คิดเรื่อยเปื่อยไร้สาระเวลาว่าง
มือไม่ห่างเขียนกลอนเล่นเป็นนิสัย
ทั้งสุขเศร้าเหงาจิตสถิตใจ
เพราะหลงใหลการเขียนเรียนบทกลอน
   จากเด็กน้อยด้อยคารมไม่คมนัก
แต่ใจรักเฝ้าจดจำคำครูสอน
อยากเชิญชวนร่วมเฮฮาภาษากลอน
คลายทุกข์ร้อนให้เป็นสุขสนุกกัน