แม่จขกท.ตามองไม่ชัดมา3ปี แต่ปิดบังลูกๆเพราะไม่อยากผ่าตัด จนท้ายสุดปิดต่อไม่ได้เพราะตาเกือบบอดและความดันในตาสูงมาก เลยยอมผ่าตัด

ล่าสุดพ่อเส้นเลือดหัวใจตีบ กว่าจะยอมมาฉีดสี กล่อมกันข้ามปีจนดราม่า  สรุปได้สวนหัวใจพบตีบ2เส้น ต้องผ่าตัดบายพาส แต่ไม่ยอมผ่าตัดหลบเลี่ยงทุกอย่าง...บอกว่าพอใจทุกอย่างในชีวิตแล้ว ต่อจากนี้จะเป็นงัยก็ยอมรับ แกก็ปรับเรื่องอาหารการกิน ออกกำลังกายเบาๆ ความดันปกติ แต่ไขมันในเลือดสูงแกบอกว่าไม่เหนื่อยแต่เราสังเกตว่าเหนื่อยกว่าคนทั่วไปเวลามี activity แกว่าไม่เจ็บหน้าอก..เราไม่ค่อยเชื่อ

ตอนนี้พ่ออายุ69 ปี ไม่มีโรคประจำตัวอื่น แต่เป็นคนกลัวหมอกลัวรพ.มาก ตั้งแต่หนุ่มๆ ถอนฟันขูดหินปูนแม่ต้องอยู่ด้วย เพื่อนพ่อเคยผ่าบายพาสมีทั้งดีขึ้นและแย่ลง เพื่อนสนิทเป็นโรคหัวใจเสียชีวิตเพราะหัวใจวายแกก็ไม่ยอมรักษาที่รพ.เหมือนกัน

น้องเราบอกว่าแม่แอบบอกว่าพ่อจะไม่ยอมผ่าตัดไม่ว่ายังงัยก็ตาม  แต่ให้ปิดเรากะพี่เรา ถ้าพี่เรารู้คงโวยวายหนักและมีดราม่า...พ่อเราเคยหนีออกจากบ้านเพราะไม่อยากไปตรวจกับหมอตามนัด กลัวเขาให้นอนรพ.  และเป็นคนดื้อมาก ดุมากด้วย  สมัยก่อนไม่เคยฟังใคร  แม่กับพี่น้องเราจะกลัวแก ยกเว้นเราที่กล้าพูดกะแกตรงๆ...นี่คงเป็นเหตุผลที่เค้าปิดบังเรา น้องเราก็กลัวเราบอกพ่อว่ารุ้เรื่องนี้ คือกลัวพ่อจะโกรธและหนีไป

บางทีก็สับสนว่ามันควรเป็นสิทธิของคนไข้ที่เลือกจะไม่รับการรักษา หรือว่าที่จริงแล้วคนไข้ยังไม่ได้ข้อมูลและการsupportที่เหมาะสม ทุกวันต่อจากนี้คือความทุกข์ ความกังวลใจของคนเป็นลูกเพราะไม่รู้ว่าอาการพ่อจะทรุดลงวันไหน...และถ้าเกิดอะไรขึ้นคงคาใจไปตลอดว่าเราดูแลแกไม่ดีพอ

พอจะมีวิธีคุยกับคนไข้ให้ยอมผ่าตัดมั๊ยคะ