สวัสดีค่ะ ต้องการคำปรึกษาเเละคำเเนะนำค่ะ ตอนนี้จขกท.เรียนอยู่ collegeในอเมริกา เพิ่งจะปี2ค่ะ เมเจอร์ international business ตอนนี้ท้อค่ะ ปัญหาหลายๆอย่าง ทั้งเรื่องเงิน เรื่องเรียน เรื่องที่เราหมด passionกับประเทศนี้เเล้วด้วยค่ะ
เราบอกก่อนเลยว่าเรามาเรียนเงินพ่อกับเเม่ค่ะ บ้านเราไม่รวย เเต่ก็พอมีเงินหมุนเวียนใช้จ่ายค่ะ หลังๆมานี่ สถานะการเงินพ่อเเม่เริ่มไม่ดี เราเลยต้องไปทำงานในเเคมปัสเเละร้านอาหารไทยเพื่อช่วยเเบ่งเบาพ่อเเม่ค่ะ พอมาถึงตอนนี้กลายเป็นว่ามันส่งผลกับการเรียนเราค่ะ เราbalanceเวลาเรียนกับงานไม่ได้ เเละถ้ามองไปถึงอนาคต พอถึงเวลา ที่ต้องtransfer ไป 4-year collegeขึ้นมา ค่าเทอมต่อปีเป็นล้านๆ มันเป็นเรื่องลำบากเเน่ๆค่ะ พอไม่มีเงิน ทุกอย่างมันจำกัด บวกกับอยู่ต่างประเทศคนเดียว เรื่องที่เคยคิดว่าง่าย มันกลับยากไปหมดเลยค่ะ เราเริ่มหดหู่ เครียด เเละนอนไม่หลับ รู้สึกโดดเดี่ยว คิดเรื่องนี้ไม่ตกมาหลายเดือนเเล้วค่ะ เราเล่าให้เพื่อนที่ัไทยฟังค่ะ เเต่พวกเขาไม่ค่อยเข้าใจ คิดว่าเรามีชีวืตดีที่นี่ เพื่อนสนิทหรือคนรอบข้างที่นี่ ที่จะเล่าเรื่องนี้ให้ฟังก็ไม่มีค่ะ เพราะเราเป็นคนค่อนข้าง introvertค่ะ พอวันไหนมีเรื่องให้ down ก็จะdownหนักมากๆอยู่ในโลกของตัวเอง จนตอนนี้เราหมด passionกับการอยู่ที่นี่ เรื่มไม่มีสมาธิเวลาเรียน จำอะไรยากขึ้นมากๆ ตื่นเช้ามาเราเหมือนใช้ชีวิตไปวันๆ เเรงบันดาลใจที่เคยมี มันกลับหายไปหมดค่ะ ในสมองเราเอาเเต่คิด เเละตั้งคำถามกับตัวเราเองตลอดเรื่องที่เราตัดสินใจมาเรียนที่นี่ เริ่มเสียใจกับเวลาที่เสียไป เริ่มตั้งคำถามกับmajorที่เราเรียน ว่ามันใช่ที่เราอยากเรียนเเน่ๆหรอ กับเรื่องเงินเดือนในอนาคตว่ามันคุ้มค่ามั้ย ตอนนี้มันมีหลายความรู้สึกในใจเรามากๆมันตีกันไปหมด มันให้อารมณ์เหมือนกับเวลาเราเคยอยากทำอยากได้อะไรมากๆ ตั้งใจมากๆเพื่อให้ได้มันมาเเล้ว เเต่พอทำไปเรื่อยๆ เริ่มเคว้ง เริ่มมีตัวเเปรเข้ามาให้คิดมากขึ้น เริ่มไม่รู้ว่าผลตอบรับอะไรที่จะได้กลับมาอย่างเเน่นอนเเละมันจะคุ้มค่ามั้ย
