รู้สึกอึดอัดกับพ่อเลี้ยงของตนเองมาก
คือ.... เป็นมาตั้งแต่เด็กๆ พ่อเลี้ยงกับแม่เรามีน้องหนึ่งคน เราก็ไม่ได้อะไรเลยนะ โอเคดี พ่อเลี้ยงก็อยู่บ้านของเขา เราอยู่กับแม่ ยาย แล้วก็น้อง เขาชอบมากอดชอบมาหอม(แอบ) มีจับหน้าอกเราด้วย ตอนเด็กๆก็ไม่คิดอะไรนะ แต่พอเราอายุขึ้น 10+ เราว่ามันแปลกๆละ แต่ก็ยังคิดว่า เออ! คงเป็นเรื่องธรรมดามั้ง พ่อลูก ทีนี้เราเริ่มขึ้นมัธยม มันก็มีอะไรๆใช่ปะล่ะ มันเป็นสงวนของผู้หญิงเรา เราต้องรักและหวงจริงมั้ยคะ แต่กับพ่อเลี้ยง เขาทำเหมือนเดิมเลยค่ะ หอมแก้ม จับหน้าอก พัฒนาขึ้นมาเป็นจับตรงนั้นด้วย มันเริ่มบ่อยและเราคิดว่า นี่มันไม่ใช่เรื่องปกติแล้วแหละ พ่อลูกที่ไหนเขาทำกัน มันไม่มีหรอก บางครั้งเวลาไปไหนด้วยกันสองคน เช่น ไปซื้อขนม เราก็จะเล่าเรื่องเรื่อยเปื่อยให้ฟังฉากในอนิเมะญี่ปุ่นงี้ แล้วเราพูดถึงฉากจูบว่แบบมันฟินนะดูแล้วเขิน เขาก็พูดแปลกๆ สื่อประมาณว่า "เนี่ย ป๊าก็อยากทำให้หนูฟินบ้าง" ด้วยความที่เราก็ไม่เด็กนะ เลยแบบ แบบนี้ก็ได้หรอวะ? บางครั้งก็จะชอบพูดเรื่องรูปร่างเราว่า สะโพกใหญ่นะ หน้าอกมันแบบนี้ๆ อึดอัดค่ะแต่พูดอะไรออกไปไม่ได้ ได้แต่คอยเลี่ยง เราพยายามอยู่ให้ห่าง ไม่อยู่กันแค่สองคน เพราะเขาชอบ 'แอบ' ทำพฤติกรรมพวกนั้นค่ะ อบมาแอบดูเราอาบน้ำ เพราะช่วงนึงเราไปช่วยเขาซื้อหน่อไม้แล้วกลับดึกทุกวันเราได้ยินเสียงฝีเท้าคนเดินรอบห้องน้ำ(ห้องน้ำห่างจากตัวบ้าน) เราคิดว่าผีหลอก แต่เปล่าค่ะ คนเป็นๆย่องมาดูเราอาบน้ำ เป็นแบบนั้นมาเรื่อยๆ ม.1 ม.2 ม.3 พอจะขึ้นม.ปลาย เรามาต่อปวช.ค่ะ ไกลบ้านไปอีก เรายังเห็นเขาเป็นผู้มีพระคุณที่เลี้ยงเรามาค่ะ คิดว่าเขาจะเลิกทำอะไรแบบนั้นถ้าเราเริ่มโตเเล้ว แต่ก็เปล่า เรามีแฟน เขาก็จะชอบเรื่องเพศ มีครั้งนึงเขาเอามือเราไปจับ 'ของเขา' ซึ่งเราอึ้ง คือแบบ อึ้งอะ มันไม่ใช่แล้ววว นี่มันเกินไป เราเริ่มมีอคติกับคนๆนี้ เริ่มมีความ 'เกลียด'
