เราไม่แน่ใจว่าเป็นเพราะฮอร์โมนช่วงขณะตั้งครรภ์หรือเพราะนิสัยคิดมากของเราเองรึเปล่านะคะ ที่ทำให้เราคิดมากแล้วก็นอยด์ได้ขนาดนี้
เรื่องเริ่มต้นจากที่ ก่อนหน้าที่สามีเราจะคบกับเรา เค้าไม่เคยมีแฟนคนไหนมาก่อนในชีวิตเลยค่ะ (อันนี้เรื่องจริงนะ แม่สามีเรา เพื่อนๆ สามีเราเองก็ยืนยัน)
แต่เค้าเคยคุยๆ อยู่กับอาจารย์สมัยเรียนปวส. ซึ่งสามีเราก็ไม่ได้ยอมรับกับเราตรงๆ นะคะ ว่าคบกัน เหมือนกับเค้าแอบชอบอาจารย์อะไรแบบนี้ บวกกับแม่ของอาจารย์คนนั้นก็เป็นเพื่อนสนิทกับแม่สามีเราด้วย ทำให้ก็ติดต่อกันมาเป็นสิบปี ซึ่งแน่นอนว่าก่อนหน้าที่จะคบกับเรา
เราเคยเปิดเจอไลน์ที่เค้าคุยกัน 2 ครั้ง
ครั้งแรก เราไม่ได้เปิดอ่านข้างใน เพราะเค้านั่งดูอยู่ด้วย (ครั้งแรกนี้ ก่อนที่จะแต่งงานมีลูกนะคะ ยังเป็นแฟนกันอยู่)
ครั้งที่ 2 เป็นช่วงเดือนตุลาคมปีที่ผ่านมา เป็นไลน์ที่เค้าคุยกัน ทักหากัน เหมือนเวลาที่เค้าทักหาเราเลยค่ะ อย่างเช่น
"ตื่นได้แล้วครับ" "คิดถึง" "อยากคุยด้วย" "ไม่รู้เป็นอะไรชอบเวลาโดนอาจารย์ด่า" แล้วก็มีโทรคุยกันบ้าง นานสุดประมาณครึ่งชั่วโมง
ข้อความบางอัน เป็นข้อความที่เค้าทักกันติดๆ กับที่คุยกับเราเลย หนักสุด คือมช่วงนึงที่เค้าทักไปหาอาจารย์คนนั้นว่า คิดถึง อยากคุยด้วย
ซึ่งเป็นจังหวะเดียวกับที่เพิ่งทะเลาะกับเราเสร็จ ตอนนั้นเรานอนร้องไห้อยู่ข้างๆ เค้าเลยค่ะ แต่เค้านอนคลุมโปงแล้วส่งแชทหาอาจารย์คนนั้นอยู่
ตอนที่เราเปิดเจอ เค้ากำลังหลับอยู่ เรามีลางสังหรณ์แปลกๆ เลยแอบเปิดดู ตอนนั้นยอมรับว่าเห็นแล้วมือเย็น ใจสั่นไปหมดเลยค่ะ
เราได้แค่แอบถ่ายรูปแชทเอาไว้ แล้วก็บล๊อคไลน์อาจารย์คนนั้นกับลบเธอออกจากไลน์ของสามี แล้วก็ทำตัวตามปกติเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
โดยสามีเราก็ไม่เห็นจะมีท่าทีอะไรให้เรารู้เลยว่า เค้ารู้แล้วว่าไลน์ของอาจารย์คนนั้นหายไป
เรื่องนี้ผ่านไปหลายเดือน เราก็ไม่เคยเช็คมือถือเค้าอีกเลย ช่วงแรกยอมรับว่ายากมากค่ะ ที่ต้องทำตัวเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เค้าก็ทำตัวตามปกติ