เราเคยได้ยินกรณีของอื่นๆที่คล้ายเรามาบ้างนะค่ะ เมื่อก่อนเราเลยคิดว่าคนอื่นทำได้ เราก็ต้องทำได้ เเต่ในความเป็นจริง พอเรามาอยู่ในจุดของเค้า มันไม่ใช่ค่ะ สิ่งที่ึคิด ภาพที่เห็นกับความเป็นจริงมันขึ้นอยู่กับตัวบุคคลเองล้วนๆค่ะ มันต้องใช้อะไรหลายอย่างมากถึงผ่านไปได้ค่ะ เราทบทวนกับตัวเองอยู่ตลอดเดือนที่ผ่านมานี้ค่ะ ว่าเราควรอยู่ที่นี่ต่อ ทำงานไปด้วย เรียนไปด้วยเเบบนี้ เเล้วรอ transfer ไปมหาลัยปีหน้าที่เราเคยตั้งใจไว้(เรื่องเงินหรือทุนก็ค่อยไปตายเอาดาบหนัา) หรือ transferกลับไทยไปเรียนมหาลัยเอกชน เรียนให้จบป.ตรี เพราะอย่างน้อยเรื่องค่าเทอม เรื่องกินอยู่ เรื่องhomesick ครอบครัว เเละเพื่อน มันง่ายกว่าที่นี่อยู่เเล้ว ส่วนอนาคตหลังจากนั้น ก็ให้เป็นเรื่องของอนาคต ว่าเรายังอยากจะกลับมาที่นี่หรือมีโอกาสมาเรียนต่อโทที่นี่อีกมั้ย เราเลยอยากได้คำเเนะนำจากคนมีประสบการณ์หรือกำลังใจก็ได้ค่ะ ตอนนี้สับสนเเละไม่กล้าพอที่จะตัดสินใจค่ะ อยากรับฟังจากคนอื่นๆในนี้ดูเผื่อจะหาทางออกที่ดีที่สุดให้ตัวเราเองได้ค่ะ
ส่วนเรื่อง transfer กลับไทย ใครพอมีประสบการณ์ หรือคำเเนะนำมั้ยคะ ? จขกท หาข้อมูลในเนตบ้างเเล้ว เเต่เจอเเค่กรณีที่เรียนไทยเเต่ transferมาเรียนนอกค่ะ เลยอยากสอบถามว่าใครพอมีประสบการณ์transferกลับไปเรียนที่ไทยบ้างมั้ยคะ? เเล้วมหาวิทยาลัยอะไร อยากทราบข้อมูลเพื่อมาเป็นเหตุเป็นผลร่วมในการตัดสินใจค่ะ สุดท้ายนี้ ขอขอบคุณทุกคนที่อ่านเเละcommentล่วงหน้านะค่ะ
ลังเล อยากระบาย เเละต้องการคำเเนะนำ เรื่อง transfer จากมหาลัยที่เมกา ไปมหาลัยไทยค่ะ
เราบอกก่อนเลยว่าเรามาเรียนเงินพ่อกับเเม่ค่ะ บ้านเราไม่รวย เเต่ก็พอมีเงินหมุนเวียนใช้จ่ายค่ะ หลังๆมานี่ สถานะการเงินพ่อเเม่เริ่มไม่ดี เราเลยต้องไปทำงานในเเคมปัสเเละร้านอาหารไทยเพื่อช่วยเเบ่งเบาพ่อเเม่ค่ะ พอมาถึงตอนนี้กลายเป็นว่ามันส่งผลกับการเรียนเราค่ะ เราbalanceเวลาเรียนกับงานไม่ได้ เเละถ้ามองไปถึงอนาคต พอถึงเวลา ที่ต้องtransfer ไป 4-year collegeขึ้นมา ค่าเทอมต่อปีเป็นล้านๆ มันเป็นเรื่องลำบากเเน่ๆค่ะ พอไม่มีเงิน ทุกอย่างมันจำกัด บวกกับอยู่ต่างประเทศคนเดียว เรื่องที่เคยคิดว่าง่าย มันกลับยากไปหมดเลยค่ะ เราเริ่มหดหู่ เครียด เเละนอนไม่หลับ รู้สึกโดดเดี่ยว คิดเรื่องนี้ไม่ตกมาหลายเดือนเเล้วค่ะ เราเล่าให้เพื่อนที่ัไทยฟังค่ะ เเต่พวกเขาไม่ค่อยเข้าใจ คิดว่าเรามีชีวืตดีที่นี่ เพื่อนสนิทหรือคนรอบข้างที่นี่ ที่จะเล่าเรื่องนี้ให้ฟังก็ไม่มีค่ะ เพราะเราเป็นคนค่อนข้าง introvertค่ะ พอวันไหนมีเรื่องให้ down