ตอนนี้เราอายุ 17 และเมื่อไม่นานมานี้เขากล้ามาก เราเดินสวนกันภายในบ้านแต่ตรงนั้นเป็รจุดอับสายตาและมืด เขาตรงเข้ามาจับหน้าอกเราซึ่งๆหน้าเลย ยายก็อยู่ในบ้าน อยู่กันทุกคน แต่ยังมีหน้ามาทำแบบนี้อีก? เลยคิดว่าคนๆนี้มันเลวโดยสันดารแล้วล่ะ ไม่อยากเอาตัวเองเข้าไปยุ่งด้วยเลย ฃแต่ก็ทำไม่ได้ เพราะคำว่า 'บุญคุณ' และ 'ครอบครัว' มีเรื่องการเงินตามมา เขาให้เงินเราไปโรงเรียน ซื้อของเวลาจำเป็นหรือแม้กระทั่งของไร้สาระ เราไม่สามารถบอกคนในบ้านเราได้ค่ะ แต่เราบอกเรื่องที่เขามาแอบดูเราอาบน้ำกับยาย ยายก็พยายามช่วยเราตลอดนะ เท่าที่ทำได้ แต่เหตุการณ์ๆหนึ่ง ทำให้เราจดจำและคงไม่มีทางลืมคือ... ไปรับเรากลับบ้านพร้อมกับแม่เรา และขากลับเรานั่งกลาง (รถตอนเดียวไม่มีแคป) เราพยายามหลับเพราะคิดว่าแม่ก็อยู่ตรงนี้คงไม่เป็นไร ก็นอนพิงแม่ปกติ มันก็จะเบียดๆกัน แล้วทีนี้ความรู้สึกเวลาเขาเปลี่ยนเกียร์รถ เวลาดึงมือกลับมันจะเหมือนเขาค่อยๆลูบของสงวนเรา เราเลยขยับหนีพอเนียนๆ สักพักเขาก็ดึงผ้ามาห่มให้ เราก็ละว่า เห้อออ ได้นอนซะที แต่เราคิดผิด เขาห่มผ้าให้ เพราะกลัวแม่จะเห็น และทำการล้วง ใช่ค่ะ เอามือล้วงเข้ามาใ้ต้ผ้าห่มและลูบของๆเราลูบไล้แบบน่าขยะแขยง ทำแบบนั้นวนๆไป มีความพยายามจะเอามือล้วงเข้ามาบีบขยำหน้าอกเราด้วย แต่เราหนีบแขนไว้ ตอนนั้นเราร้องไห้ ไม่ได้สะอึกสะอื้นแต่น้ำตาไหลเต็มคอเสื้อเเม่ไปหมด เรารู้สึกผิดหวัง โกรธ โมโห กลัวและเกลียดเขามาก ความรู้สึกเราเป็นแบบนั้นจริงๆ เราไม่รู้สุกถึงความรักอะไรเลย แค่หน้าก็ไม่อยากจะมอง ทุกวันนี้คือการใส่หน้ากากเข้าหา แสร้งทำตัวปกติ ทั้งๆที่ในใจมันเกลียด เกลียดจนอยากฆ่าเขาให้ตาย
ต่อไปนี้เราควรทำยังไงคะ เรารู้สึกเป็นเด็กที่มีปมด้อยชีวิต และมีอาการซึมเศร้า ไม่มีความสุขกับกิจกรรมที่เคยทำ ร้องไห้บ่อย ตอนนี้ที่พิมพ์อยู่ก็ร้องไห้ มันแย่ แย่ไปหมด ถ้าเราบอกแม่ ปัญหาที่จะตามมามันก็เยอะส่งผลกับหลายๆด้าน ถ้าเราไปอยู่ที่อื่นเราก็ห่วงยาย แต่เราก็รักตัวเองเหมือนกัน...
อยากให้เพื่อนๆที่ได้อ่านแนะนำเราทีนะคะ และสุดท้าย นี่เป็นครั้งแรกที่เรามาเขียนอะไรแบบนี้ อาจมีสะกดผิด คำอ่านยากบ้าง ขอบคุณค่ะ
รู้สึกอึดอัดกับพ่อเลี้ยงตนเอง ชอบทำพฤติกรรมแปลกๆ ทำอย่างไรดีคะ?