มีทะเลาะมีงอนกันบ้าง จนเรามารู้ว่าตัวเองมีน้องตอนปลายเดือนธันวา ก็ต้องยอมรับว่าไม่ได้ตั้งใจจะมี แต่สามีเราก็ยอมรับนะคะ ก็ให้ที่บ้านเค้ามาคุย
ตกลงเรื่องสินสอด เรื่องงานแต่งอะไรกันเรียบร้อย
จนเมื่อเร็วๆ นี้ เราไปบ้านเค้า แล้วเค้าก็พาเราไปบ้านอาจารย์คนนั้น เพื่อเอาของไปให้ ตอนนั้นที่ไปก็ยอมรับว่าอึดอัดมากค่ะ ไม่อยากเข้าไปในบ้านเลย
แต่โชคดีที่อาจารย์ไม่อยู่ เรากับสามีเลยได้คุยกับคุณป้าแม่ของอาจารย์คนนั้นแทน ผ่านไปเกือบชั่วโมง สามีเราก็ไม่ยอมกลับซักที ในใจเราก็คิดไปเรื่อยนะคะ ว่าเค้าอาจจะอยากรอเจออาจารย์อะไรแบบนี้รึเปล่า แต่สุดท้ายเค้าก็ขอกลับก่อนที่อาจารย์คนนั้นจะมาค่ะ
ผ่านไปจากวันนั้นสามวัน อยู่ๆ เราก็กลับมาคิดมากเรื่องสามีเรากับอาจารย์คนนั้นอีกค่ะ บวกกับไปเปิดเจอรูปในเฟสอาจารย์คนนั้นว่าเค้าเคยไปทอดกฐินด้วยกัน (ไม่ได้ไปกัน 2 คนนะคะ มีแม่ของอาจารย์คนนั้นไปด้วย) ซึ่งตอนนั้นวันที่เค้าไปทอดกฐิน เค้าบอกกับเราว่าไปกับแม่ เราเลยยิ่งรู้สึกเฟลเข้าไปใหญ่ รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นคนโง่ โดยที่ไม่รู้เลยว่าที่ผ่านมาตอนที่เค้ากลับบ้านเค้าได้ไปไหนมาไหนกับอาจารย์คนนั้นแล้วเราไม่รู้รึเปล่า
ความน้อยใจบวกกับความอึดอัด ทำให้เราส่งไลน์ไปหาเค้าวันนี้ค่ะ เพราะเค้ากลับบ้าน ยอมรับว่าตอนที่พิมพ์ไลน์ส่งไปมีอารมณ์น้อยใจอยู่ล้วนๆ
"เตงรู้มั้ย ในชีวิตเค้าไม่เคยอิจฉาผู้หญิงคนไหนเท่าผู้หญิงคนนี้มาก่อนเลย วันที่ไปบ้านอ. เค้านี่อยากจะลุกออกไปให้พ้นๆ เค้าอึดอัด เค้าไม่อยากให้ตัวเองต้องเจอกับอ. อีก แต่เค้าก็รู้ว่าเค้าทำไม่ได้ไง เค้าเหมือนคนมาทีหลังเว้ย แล้วได้แต่อิจฉาอ.อยู่ในใจ แบบทำอะไรไม่ได้เลยอ่ะ คือเหมือนกับว่า ต่อให้เค้าพยายามมากแค่ไหน เค้าก็เทียบอะไรไม่ติดเลย" นี่คือข้อความที่เราส่งไปหาเค้าค่ะ
เค้าโทรกลับมาถามเราแค่ว่า เป็นไร
เราก็เลยตอบว่า ไม่เป็นไร ก็ตามที่พิมพ์ เราบอกเค้าไปว่า เราไม่อยากให้เค้าเจอกับอาจารย์คนนั้นอีก ไม่อยากให้ไลน์ไปคุย เค้าก็บอกเราว่า ไม่ได้คุย เป็นแค่ลูกศิษย์กับอาจารย์
เราเลยบอกเค้าไปว่า แต่ก็เคยส่งไลน์ไปหาว่าคิดถึง ว่าอยากคุยด้วย ว่าไม่รู้เป็นอะไรแต่ชอบเวลาที่โดนอาจารย์ด่าใช่มั้ย