ก็จะdownหนักมากๆอยู่ในโลกของตัวเอง จนตอนนี้เราหมด passionกับการอยู่ที่นี่ เรื่มไม่มีสมาธิเวลาเรียน จำอะไรยากขึ้นมากๆ ตื่นเช้ามาเราเหมือนใช้ชีวิตไปวันๆ เเรงบันดาลใจที่เคยมี มันกลับหายไปหมดค่ะ ในสมองเราเอาเเต่คิด เเละตั้งคำถามกับตัวเราเองตลอดเรื่องที่เราตัดสินใจมาเรียนที่นี่ เริ่มเสียใจกับเวลาที่เสียไป เริ่มตั้งคำถามกับmajorที่เราเรียน ว่ามันใช่ที่เราอยากเรียนเเน่ๆหรอ กับเรื่องเงินเดือนในอนาคตว่ามันคุ้มค่ามั้ย ตอนนี้มันมีหลายความรู้สึกในใจเรามากๆมันตีกันไปหมด มันให้อารมณ์เหมือนกับเวลาเราเคยอยากทำอยากได้อะไรมากๆ ตั้งใจมากๆเพื่อให้ได้มันมาเเล้ว เเต่พอทำไปเรื่อยๆ เริ่มเคว้ง เริ่มมีตัวเเปรเข้ามาให้คิดมากขึ้น เริ่มไม่รู้ว่าผลตอบรับอะไรที่จะได้กลับมาอย่างเเน่นอนเเละมันจะคุ้มค่ามั้ย
เราเคยได้ยินกรณีของอื่นๆที่คล้ายเรามาบ้างนะค่ะ เมื่อก่อนเราเลยคิดว่าคนอื่นทำได้ เราก็ต้องทำได้ เเต่ในความเป็นจริง พอเรามาอยู่ในจุดของเค้า มันไม่ใช่ค่ะ สิ่งที่ึคิด ภาพที่เห็นกับความเป็นจริงมันขึ้นอยู่กับตัวบุคคลเองล้วนๆค่ะ มันต้องใช้อะไรหลายอย่างมากถึงผ่านไปได้ค่ะ เราทบทวนกับตัวเองอยู่ตลอดเดือนที่ผ่านมานี้ค่ะ ว่าเราควรอยู่ที่นี่ต่อ ทำงานไปด้วย เรียนไปด้วยเเบบนี้ เเล้วรอ transfer ไปมหาลัยปีหน้าที่เราเคยตั้งใจไว้(เรื่องเงินหรือทุนก็ค่อยไปตายเอาดาบหนัา) หรือ transferกลับไทยไปเรียนมหาลัยเอกชน เรียนให้จบป.ตรี เพราะอย่างน้อยเรื่องค่าเทอม เรื่องกินอยู่ เรื่องhomesick ครอบครัว เเละเพื่อน มันง่ายกว่าที่นี่อยู่เเล้ว ส่วนอนาคตหลังจากนั้น ก็ให้เป็นเรื่องของอนาคต ว่าเรายังอยากจะกลับมาที่นี่หรือมีโอกาสมาเรียนต่อโทที่นี่อีกมั้ย เราเลยอยากได้คำเเนะนำจากคนมีประสบการณ์หรือกำลังใจก็ได้ค่ะ ตอนนี้สับสนเเละไม่กล้าพอที่จะตัดสินใจค่ะ อยากรับฟังจากคนอื่นๆในนี้ดูเผื่อจะหาทางออกที่ดีที่สุดให้ตัวเราเองได้ค่ะ
ส่วนเรื่อง transfer กลับไทย ใครพอมีประสบการณ์ หรือคำเเนะนำมั้ยคะ ? จขกท หาข้อมูลในเนตบ้างเเล้ว เเต่เจอเเค่กรณีที่เรียนไทยเเต่ transferมาเรียนนอกค่ะ เลยอยากสอบถามว่าใครพอมีประสบการณ์transferกลับไปเรียนที่ไทยบ้างมั้ยคะ? เเล้วมหาวิทยาลัยอะไร อยากทราบข้อมูลเพื่อมาเป็นเหตุเป็นผลร่วมในการตัดสินใจค่ะ สุดท้ายนี้ ขอขอบคุณทุกคนที่อ่านเเละcommentล่วงหน้านะค่ะ