สวัสดีค่ะ.. ตามหัวข้อเลย เรารู้สึกเศร้าทุกครั้งที่อยู่คนเดียวหรืออยู่กับตัวเอง ความคิดในหัวเราก็เริ่มคิดไปเรื่องต่างๆนาๆ เราควบคุมความคิดตัวเองไม่ค่อยได้เลย ทุกครั้งจะคิดแต่เรื่องเศร้าหรือปัญหาที่กำลังเจออยู่ แล้วก็ร้องไห้ออกมา จนหลังๆมาเรารู้สึกเริ่มเบื่ออาหาร ไม่ค่อยอยากกินข้าวทั้งที่แต่ก่อนเราเป็นกินเยอะ.. กินหมดทุกครั้ง บอกได้เลยว่าจานสะอาดทุกครั้ง.. แล้วเราก็นอนไม่ค่อยหลับ ไม่ค่อยอยากนอน หรือไม่หลับไปพอตื่นเช้าก็ไม่อยากลุกไปไหน โรงเรียนยิ่งไม่อยากไป .. มันรู้สึกเหนื่อย ไม่มีแรง ท้อแท้ไปหมด ไม่อยากทำอะไรเลย.. แล้วก็คิด เศร้า ร้องไห้.. เราเป็นคิดมาก คิดแทบทุกคืน ตั้งแต่เด็กๆ.. ร้องไห้แทบจะทุกคืน จนตอนนี้เราอยู่ม.ปลายแล้ว.. ถึงจะไม่ได้ร้องไห้ทุกวัน แต่เราคิดมากทุกวัน แต่ไม่มีใครรู้ เราไม่เคยบอกใคร .. เราเป็นคนที่เพื่อนค่อนข้างที่จะมาปรึกษาหรือระบายอะไรด้วย แต่ก่อนเราก็ให้กำลังใจเพื่อนนะ แล้วก็ปลอบ แต่เดี๋ยวนี้พอเพื่อนมาระบายให้ฟัง.. เรากลับยิ่งรู้สึกแย่.. เหนื่อย ท้อแท้ซะเอง ไม่ได้ปลอบหรือให้กำลังใจเพื่อนเหมือนแต่ก่อนเลย เรากลับยิ่งหดหู่มากไปอีก.. เราเป็นอะไร.. เราจัดการความรู้สึกตัวเองควบคุมไม่ค่อยได้เลย นั่งอยู่กับเพื่อน บางทีก็คิดไปก็ซึมไปเลย.. เราจะทำยังไงดี ..