เค้าก็เงียบไป แล้วก็ถามเราว่า เราจะหาเรื่องทะเลาะกับเค้าทำไม เราเลยตอบไปว่า เราไม่ได้หาเรื่องชวนทะเลาะ เราแค่ไม่สบายใจ เค้าก็ไม่พูดอะไรกับเราต่อบอกกับเราแค่ว่า จะไปนอน พรุ่งนี้ต้องทำงาน เราเลยถามเค้าอีกว่า เรารักอยู่มั้ย เค้าก็เงียบไปนานค่ะ จนเราต้องฮัลโหลหลายรอบ เค้าถึงตอบว่า รัก ก่อนจะขอไปนอนอีกรอบแล้วก็วางสายไปค่ะ
เราไม่รู้ว่าเราคิดมากไป หรืองี่เง่าไปหรือเปล่า แต่ยอมรับว่าไม่ได้อยากชวนทะเลาะเลย แค่มีอารมณ์น้อยใจ บางทีก็อยากได้คำตอบอะไรที่ทำให้รู้สึกสบายใจบ้าง แต่ก็ไม่มีเลยค่ะ พยายามไม่ร้องไห้ พยายามหาอะไรที่สบายใจทำ เพราะก็สงสารลูกมาก แต่มันก็ยากมากจริงๆ ค่ะ ตอนนี้อารมณ์หลายๆ อย่างตีกันไปหมด อยากจะเงียบหายไปเลยก็อยาก อยากรู้ว่าเค้าจะสนใจเราบ้างมั้ย ใจนึงก็น้อยใจยังไม่หาย เจ็บปวดเหมือนมีอะไรมาบีบหัวใจเพราะรู้ว่าเค้าไม่สนใจความรู้สึกเราเลย ไม่อยากคิดมาก เพราะกลัวลูกในท้องออกมาแล้วจะอารมณ์ไม่ดี เราเลยอยากขอคำปรึกษาหน่อยค่ะ ตอนนี้รู้สึกสับสนมาก
ถ้ายังรู้สึกว่าสามียังลืมรักครั้งเก่าไม่ได้ ควรจะทำอย่างไรดีคะ?
เรื่องเริ่มต้นจากที่ ก่อนหน้าที่สามีเราจะคบกับเรา เค้าไม่เคยมีแฟนคนไหนมาก่อนในชีวิตเลยค่ะ (อันนี้เรื่องจริงนะ แม่สามีเรา เพื่อนๆ สามีเราเองก็ยืนยัน)
แต่เค้าเคยคุยๆ อยู่กับอาจารย์สมัยเรียนปวส. ซึ่งสามีเราก็ไม่ได้ยอมรับกับเราตรงๆ นะคะ ว่าคบกัน เหมือนกับเค้าแอบชอบอาจารย์อะไรแบบนี้ บวกกับแม่ของอาจารย์คนนั้นก็เป็นเพื่อนสนิทกับแม่สามีเราด้วย ทำให้ก็ติดต่อกันมาเป็นสิบปี ซึ่งแน่นอนว่าก่อนหน้าที่จะคบกับเรา
เราเคยเปิดเจอไลน์ที่เค้าคุยกัน 2 ครั้ง
ครั้งแรก เราไม่ได้เปิดอ่านข้างใน เพราะเค้านั่งดูอยู่ด้วย (ครั้งแรกนี้ ก่อนที่จะแต่งงานมีลูกนะคะ ยังเป็นแฟนกันอยู่)
ครั้งที่ 2 เป็นช่วงเดือนตุลาคมปีที่ผ่านมา เป็นไลน์ที่เค้าคุยกัน ทักหากัน เหมือนเวลาที่เค้าทักหาเราเลยค่ะ อย่างเช่น
"ตื่นได้แล้วครับ" "คิดถึง" "อยากคุยด้วย" "ไม่รู้เป็นอะไรชอบเวลาโดนอาจารย์ด่า" แล้วก็มีโทรคุยกันบ้าง นานสุดประมาณครึ่งชั่วโมง
