"บ่ายนี้ ไปหาไรกินกันมั้ย"
ประโยคสั้นๆ แต่คำตอบนั้นมากมายเหลือเกิน

'กินไรดีวะ'  ขนม น้ำ ชาไข่มุก  กาแฟ  โกโก้ เยอะแยะไปหมดเลย

ช่วงนี้กำลังดัง
เพิ่งเปิดใหม่....
ที่นี่เลยละกัน ใจกลางเมือง

"บ้านขนมปังขิง"
เจ้าของบ้านหลังนี้ได้รับมรดกตกทอดมา  
ปัจจุบันถูกพัฒนาเป็น คาเฟ่กึ่งพิพิธภัณฑ์
เพิ่งเปิดบริการไม่นานนี้
ไม่มีที่จอดรถ คือ ก็หาจอดเอาเอง  


มาถึงประมาณบ่ายสามกว่าๆ กำลังสนุกกับการเล่นเก้าอี้ดนตรีเลย
จังหวะพอดี ได้ที่นั่งตอนเค้าลุก  รู้ตัวอีกทีว่าอีกโต๊ะนึงที่อยู่ติดกัน
แล้วกำลังลุกออกไป  เป็นดาราน่ารัก ที่เราค่อนข้างชอบด้วย....
ไปซะละ จะยิ้มจะมองหน้า ก็ไม่ทัน นี่แหละน้าาาาาา ตั้งใจหาที่นั่งจนไม่ได้มองอะไรเลย


ได้โต๊ะแล้วก็ลงไปสั่ง เสร็จแล้วค่อยลงไปเอาขึ้นมาเอง
ก็ดี บริการตัวเอง คนเค้าน้อย ลูกค้าเยอะ  เยอะคนด้วย เยอะเรื่องก็ด้วย
- กาแฟSignature 95บาท
- ช็อคโกแล็ตเย็น 95 บาท
-ลอดช่องที่มาพร้อมกับ กะทิที่เป็นไอสกรีม พร้อมน้ำเชื่อมมาให้ราดเอง
อันนี้ 120 บาท
เอาหนะ บ้านสวย ช่วยค่าบำรุงบ้านซักหน่อย






กาแฟรสเด่นกว่าช็อคโกแลต
ลอดช่องอร่อยมาก รู้สึกว่าน้อยไปหน่อย เมื่อเทียบกับราคา
ติดที่ ใช้ช้อนทองเหลือง ทำให้มีกลิ่น แปลกๆ

บ้านสวยงามมาก มีความเป็นบ้าน ที่เป็นบ้านจริงๆ
เฟอร์นิเจอร์บางตัวสวยเก๋ดีแต่รู้สึกว่าไม่เหมาะกับราคากาแฟยังไงไม่รุ
ทุกคนที่มาก็มาด้วยจุดประสงค์เดียวกัน

"ถ่ายรูปเก๋ๆ"

ดังนั้น ไม่ต้องแปลกใจนะที่จะมีคนเดินไปเดินมาถ่ายรูป
ก็มันเป็น คาเฟ่กึ่งพิพิธภัณฑ์
ส่วนคนจะถ่ายก็เกรงใจ คนนั่งหน่อยละกัน
ถ่ายออกมาปากหวอ มองบนมันจะไม่งาม













เอาหละนั่งชมสถาปัตยกรรมกันเต็มที่
โพสรูปเรียกไลค์กันเรียบร้อย
ก็ถึงเวลาที่จะขยับขยาย  ย้ายร่าง
ออกจากร้านกาแฟได้ละ ให้คนอื่นเค้าได้นั่งบ้าง

สังเกตได้ว่า เกือบทุกภาพจะมีback ground เป็นคนถ่ายรูปทั้งนั้นอะ ถถถถถ