จากที่คุณเขียนมาผมเชื่อว่าคุณยังมีความรู้สึกดีๆกับสามีหลงเหลืออยู่ไม่น้อย ผมคิดว่าไม่มีใครที่ไม่เคยทำผิด การตัดสินเอาความผิดเพียงครั้งเดียวมาล้มกระดานทั้งหมดอาจไม่ใช่สิ่งที่ดีที่สุด การใช้ชีวิตคู่อย่างมีความสุขบางครั้งเราอาจต้องแกล้งตาบอดบ้างหูหนวกบ้างตราบเท่าที่ยังหลงเหลือความรู้สึกดีๆให้กันอยู่ คำแนะนำของผมคือให้โอกาสเขาและให้โอกาสตัวเอง วันนี้คุณอาจจะรู้สึกแย่แต่เวลาจะเป็นเครื่องพิสูจน์ว่าเขาจะกลับมาเป็นสามีคนเดิมของคุณได้หรือไม่ และเวลาจะเป็นเครื่องเยียวยาแผลใจของคุณในที่สุด ทำใจให้ผ่อนคลาย อย่ายึดมั่นถือมั่นจนเกินไป ถ้าคุณและสามีเกิดมาเป็นคู่กัน เรื่องที่ผ่านมามันเป็นแค่อุปสรรคที่ผ่านเข้ามาเพื่อทดสอบตัวคุณ ถ้าคุณและสามีผ่านด่านนี้ไปได้ ผมเชื่อว่าความรักก็จะมั่นคงแน่นแฟ้นมากยิ่งขึ้นในที่สุด แต่ถ้าผลลัพธ์มันตรงข้าม สามีของคุณทำตัวโหลยโท่ยไปกันใหญ่จนคุณหมดควารู้สึกดีๆให้อีกต่อไป ก็หย่าไปเลยครับ

1.คุณคิดมากไปครับ  เด๋กเลี้ยงแบบลำบากก็ได้นะ เด็กจะดูแข็งแรงกว่าเพราะลำบากมาตั้งแต่เล็ก

2.ฟ้องหย่า ก็ได้ แต่ก็ต้องมีค่าเลี้ยงดูที่ส่งให้ทุกเดือน และเป็นหน้าที่ ของพ่ออยู่แล้ว

3.ฟ้องหย่า ก็หารสินสมรส ขอบ้านไว้ก็ได้นิ  

4.อย่าคิดเยอะครับ อย่าคิดแทนเด็ก ต้องใจแข็งและเด็ดเดี่ยวนะ  

5.งานมั่นคง ก็มีทำ เลี้ยงลูกคนเดียวได้สบายครับ หางานทำเพิ่มได้

6.ถ้าสามียังทำงานแบบนี้ ยังไงก็มีคนใหม่เรื่อยๆครับ

เป็นกำลังใจให้ครับ

"แต่เราคิดถึงประเด็นรักษาความเป็นครอบครัวไว้ให้ลูกรู้สึกไม่ขาดพ่อแม่ด้วย เราคิดประเด็นนี้มากที่สุด เราจึงตัดสินใจไม่หย่า"
พ่อแม่ไม่ได้รักกันมันจะเรียกว่าครอบครัวได้ยังไงคะ?
คุณไม่ทะเลาะกัน ไม่นั่น ไม่นี่ ปกติ คุณแน่ใจแค่ไหนว่าจะปิดลูกได้ ลูกคุณไม่ได้อายนุ6ขวบตลอดไปนะคะ
ความรักหรือไม่รัก มันไม่ได้ปิดกันง่ายๆ แล้วทำไมไม่ลองคิดว่าถ้าลูกมารู้ทีหลังวว่าพ่อแม่อยู่กันแบบไม่ได้รักเพราะเขา
คุณคิดว่าเขาจะรู้สึกยังไง?

เราว่าคำว่าทนเพื่อลูกมันเป็นข้ออ้าง ในเมื่อสามีบอกแล้วว่าจะส่งเสียค่าเลี้ยงดู ประเด็นเลี้ยงให้ได้ดีหรือไม่ดีนั่นจบแล้ว

เราว่าแยกกันไปเพราะไม่รักกันแล้ว แต่ยังคงดูแลทำหน้าที่ มันยังอธิบายได้มากกว่าการที่ต้องทนอยู่เพราะลูก
ในวันที่ลูกคุณโตพอจะมีความรัก คุณไม่คิดว่าเขาจะโทษตัวเองหรอที่ทำให้ทั้งพ่อและแม่ไม่มีความสุข

อีกอย่าง คุณคิดว่าจะทนได้นานแค่ไหนคะ  มั่นใจได้ยังไงว่าระหว่างนั้นทุกอย่างจะปกติดีได้จริงๆ

ถ้าทำเพื่อลูกจริง คุณต้องชัดเจนค่ะ มีแค่พ่อ หรือแม่ อย่างเดียวสมัยนี้ไม่แปลก และมีมากขึ้นเรื่อยๆอยู่แล้ว
จากที่เราอ่านมา เราว่าคุณยังคิดไม่ชัดเจนเลยด้วยซ้ำว่าจะเอาอย่างไร

