจะหาเรื่องทะเลาะบ่อยๆ แม่โวยวาย ด่าหยาบคาย ทำงานผิดด่าหนักมาก แต่ทำดีไม่เคยชม น้องชายก็มาอยู่บ้านไม่ค่อยได้ทำอะไรสักเท่าไหร่ เงินเดือนได้เท่ากัน เพราะส่วนใหญ่พ่อกับแม่จะเรียกเราตลอด ทำเล็กๆ น้อยก็เรียกเรา น้องไปเที่ยวไม่เคยโทตาม ไม่เคยโทรด่า แต่เราไม่คิดมีอคติไรกับน้อง เราเริ่มคิดว่า เราเหนื่อย เราเบื่อที่ต้องมีปัญหากับแม่พ่อ เค้าให้เราทำแต่งาน แต่เค้าไม่เคยพูดถึงอนาคตเราเลย แม่พูดแต่อยากให้น้องแต่งงานมีครอบครัว วางแผนโน่นนี่นั่นให้น้อง แต่กับเราเค้าไม่เคยพูดถึง แม้แต่แฟนเรา แม่ก็ไม่ชอบ แต่เราก็ทนคบต่อไป แม่เราไม่สนับสนุนให้เรามีครอบครัว เขาอยากให้เราดูแลทรัพย์สมบัติและดูแลน้อง ครอบครัวน้อง ลูกของน้อง (น้องเรายังไม่ได้แต่งงานมีครอบครัวนะ) เราอยู่บ้านทำงานทุกๆ อย่าง
ทำงานเหมือนเราเป็นผู้ชายคนนึง เงินเดือนที่ได้มาก็ซื้อกับข้าวขนม ให้กับครอบครัว เราไม่มีเงินเก็บเลย เราอยากแต่งงาน มีครอบครัว แฟนก็มีภาระของเขา ต้องส่งน้อง ส่งรถ แฟนยังดียังมีงานดีๆทำ มีรถเป็นของตัวเอง แต่เราไม่มีอะไรเลย ครอบครัวเรากดดันเรามาก ให้เราทำแต่งานๆๆๆ แต่น้องนี่แทบไม่ใช้เลย เราจะทำยังไงดี พ่อก็ปรึกษาอะไรไม่ได้ พ่อเชื่อแม่ตามใจแม่ ให้แม่ออกความคิด แม่ว่ายังไงพ่อก็ว่าแบบนั้น เราก็ปรึกษาได้แต่ป้ากับน้า แต่ก็แค่บางเรื่อง

          เราอยากออกไปหางานทำเอง เราอยากได้งานราชการ ก็แอบไปสอบ โกหกเขาว่าไปโน่นนี่นั่น เขารู้ไม่ได้ เขาไม่ให้ไป เราอยู่บ้านคนอื่นมองเราเหมือนสบายนะ แต่จริงๆแล้วไม่ใช่ เรามีรถขับ มีบ้านอยู่ มีธุรกิจส่วนตัวทำ รถก็ของแม่ แต่จริงๆแล้ว ไม่มีอะไรเลย มีแค่ตัว เงินเดือน 10,000 บ. มันไม่พอจริงๆ
เราอยากมีครอยครัว มีลูก ขอเขาทำเป็นของเราเอง เขาก็ไม่ให้ ทุกอย่างเงินจะอยู่กับแม่หมด เงินเก็บเราที่มีก่อนมาอยู่บ้านก็ลดลงเรื่อยๆ เครียดค่ะ เครียดมาก ทำไงดี คิดถูกไหมที่เราควรออกไปหางานทำ ใช้ชีวิตแบบสงบๆ สร้างครอบครัวเอง ไม่เบียดเบียนใคร