ไม่รู้ว่าผ่านอะไรมาบ้าง เจออะไรมาบ้าง หนักแค่ไหนผมไม่รู้

ผมไม่บอกให้คุณ จขกท สู้ๆหรืออย่าท้อ มันดูตลก เป็นคำพูดของคนที่ไม่มีความคิดจะช่วยเหลืออะไร

แต่ที่ผมจะบอกคือ ก่อนที่คุณ จขกท มองว่ามันหนัก ก่อนอื่นลองคิดสิว่า มีกี่เรื่องที่เรากังวล เชื่อว่าในหัวไม่ได้คิดแค่เรื่องเดียวหรอก จขกท แค่โยงเรื่องมันต่อเนื่อง

ลองจิตนาการว่ามีกรรไกรวิเศษ ตัดแต่ละเรื่องที่มันเชื่อมกันออก  แล้วเราก็เริ่มแก่เรื่องที่มันง่ายๆ ที่แก้ได้ทำก่อน แต่ถ้ามันแก้ไม่ได้ปล่อยมันไว้ แล้วไปลองทำอีกเรื่องหนึ่ง   มันต้องมีสักอย่างที่เราแก้ได้

ส่วนวิธีแก้ไม่ต้องหา ไปหาวิธีทำให้ตัวเองมีความสุขก่อน ทำอะไรก็ได้ที่คิดว่ามันดีกับเรา พอเรามีความสุขแล้วลองมาคิดวิธีแก้ มันจะง่ายขึ้นเยอะ บางทีมันก็ผุดมาเอง ไม่ต้องนึก ไม่ต้องหา

ผมไม่สามารถบอกได้ว่าปัญหาที่คุณแก้มันจะหายไหม แต่ถ้าลองทำ มันจะทำให้คุณมีความสุขเพิ่มขึ้นมาอย่างน้อยก็นิดนึง

เราวิ่งหนีปัญหาได้นะ แต่ก็เหมือน เอาเชือกมัดปัญหาไว้ที่ขา วิ่งเร็วแค่ไหน เราก็ลากไปด้วย เปลี่ยนจากวิ่งหนีเป็นเดิน ชมนกชมไม้ไป พอสบายใจค่อยหันกลับมาแก้ที่ละเรื่อง