มันมีงานวิจัยบอกว่า ลูก จะเลือกคู่ชีวิตแบบที่พ่อแม่ของเขาเป็น  อืม งั้นคุณคิดเอาค่ะว่าอยากให้เค้าโตมาด้วยทัศนคติ
ด้านความรักแบบบไหน

จะเล่าเรื่องงของเราให้ฟังนะคะ

คุณแม่ของเราก็เป็นคุณแม่เลี้ยงเดี่ยว เลี้ยงเราคนเดียวจนตอนนี้เราทำงานหาเลี้ยงท่านได้แล้ว สิ่งหนึ่งที่ท่านทำให้เราเห็นตลอดคือ
ท่าชัดเจนและรักเรามาก  แม่บอกความจริงกับเราเสมอว่าทำไมพ่อถึงไม่อยู่ ทำไมแม่ทิ้งพ่อไป (เพราะแม่ท้องแ้ล้วพ่อให้ทำแท้ง นี่คือแค่หนึ่งในสาเหตุหลัก) แม่ย้ำเสมอว่าท่านเลือกเรา เราสำคัญที่สุด ไม่มีพ่อไม่เป็นไร เราไม่ได้ขาด เรามีเหมือนคนอื่น และท่านทำให้เราเห็นได้จริงๆ
หลายคนกลัวว่าการบอกความจริงจะทำใ้ห้เด็กมีปม แต่เราว่าการที่ไม่บอกมันเป็นการทำให้มีปมมากกว่า
หลายคนกลัวว่าลูกจะโดนเพื่อนล้อว่าไม่มีพ่อหรือแม่ อันนี้บอกตรงๆว่าเราก็โดน และที่ผ่านมาได้เพราะเหตุผลและความรักของแม่
ท่านสอนเราเรื่องความรักตั้งแต่เรายังเด็ก ว่า "คบใครให้ดูที่เป็นคนดีนะ ดูนานๆ หรือถ้าเราเลือกแล้ว แต่งงานไปแล้วแล้วเค้ามีคนอื่น
ให้กลับมาหาแม่ กลับมาอยู่บ้านเรา ถ้าวันนั้นแม่ไม่อยู่แล้วก็ให้กลับบ้านเรานะลูก แม่รักหนูเสมอ"  สิ่งเหล่านี้ทำให้เรากล้าที่จะรัก
กล้าที่จะเกินออกมาจากใครคนนั้น ถ้าเราไม่มีค่า เพราะเรารู้ว่าเรามีความรักที่มั่นคงจากแม่เสมอ

เห็นอะไรมั้ยคะ? ...

จริงๆแล้วเด็กเข้าใจอะไรได้มากกว่าที่ผู้ใหญ่คิด ขอแค่คุณบอกเค้า สอนเค้า
เป็นหลักยึดที่มั่นคงให้เขาได้ แค่นี้เองค่ะ

ขอตอบแบบคนที่ไม่มีประสบการณ์ตรง แต่ซักซ้อมความคิดไว้เสมอว่าถ้าเกิดเหตุการณ์แบบนี้จะทำยังไง

เราอายุมากแล้ว ก็คิดเหมือนคุณคือ อยู่ไปแบบนี้ล่ะ แบบเป็นพ่อแม่ของลูก ตัดความสัมพันธ์สามีภรรยา จะมีเมียน้อยก็คงปล่อย แต่มีข้อแม้ว่าห้ามออกนอกหน้า ห้ามระราน เขาต้องทำทุกอย่างกับลูกเหมือนเดิม และห้ามมีลูกใหม่

เราคิดว่าถ้าหย่า ทางโน้นจดทะเบียนใหม่ สินสมรสหารสอง ลูกเราได้ 1/4 ยิ่งถ้ามีลูกเพิ่ม ลูกเรายิ่งได้น้อยลง ก็อยู่เป็นไม้กันหมามันไปแบบนี้ล่ะ เพราะเราเชื่อว่าสามีเราไม่อยากหย่าแน่นอน

สำคัญที่ใจเรานี่ล่ะ ถ้าปลงได้ สถานการณ์ไม่แย่ แต่ถ้าปลงไม่ได้ อาจต้องประเมินผลใหม่อยู่เรื่อยๆ

สำหรับคุณ เราว่าคุณทำตามแบบที่ใจคิด แล้วประเมินผล ประเมินความสุขของลูก ของตัวเอง แล้วค่อยปรับแผนไปเรื่อยๆ

สำหรับความเห็นของน้องคนนั้น ก็เป็นเรื่องจริง แต่น้องเขาก็ไม่รู้หรอกว่าถ้าพ่อแม่หย่ากันตั้งแต่รู้ว่านอกใจ ไม่มีการเตรียมพร้อม เขาอาจรู้สึกแย่กว่านี้ก็ได้