คือเราไม่ได้คิดไปเองแน่ๆ เขาจ้องเราบ่อยมาก จ้องนานจนรู้ตัว
พอเราหันกลับไปเขาก็จ้องต่อยู่ดี จนเราต้องหันหนีเอง
ตอนแรกเราคิดว่าคิดไปเอง เขาอาจจะเหม่อก็ได้
ที่เราเริ่มรู้ว่าไม่ได้คิดไปเอง เพราะเราย้ายที่ไปข้างหลังตรงกลางๆ(ตอนแรกเราอยู่แถว2)
ส่วนเขาอยู่หน้าสุด คราวนี้เขาหันหลังมามองเลย เราเลยรู้สึกว่าไม่น่าบังเอิญ
เขาโกรธอะไรเรารึเปล่าคะ เราควรไปขอโทษเขาไหม
ปล. เราเพิ่งย้ายเข้าไป ไม่ค่อยได้คุยกัน เคยทำงานกลุ่มด้วยกันแค่ครั้งเดียว)
คนที่จ้องหน้าเรานานๆ เขาโกรธอะไรเราหรือเปล่า
พอเราหันกลับไปเขาก็จ้องต่อยู่ดี จนเราต้องหันหนีเอง
ตอนแรกเราคิดว่าคิดไปเอง เขาอาจจะเหม่อก็ได้
ที่เราเริ่มรู้ว่าไม่ได้คิดไปเอง เพราะเราย้ายที่ไปข้างหลังตรงกลางๆ(ตอนแรกเราอยู่แถว2)
ส่วนเขาอยู่หน้าสุด คราวนี้เขาหันหลังมามองเลย เราเลยรู้สึกว่าไม่น่าบังเอิญ
เขาโกรธอะไรเรารึเปล่าคะ เราควรไปขอโทษเขาไหม
ปล. เราเพิ่งย้ายเข้าไป ไม่ค่อยได้คุยกัน เคยทำงานกลุ่มด้วยกันแค่ครั้งเดียว)