คือ.... เป็นมาตั้งแต่เด็กๆ พ่อเลี้ยงกับแม่เรามีน้องหนึ่งคน เราก็ไม่ได้อะไรเลยนะ โอเคดี พ่อเลี้ยงก็อยู่บ้านของเขา เราอยู่กับแม่ ยาย แล้วก็น้อง เขาชอบมากอดชอบมาหอม(แอบ) มีจับหน้าอกเราด้วย ตอนเด็กๆก็ไม่คิดอะไรนะ แต่พอเราอายุขึ้น 10+ เราว่ามันแปลกๆละ แต่ก็ยังคิดว่า เออ! คงเป็นเรื่องธรรมดามั้ง พ่อลูก ทีนี้เราเริ่มขึ้นมัธยม มันก็มีอะไรๆใช่ปะล่ะ มันเป็นสงวนของผู้หญิงเรา เราต้องรักและหวงจริงมั้ยคะ แต่กับพ่อเลี้ยง เขาทำเหมือนเดิมเลยค่ะ หอมแก้ม จับหน้าอก พัฒนาขึ้นมาเป็นจับตรงนั้นด้วย มันเริ่มบ่อยและเราคิดว่า นี่มันไม่ใช่เรื่องปกติแล้วแหละ พ่อลูกที่ไหนเขาทำกัน มันไม่มีหรอก บางครั้งเวลาไปไหนด้วยกันสองคน เช่น ไปซื้อขนม เราก็จะเล่าเรื่องเรื่อยเปื่อยให้ฟังฉากในอนิเมะญี่ปุ่นงี้ แล้วเราพูดถึงฉากจูบว่แบบมันฟินนะดูแล้วเขิน เขาก็พูดแปลกๆ สื่อประมาณว่า "เนี่ย ป๊าก็อยากทำให้หนูฟินบ้าง" ด้วยความที่เราก็ไม่เด็กนะ เลยแบบ แบบนี้ก็ได้หรอวะ? บางครั้งก็จะชอบพูดเรื่องรูปร่างเราว่า สะโพกใหญ่นะ หน้าอกมันแบบนี้ๆ อึดอัดค่ะแต่พูดอะไรออกไปไม่ได้ ได้แต่คอยเลี่ยง เราพยายามอยู่ให้ห่าง ไม่อยู่กันแค่สองคน เพราะเขาชอบ 'แอบ' ทำพฤติกรรมพวกนั้นค่ะ อบมาแอบดูเราอาบน้ำ เพราะช่วงนึงเราไปช่วยเขาซื้อหน่อไม้แล้วกลับดึกทุกวันเราได้ยินเสียงฝีเท้าคนเดินรอบห้องน้ำ(ห้องน้ำห่างจากตัวบ้าน) เราคิดว่าผีหลอก แต่เปล่าค่ะ คนเป็นๆย่องมาดูเราอาบน้ำ เป็นแบบนั้นมาเรื่อยๆ ม.1 ม.2 ม.3 พอจะขึ้นม.ปลาย เรามาต่อปวช.ค่ะ ไกลบ้านไปอีก เรายังเห็นเขาเป็นผู้มีพระคุณที่เลี้ยงเรามาค่ะ คิดว่าเขาจะเลิกทำอะไรแบบนั้นถ้าเราเริ่มโตเเล้ว แต่ก็เปล่า เรามีแฟน เขาก็จะชอบเรื่องเพศ มีครั้งนึงเขาเอามือเราไปจับ 'ของเขา' ซึ่งเราอึ้ง คือแบบ อึ้งอะ มันไม่ใช่แล้ววว นี่มันเกินไป เราเริ่มมีอคติกับคนๆนี้ เริ่มมีความ 'เกลียด'
