สวัสดีครับ ผมจะมาเล่าเรื่องที่เจอมาให้ทุกคนฟัง เรื่อ​งมีอยู่ว่าผมกำลังข้ามถนนไปรอรถเมล์โดยทางที่ข้ามนั้น​คือทางม้าลายแน่นอน ตรงจุดที่ผมกำลังข้ามนั้นเป็นทางเลี้ยวซ้ายของห้าแยกหรือแยกใหญ่นะครับ ผมหันขวาไปมองรถเมล์สายที่ผมจะขึ้น ก่อนที่จะหันซ้ายกลับมามองถนนว่าว่างหรือยัง

เมื่อหันขวาไปผมก็เห็นรถคันหนึ่งวิ่งมา มันเป็นจังหวะที่ผมก้าวขาลงจากฟุตบาทแล้ว เขาชลอรถลงผมก็นึกว่าเขาจะให้ผมนั้นข้ามถนน แต่กับไม่ใช่ เขาชลอแต่ก็ยังขับขึ้นมาอยู่ แล้วจังหวะที่ผมเดินกับจังหวะที่เขาเคลื่อนตัวมาข้างหน้านั้นมันก็สดุดเพราะเราคงจะไม่เข้าใจว่าฝ่ายตรงข้ามนั้นขยับทำไม แต่ผมก็ได้เปรียบกว่าด้วยการที่ผมนั้นมีสติก่อนจึงเคลื่ิอนตัวไปข้างหน้าอีกครั้ง ทำให้รถที่กำลังขยับนั้นหยุดชักลงก่อนที่เขานั้น จะบีบแตรรถให้เสียงมันดัง

นั้น​ทำให้ผมเกิดความสงสัยว่าเขานั้นกดแตรทำไม ผมจึงชี้ลงไปยังทางม้าลายบนถนนหลังจากที่ข้ามฝังมาแล้วเพื่อทำให้เขารู้ว่า นี่มันทางม้าลายรถควรจะหยุดให้ผมข้ามสิ

ทางด้านรถยนต์ที่เห็นเช่นนั้นก็หยุดรถลงหลังที่เคลื่อนตัวไปได้นิดหน่อย

เขาทำการลดกระจกทางด้านซ้ายลงมาคนที่นั้งทางซ้ายนั้น​คือภรรยาของเขา ส่วนผู้ชายนั้นขับรถอยู่

ผมจึงดังหูฟังที่ติดที่หูออกก่อนและนำผ้าปิดปากออกตาม ก่อนที่จะพูดไปว่า

'นี่มันทางม้าลายครับ' ผม

'แต่เธอควรจะรอให้รถไปก่อนสิ' หญิงสาวคู่กรณี

'แต่นี่มันทางม้าลายครับ รถต้องหยุดให้คนข้ามไม่ใช่ คนต้องรอ' ผม

'ก็รู้ ®©>{™>[™[[¦¬^[' หญิงสาวคู่กรณี

สามีของหญิงสาวพูดแทรกออกมาทำให้ผมนั้นฟังไม่รู้เรื่อง ก่อนที่ผู้หญิงจะพูดขึ้นว่า

'มันเป็นมารยาทนะ'​

'​ คนที่ไม่มีรถคงไม่เข้าใจหลอก'

แต่ก่อนที่จะได้พูดคุยกันเรื่องมารยาทต่อสามีของเธอนั้นก็ตะโกนออกมาด้วยถ้อยคำไม่สุภาพก่อนที่จะปิดกระจกและขับรถออกไป (ไม่แน่ใจว่าตะโกนคำว่าคว.หรือเปล่าเพราะเขาพูดพร้อมกับปิดกระจกเสียงจึงฟังไม่ค่อยชัด แต่มันคือพยางค์เดียวแน่นอน)

ผมได้แต่คิดในใจว่าก่อนที่จะสอนมารยาทให้ผมควรสอนให้กับสามีคุณก่อนเถอะ + เหอะเถียงแพ้เด็กแล้วขับหนีหลอ