ข้อความบางอัน เป็นข้อความที่เค้าทักกันติดๆ กับที่คุยกับเราเลย หนักสุด คือมช่วงนึงที่เค้าทักไปหาอาจารย์คนนั้นว่า คิดถึง อยากคุยด้วย
ซึ่งเป็นจังหวะเดียวกับที่เพิ่งทะเลาะกับเราเสร็จ ตอนนั้นเรานอนร้องไห้อยู่ข้างๆ เค้าเลยค่ะ แต่เค้านอนคลุมโปงแล้วส่งแชทหาอาจารย์คนนั้นอยู่
ตอนที่เราเปิดเจอ เค้ากำลังหลับอยู่ เรามีลางสังหรณ์แปลกๆ เลยแอบเปิดดู ตอนนั้นยอมรับว่าเห็นแล้วมือเย็น ใจสั่นไปหมดเลยค่ะ
เราได้แค่แอบถ่ายรูปแชทเอาไว้ แล้วก็บล๊อคไลน์อาจารย์คนนั้นกับลบเธอออกจากไลน์ของสามี แล้วก็ทำตัวตามปกติเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
โดยสามีเราก็ไม่เห็นจะมีท่าทีอะไรให้เรารู้เลยว่า เค้ารู้แล้วว่าไลน์ของอาจารย์คนนั้นหายไป
เรื่องนี้ผ่านไปหลายเดือน เราก็ไม่เคยเช็คมือถือเค้าอีกเลย ช่วงแรกยอมรับว่ายากมากค่ะ ที่ต้องทำตัวเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เค้าก็ทำตัวตามปกติ
มีทะเลาะมีงอนกันบ้าง จนเรามารู้ว่าตัวเองมีน้องตอนปลายเดือนธันวา ก็ต้องยอมรับว่าไม่ได้ตั้งใจจะมี แต่สามีเราก็ยอมรับนะคะ ก็ให้ที่บ้านเค้ามาคุย
ตกลงเรื่องสินสอด เรื่องงานแต่งอะไรกันเรียบร้อย
จนเมื่อเร็วๆ นี้ เราไปบ้านเค้า แล้วเค้าก็พาเราไปบ้านอาจารย์คนนั้น เพื่อเอาของไปให้ ตอนนั้นที่ไปก็ยอมรับว่าอึดอัดมากค่ะ ไม่อยากเข้าไปในบ้านเลย
แต่โชคดีที่อาจารย์ไม่อยู่ เรากับสามีเลยได้คุยกับคุณป้าแม่ของอาจารย์คนนั้นแทน ผ่านไปเกือบชั่วโมง สามีเราก็ไม่ยอมกลับซักที ในใจเราก็คิดไปเรื่อยนะคะ ว่าเค้าอาจจะอยากรอเจออาจารย์อะไรแบบนี้รึเปล่า แต่สุดท้ายเค้าก็ขอกลับก่อนที่อาจารย์คนนั้นจะมาค่ะ
ผ่านไปจากวันนั้นสามวัน อยู่ๆ เราก็กลับมาคิดมากเรื่องสามีเรากับอาจารย์คนนั้นอีกค่ะ บวกกับไปเปิดเจอรูปในเฟสอาจารย์คนนั้นว่าเค้าเคยไปทอดกฐินด้วยกัน (ไม่ได้ไปกัน 2 คนนะคะ มีแม่ของอาจารย์คนนั้นไปด้วย) ซึ่งตอนนั้นวันที่เค้าไปทอดกฐิน เค้าบอกกับเราว่าไปกับแม่ เราเลยยิ่งรู้สึกเฟลเข้าไปใหญ่ รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นคนโง่ โดยที่ไม่รู้เลยว่าที่ผ่านมาตอนที่เค้ากลับบ้านเค้าได้ไปไหนมาไหนกับอาจารย์คนนั้นแล้วเราไม่รู้รึเปล่า
