1.ผมสงสัยว่า คนที่มีธุระกิจครอบครัวเก่าแก่  ที่ถ่ายโอนให้ลูกหลานดูแล

คนรุ่นใหม่จะมีวิธีจัดการความคิดตัวเองอย่างไรบ้างให้ทำงานได้  

ในสิ่งที่ตัวเองไม่ได้เป็นคนเริ่มต้นอยากจะทำครับ  

********************************************

2.งานราชการ  ในความคิดผมเป็นงานที่ไม่ค่อยสนุกสักเท่าไหร่

อยากสอบถามคนที่จบมาแล้วอยากทำงานราชการครับว่า

เราอยากทำเพราะตัวงาน  หรือมองที่เป้าหมาย  รายได้+ สวัสดิการ ครับ


********************************************
3.งานซ้ำๆเดิมๆ  ป้าข้างบ้านผม แกทำงานฝ่ายผลิตทำมา 30 กว่าปีแล้วครับ
*ไม่เคยทำที่อื่น  ไม่เคยทำรู้แบบงานอื่น  ใช้ชีวิตเหมือนเดิมทุกวัน
เวลาแกคุยกับผม  แกมักจะใช้ประโยคเด็ดของแกคือ  *งานทุกอย่าง
ถ้าตัดสินใจทำแล้วต้องทำให้มันจริง  ผมนับถือในความอดทนของป้านะครับ
ที่มีความมานะ และอดทน  *แต่ชีวิตแบบนี้เรียกว่าสำเร็จจริงๆเหรอครับ

( ในสังคมเรามีนะครับ  คนที่ยอมทำงานเดิมๆหลายสิบปี ไม่ขอเลื่อนตำแหน่ง
เงินเดือนยังไงก็ได้  แต่ขอทำแบบเดิม  งานที่ง่ายๆ ไม่ต้องเสี่ยง ไม่มีต้นทุน
ไม่ต้องใช้สมองคิดวางแผนอะไร  แค่ทำ ทำ ทำ แบบเดิมให้ครบเวลา
หลังเลิกงานมา ก็มีเวลาชีวิตส่วนตัวสัก....2 ชั่วโมง  นอน แล้วตื่นไปทำวนๆ
ซ้ำๆแบบ  เดิมๆ  ชีวิตแบบนี้ 30 กว่าปี ถ้าเป็นผมผมอึดอัดแย่เลยครับ....)

ผมสรุปความสำเร็จของป้า ตลอดระยะเวลา 30 กว่าปีของแกได้ดังนี้ครับ

1.แกส่งลูกจบปริญญา  1 คน
2.มีบ้านเป็นของตัวเอง  ผ่อนบ้านกับธนาคาร จนครบสัญญา

แบบนี้ก็ถือว่าสำเร็จ  ตามเป้าหมายที่ป้าวางไว้ครับ
แต่ชีวิตจะจืดไปสักหน่อย

( มนุษย์เรา ไม่มีขีดจำกัดความสามารถ ไม่ว่าจะทำอะไร ทั้งที่ชอบหรือไม่ชอบ
ก็จะสามารถทำทุกอย่างให้ออกมาดีได้ใช่ไหมครับ)