แต่ก็นะถ้าเขากับผมยังเถียงกันอยู่รถคันข้างหลังคงจะลงมาแจมด้วยอีกเยอะเลย


ปล. สิ่งที่ผมเขียนนั้น​เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้น ผมนั้นเคยเขียนนิยายเ่นอยู่บ้าง และไม่รู้ว่าจะเขียนอธิบายเหตุการณ์ให้เข้าใจง่ายๆยังไง จึงเขียนมาในรูปแบบนิยาย

ปล2. หูฟังของผมนั้นผมไม่ได้เปิดเพลงเอาไว้ ผมใส่ไว้เฉยๆเพราะเสียงรถยนต์มันหนวกหู จึงเอาหูฟังมาใส่ไว้ แต่มันยังได้ยินเสียงรถอยู่ไม่มีปัญหา ที่ผมถอดออกนั้นมันเหมือนเป็นปฏิกิริยาตอบโต้ตอนที่คนจะคุยด้วยเมื่อคุณใส่หูฟังอยู่

ปล3. เหตุการณ์ที่เล่าขึ้นนั้นอาจจะไม่เหมือนจริงร้อยเปอร์เซ็นเพราะว่ามันคือเหตุไม่คาดฝันสำหรับผม และบางที่สมองอาจจะเกิดการป้องกันตัวด้วยความคิดทำให้ติดเข้าข้างตัวเอง โดยการดัดแปรความทรงจำบางส่วนให้ตัวเองนั้นดูถูกต้องมากขึ้น แต่ที่เล่ามานั้นก็เป็นบทที่ย่อลงมานิดหน่อยแล้ว และคิดว่าตัวเองไม่ได้แต่งเติมอะไรลงไปในความคิด เพราะทั้งหมดนี่คือสิ่งที่จดจำได้แน่นอน

ปล4. ผมเคยเรียนต่อที่โปรตุเกสในเมืองที่ผมอยู่นั้น(ไม่แน่ใจว่าที่อื่นเป็นหรือเปล่า)​ถ้าไม่นับมารยาทในการจอดรถคุยกันกลางถนน จอดรถบนทางเดินฟุตบาท พวกเขาแทบจะทุกคนจะหยุดรถทุกครั้งที่มีคนข้ามถนน ถ้ามีคนไม่จอดนั้นคนที่ข้ามถนนอยู่นั้นก็มองไปยังรถและตะโกนคำสรรเสริญออกมา ไม่ก็แค่ชูนิ้วกลาง(เฉพาะบางคน)​ ผมอาจจะซึมซับการกระทำพวกนั้นทำให้เกิดปฏิกิริยารุนแรงเล็กน้อยเมื่อมีคนไม่จอดให้ข้ามถนนตรงทางม้าลายแถมยังบีบแตรใส่อีก

ผมอยากรู้ว่าตอนทำข้อสอบใบขับขี่นั้นมันไม่มีบอกหลอว่าทางม้าลายนั้นมันคือทางที่จอดให้คนใช้ถนนข้าม ไม่ใช้ที่ป้องกันคนข้ามถนนเพราะพวกคุณชนจะผิดและจะเสียตัง

จริงอยู่ว่าผมอาจจะไม่เข้าใจว่าคนมีรถนั้นต้องทำเวลา? (หยอก)​ จึงไม่สามารถจอดให้พวกคนใช้ถนนข้ามได้ แต่ทุกคนก็ควรทำตามกดจราจรเพื่อไม่ให้เกิดอุบัติเหตุไม่ใช้หลอครับ

เรื่องพวกนี้มันกับกลายเป็นสิ่งที่หลอมรวมกับสังคมไทยแล้ว ถ้าผมไม่มีโอกาสที่ได้ไปต่างประเทศผมก็คงไม่รู้ว่าที่จริงทางม้าลายนั้นรถควรจอดให้คนข้าม ไม่ใช่ต้องรอพวกคุณขับรถออกไปก่อนหรือต้องเสี่ยงดวงว่าคุณจะจอดรถให้คนใช้ถนนข้ามตอนไหน