ความน้อยใจบวกกับความอึดอัด ทำให้เราส่งไลน์ไปหาเค้าวันนี้ค่ะ เพราะเค้ากลับบ้าน ยอมรับว่าตอนที่พิมพ์ไลน์ส่งไปมีอารมณ์น้อยใจอยู่ล้วนๆ
"เตงรู้มั้ย ในชีวิตเค้าไม่เคยอิจฉาผู้หญิงคนไหนเท่าผู้หญิงคนนี้มาก่อนเลย วันที่ไปบ้านอ. เค้านี่อยากจะลุกออกไปให้พ้นๆ เค้าอึดอัด เค้าไม่อยากให้ตัวเองต้องเจอกับอ. อีก แต่เค้าก็รู้ว่าเค้าทำไม่ได้ไง เค้าเหมือนคนมาทีหลังเว้ย แล้วได้แต่อิจฉาอ.อยู่ในใจ แบบทำอะไรไม่ได้เลยอ่ะ คือเหมือนกับว่า ต่อให้เค้าพยายามมากแค่ไหน เค้าก็เทียบอะไรไม่ติดเลย" นี่คือข้อความที่เราส่งไปหาเค้าค่ะ
เค้าโทรกลับมาถามเราแค่ว่า เป็นไร
เราก็เลยตอบว่า ไม่เป็นไร ก็ตามที่พิมพ์ เราบอกเค้าไปว่า เราไม่อยากให้เค้าเจอกับอาจารย์คนนั้นอีก ไม่อยากให้ไลน์ไปคุย เค้าก็บอกเราว่า ไม่ได้คุย เป็นแค่ลูกศิษย์กับอาจารย์
เราเลยบอกเค้าไปว่า แต่ก็เคยส่งไลน์ไปหาว่าคิดถึง ว่าอยากคุยด้วย ว่าไม่รู้เป็นอะไรแต่ชอบเวลาที่โดนอาจารย์ด่าใช่มั้ย
เค้าก็เงียบไป แล้วก็ถามเราว่า เราจะหาเรื่องทะเลาะกับเค้าทำไม เราเลยตอบไปว่า เราไม่ได้หาเรื่องชวนทะเลาะ เราแค่ไม่สบายใจ เค้าก็ไม่พูดอะไรกับเราต่อบอกกับเราแค่ว่า จะไปนอน พรุ่งนี้ต้องทำงาน เราเลยถามเค้าอีกว่า เรารักอยู่มั้ย เค้าก็เงียบไปนานค่ะ จนเราต้องฮัลโหลหลายรอบ เค้าถึงตอบว่า รัก ก่อนจะขอไปนอนอีกรอบแล้วก็วางสายไปค่ะ
เราไม่รู้ว่าเราคิดมากไป หรืองี่เง่าไปหรือเปล่า แต่ยอมรับว่าไม่ได้อยากชวนทะเลาะเลย แค่มีอารมณ์น้อยใจ บางทีก็อยากได้คำตอบอะไรที่ทำให้รู้สึกสบายใจบ้าง แต่ก็ไม่มีเลยค่ะ พยายามไม่ร้องไห้ พยายามหาอะไรที่สบายใจทำ เพราะก็สงสารลูกมาก แต่มันก็ยากมากจริงๆ ค่ะ ตอนนี้อารมณ์หลายๆ อย่างตีกันไปหมด อยากจะเงียบหายไปเลยก็อยาก อยากรู้ว่าเค้าจะสนใจเราบ้างมั้ย ใจนึงก็น้อยใจยังไม่หาย เจ็บปวดเหมือนมีอะไรมาบีบหัวใจเพราะรู้ว่าเค้าไม่สนใจความรู้สึกเราเลย ไม่อยากคิดมาก เพราะกลัวลูกในท้องออกมาแล้วจะอารมณ์ไม่ดี เราเลยอยากขอคำปรึกษาหน่อยค่ะ ตอนนี้รู้สึกสับสนมาก