ตามหัวข้อเลยค่ะทุกคน เราเป็นผู้หญิงคนนึงที่ใครๆก็ต่างพูดว่าสูงมาก เราสูง172 น้ำหนัก50ต้นๆ อายุ18-19ปีค่ะ ความลำบากกับความน้อยใจหลักๆเลยก็คือ
-หาเสื้อผ้าใส่ยากค่ะ เวลาอยากใส่เสื้อผ้าตัวเล็กๆแบบผญ.ตัวเล็กเขาใส่กันก็อยากใส่บ้าง😭
-โดนเพื่อน ผช.ที่โรงเรียนแกล้งแรงๆประจำเหมือนลืมไปว่าเราก็เป็น ผญ.คนนึงเหมือนกันถึงแม้เราจะไม่ได้ตัวเล็กเหมือนคนอื่นๆ
-เวลานั่งเรียนคือเข่าติดโต๊ะต้องนั่งขัดบนเก้าอี้เรียนเวลาเรียนหนังสือ
-เข้าแถวหน้าเสาร์ธงโดนเพื่อน ผญ.ตัวเล็กมายืนหลบเงาเราแล้วให้เรายืนโดนแดดเต็มๆ ใช้เราเป็นที่บังแดด😑
-ไม่มีใครกล้าเข้ามาจีบค่ะ😂
-เราอยากแต่งตัวน่ารักๆบ้างแต่มันไม่เข้าเลยทำได้แค่ก้มหน้าใส่กางเกงขายาวเสื้อแขนยาวแมนๆต่อไป😑
-โดนคนที่อายุเยอะกว่าแต่ตัวเล็กกว่าทักว่าพี่ โดนประจำจนเราหมดความมั่นใจไปเลย
-ได้แค่แอบชอบคนอื่นเขาไปวันๆ เพราะถ้าเขารู้ว่าเราชอบเขาคงกลัวน่าดู😂
-แฟนเก่าสูง176เวลาเดินด้วยกันมองผ่านๆก็เหมือนสูงเท่ากันโดนเพื่อนแฟนเก่าล้อจนเราสงสารเค้าแล้วหลังจากนั้นไม่นานเขาก็หันไปชอบ ผญ.ตัวเล็กซึ่งเป็นเพื่อนเราอีกคน เราก็ได้แต่ก้มหน้าเศร้าต่อไปเพราะสู้อะไรเขาไม่ได้เลย
ทุกวันนี้กลายเป็นว่าไม่กล้ามีความรักเลยก็ว่าได้ค่ะมากสุดก็แค่แอบชอบ ปล.เราเป็น ผญ.ที่หน้าตาธรรมดาๆคนนึงไม่สวยแต่ก็ไม่ได้ขี้เหร่ แต่โดยรวมๆหลายๆอย่างเราไม่มั่นใจในตัวเองเลยสักครั้ง ได้แต่เก็บทุกอย่างมาน้อยใจคนเดียว วันนี้เลยอยากจะมาระบายให้เพื่อนๆฟังกัน จาก ผญ.ตัวสูงคนนึง😊