ดิฉันแต่งงานมีลูกมีสามีแล้วค่ะเราอยู่กินกันมาได้สองปีกว่า หลายครั้งที่ดิฉันรู้สึกน้อยใจสามี ครั้งหนึ่งค่ะเค้าเคยไปเที่ยวกินเหล้ากับพี่ที่เค้ารู้จักพี่เค้าเป็นผู้หญิงค่ะมีฐานะ มีการศึกษาคือกำลังเรียนปริญญาเอกอยู่ค่ะ ดิฉันอยากไปด้วยเพราะนานแล้วที่ไม่ได้ออกไปเที่ยวอะไรแบบนี้  ไม่ได้มีความรู้สึกหึ่งหรือห่วงอะไรเลยเพราะเชื่อใจค่ะ ดิฉันก็ขอไปกับสามีด้วยแต่สามีดิฉันไม่ให้ไปค่ะดิฉันก็บอกว่าอยากไปด้วยเฉยๆ สามีกลับตอบมาค่ะว่าจะไปทำไมดิฉันไม่รู้จักใครสักหน่อย อ่อลืมบอกไปค่ะว่าพี่ผู้หญิงคนนั้นพาสามีดิฉันไปเลี้ยง แต่สามีดิฉันเค้าเกรงใจถ้าหากต้องพาดิฉันไปด้วย ดิฉันก็บอกว่านั่งแยกโต๊ะก็ได้ แต่สุดท้ายเค้าก็พูดออกมาค่ะว่าพี่ผู้หญิงคนนั้นไม่ชอบไปไหนกับคนแปลกหน้าวินาทีนั้น ดิฉันรู้สึกน้อยใจมากๆเลยค่ะไม่รู้คนอื่นจะเป็นเหมือนกันรึเปล่า แต่ดิฉันรู้สึกว่าสามีจะเป็นห่วงความรู้สึกของผู้หญิงคนนี้มากๆ ไม่ให้ดิฉันไปเพราะกลัวว่าเค้าจะอึดอัด ไม่ให้ดิฉันไปด้วยเพราะกลัวว่าจะทำให้เค้าหมดสนุกเพราะมีคนแปลกหน้าไป วันนั้นทะเลาะกันใหญ่โตเลยค่ะเพราะเรื่องไม่เป็นเรื่อง
         ดิฉันจึงตัดสินใจอยากจะไปให้เห็นหน้าว่าผู้หญิงคนที่สามีหวงความรู้สึกเค้านักหนาจะหน้าตาเป็นอย่างไร ดิฉันขับรถไปที่ร้านค่ะทั้งๆที่ถ้าดิฉันเข้าไปในร้านก็สามารถเข้าไปได้เพราะเพื่อนๆของดิฉันก็ไปกินร้านเดียวกับสามี แต่ดิฉันกลับเลือกที่จะบอกสามีว่าดิฉันจะนั่งรอในรถค่ะ จะได้กลับบ้านพร้อมกันเพราะตอนที่สามีมาผู้หญิงคนนั้นเป็นคนไปรับที่บ้านค่ะ เราทะเลาะกันอยู่ในรถนานมากสามีดิฉันไม่ฟังเหตุผลของดิฉันเลย สุดท้ายเค้าก็บอกดิฉันค่ะว่ากลับบ้านไปอยู่กับลูกเถอะ ดิฉันจึงสวนกลับไปด้วยความโมโหปนน้อยใจค่ะว่าแล้วจะให้ดิฉันเป็นคนดูแลลูกฝ่ายเดียวหรือเพราะหลายครั้งแล้วที่เค้าออกมาสังสรรกับเพื่อนแบบนี้แต่ดิฉันก็ไม่เคยว่าอาจเป็นเพราะครั้งนี้เค้าไปกับรุ่นพี่ที่เป็นผู้หญิงดิฉันก็เลยน้อยใจเป็นพิเศษรึเปล่า  ดิฉันตัดสินใจกลับบ้านเพราะเป็นห่วงลูกและกลับเพราะคำพูดคำหนึ่งของสามีค่ะว่าเค้าอึดอัดเวลาไปไหนทำไมดิฉันต้องถามว่าจะกลับกี่โมง(ที่ถามเพราะจะได้ไปเปิดประตูบ้านให้) ทำไมจะต้องถามว่าไปกันกี่คน(ที่ถามเพราะจะได้รู้ว่าหากเกิดอะไรขึ้นก็ยังมีคนที่สามารถอยู่ช่วยสามีดิฉันได้) ดิฉันน่ารำคาญเกินไปรึเปล่าค่ะ
      วันนั้นเค้ากลับบ้านมาประมานตีสองค่ะ รุ่นพี่ผู้หญิงคนเดิมมาส่งที่บ้านพอสามีดิฉันเข้ามาในห้องเค้าก็ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นซักพักโทรศัพท์เค้าดังขึ้นค่ะ ดิฉันได้ยินเสียงผู้หญิงพูดขึ้นมาค่ะว่าแฟนว่าอะไรรึเปล่า สามีดิฉันตอบปลายสายไปค่ะว่าไม่ว่าอะไรเคลียร์กันแล้วปลายสายก็ยังเน้นย้ำคำถามเดิมสามีดิฉันเลยตอบกลับไปว่า ไม่ต้องคิดมากน่ะพี่คุยกันแล้ว ปลายทางก็ถามอีกว่าไม่โกรธน่ะสามีดิฉันก็ตอบไปอีกว่าไม่โกรธ ๆไม่มีอะไรสบายใจได้ นั้นมันทำให้ดิฉันน้อยใจสามีอีกเป็นครั้งที่สองค่ะทั้งๆที่เรายังคุยกันไม่รู้เรื่องแต่เค้ายอมโกหกเพื่อให้รุ่นพี่คนนั้นสบายใจว่าดิฉันกับสามีไม่ได้ทะเลาะกันเพราะเค้า
อยากถามค่ะว่าดิฉันเป็นคนขี้น้อยใจเกินไปรึเปล่าหรือคิดมากเกินไปค่ะใครพอจะมีวิธีแก้โรคขี้น้อยใจได้บ้างมั้ยค่ะ