ตอนนี้เราอายุ 17 และเมื่อไม่นานมานี้เขากล้ามาก เราเดินสวนกันภายในบ้านแต่ตรงนั้นเป็รจุดอับสายตาและมืด เขาตรงเข้ามาจับหน้าอกเราซึ่งๆหน้าเลย ยายก็อยู่ในบ้าน อยู่กันทุกคน แต่ยังมีหน้ามาทำแบบนี้อีก? เลยคิดว่าคนๆนี้มันเลวโดยสันดารแล้วล่ะ ไม่อยากเอาตัวเองเข้าไปยุ่งด้วยเลย ฃแต่ก็ทำไม่ได้ เพราะคำว่า 'บุญคุณ' และ 'ครอบครัว' มีเรื่องการเงินตามมา เขาให้เงินเราไปโรงเรียน ซื้อของเวลาจำเป็นหรือแม้กระทั่งของไร้สาระ เราไม่สามารถบอกคนในบ้านเราได้ค่ะ แต่เราบอกเรื่องที่เขามาแอบดูเราอาบน้ำกับยาย ยายก็พยายามช่วยเราตลอดนะ เท่าที่ทำได้ แต่เหตุการณ์ๆหนึ่ง ทำให้เราจดจำและคงไม่มีทางลืมคือ... ไปรับเรากลับบ้านพร้อมกับแม่เรา และขากลับเรานั่งกลาง (รถตอนเดียวไม่มีแคป) เราพยายามหลับเพราะคิดว่าแม่ก็อยู่ตรงนี้คงไม่เป็นไร ก็นอนพิงแม่ปกติ มันก็จะเบียดๆกัน แล้วทีนี้ความรู้สึกเวลาเขาเปลี่ยนเกียร์รถ เวลาดึงมือกลับมันจะเหมือนเขาค่อยๆลูบของสงวนเรา เราเลยขยับหนีพอเนียนๆ สักพักเขาก็ดึงผ้ามาห่มให้ เราก็ละว่า เห้อออ ได้นอนซะที แต่เราคิดผิด เขาห่มผ้าให้ เพราะกลัวแม่จะเห็น และทำการล้วง ใช่ค่ะ เอามือล้วงเข้ามาใ้ต้ผ้าห่มและลูบของๆเราลูบไล้แบบน่าขยะแขยง ทำแบบนั้นวนๆไป มีความพยายามจะเอามือล้วงเข้ามาบีบขยำหน้าอกเราด้วย แต่เราหนีบแขนไว้ ตอนนั้นเราร้องไห้ ไม่ได้สะอึกสะอื้นแต่น้ำตาไหลเต็มคอเสื้อเเม่ไปหมด เรารู้สึกผิดหวัง โกรธ โมโห กลัวและเกลียดเขามาก ความรู้สึกเราเป็นแบบนั้นจริงๆ เราไม่รู้สุกถึงความรักอะไรเลย แค่หน้าก็ไม่อยากจะมอง ทุกวันนี้คือการใส่หน้ากากเข้าหา แสร้งทำตัวปกติ ทั้งๆที่ในใจมันเกลียด เกลียดจนอยากฆ่าเขาให้ตาย
ต่อไปนี้เราควรทำยังไงคะ เรารู้สึกเป็นเด็กที่มีปมด้อยชีวิต และมีอาการซึมเศร้า ไม่มีความสุขกับกิจกรรมที่เคยทำ ร้องไห้บ่อย ตอนนี้ที่พิมพ์อยู่ก็ร้องไห้ มันแย่ แย่ไปหมด ถ้าเราบอกแม่ ปัญหาที่จะตามมามันก็เยอะส่งผลกับหลายๆด้าน ถ้าเราไปอยู่ที่อื่นเราก็ห่วงยาย แต่เราก็รักตัวเองเหมือนกัน...
อยากให้เพื่อนๆที่ได้อ่านแนะนำเราทีนะคะ และสุดท้าย นี่เป็นครั้งแรกที่เรามาเขียนอะไรแบบนี้ อาจมีสะกดผิด คำอ่านยากบ้าง ขอบคุณค่ะ