ก่อนอื่น ขอแนะนำก่อนว่า เรากับแฟนอายุห่างกันมาก ประมาณ 20 ปี ยังไม่ได้แต่งงานกัน และอยู่กันคนละจังหวัด แฟนเราเป็นคนกรุงเทพ มีญาติพี่น้องอยู่ที่กรุงเทพ และเป็นเหมือนหัวหน้าครอบครัวเพราะเป็นลูกชายคนโตของบ้าน มีพี่สาวหลายคน เป็นครอบครัวคนจีน คบกันมาประมาณ 4 ปีแล้วค่ะ แฟนเราไม่เคยแต่งงานมาก่อนปัญหาเรื่องนี้ตัดออกไปได้เลย เรื่องภรรยาหลวงภรรยาน้อย บ้านเล็กบ้านน้อย
แฟนเรากับเรานิสัยเหมือนกันคือพวกโลกส่วนตัวสูงหรือมีลักษณะเป็น introvert งานอดิเรกที่ชอบทำคือชอบอยู่สงบๆ อ่านหนังสือ ไม่ชอบไปไหน ชอบอยู่บ้าน โดยเฉพาะเรา เรามีเพื่อนสนิทแค่คนเดียว ตั้งแต่เกิดมา เราเลือกคบคนที่เข้ามาในชีวิตเรามาก เป็นคนค่อนข้างไทยจ๋าและหัวโบราณ ไม่ชอบเที่ยว ทั้งสถานที่เที่ยวกลางวันและกลางคืน และทำอะไรชอบวางแผน วันนี้จะทำอันนี้ ก็คือต้องทำ ตั้งเป้าหมายอะไรก็คือต้องทำ เรียกว่าจริงจังกับชีวิตในเรื่องที่ต้องจริงจัง
ซึ่งช่วงปีสองปีแรกที่ยังไม่ได้แนะนำให้รู้จักกับญาติของเขา เรารู้มาตลอดว่า เค้ามีคดีความที่บ้านเรื่องหนี้สินที่พ่อแม่ทำไว้หลักห้าสิบล้าน และเป็นผู้จัดการมรดก ช่วงปีแรก ยังไม่ได้แนะนำเราให้ญาติๆรู้จัก เพราะเกรงว่าจะทำให้ญาติพี่น้องหาเรื่องฟ้องร้องถึงความไม่เป็นธรรม ประมาณว่าเหมือนมีแนวโน้มว่าจะมีครอบครัว แต่ประเด็นนี้ไม่สำคัญ ที่เป็นปัญหาคือ แฟนเราต้องดูแลญาติพี่น้องทุกคนในบ้าน ต้องให้เงินเดือน เลี้ยงดูไปจนถึงรุ่นหลาน เพราะครอบครัวบ้านนี้ค่อนข้างล้มเหลวทางการเงิน การอบรมบ่มนิสัย รู้ผิดชอบชั่วดี หลานแต่ละคนจบมาหางานทำเองไม่ได้ ติดยาเสียคน ด้อยประสิทธิภาพในการทำงานหาเงินเลี้ยงดูตัวเอง ไม่ได้พิการนะคะ แต่อายุเยอะแล้วกันทั้งนั้น แถมการศึกษาก็ไม่ได้จบปริญญาตรี ลักษณะเป็นแบบบ้านคนเคยรวย แล้วมาเจอวิกฤตถูกฟ้องล้มละลาย ซื้อของมือเติบ ซื้อของแพง สั่งอาหารเยอะตามใจ เวลาซื้ออะไรแฟนเราก็ต้องไปจ่ายให้ตลอด โดยการรูดบัตรเครดิต ซึ่งเราก็รู้มาตลอด และไม่รู้ด้วยว่าสถานนะการเงินของแฟนเราเป็นยังไง เค้าหาเงินได้จากทางไหนบ้าง อันนี้เราไม่เคยถามและเค้าก็ไม่เคยบอก เพราะเราก็ไม่ยุ่งเรื่องส่วนตัวของกันและกัน และเราก็รู้ว่าแฟนเรามีสภาพครอบครัวและการเงินในลักษณะนี้เค้าเคยเล่าให้เราฟัง และเค้าเองก็รู้ว่าญาติเค้านิสัยเป็นยังไง เราเองก็เป็นผู้หญิงทำงานคนหนึ่งที่หาเงินเลี้ยงดูตัวเองได้ แฟนเราก็ให้บ้างบางครั้ง ซื้อของให้บ้างแล้วแต่โอกาส
แต่ปัญหาคือ เรากับแฟนเจอกันประมาณเดือนละครั้ง แต่ละครั้งก็สามสี่วัน ซึ่งช่วงสองปีหลังเมื่อมีการแนะนำให้รู้จักกัน แฟนเราจะขับรถมาและพาญาติที่ว่ามาด้วยตลอด ทุกครั้ง เราอึดอัดมาก เพราะนิสัยของญาติแฟน เป็นนิสัยครอบครัวชาวจีนที่ออกไปทางเรื่องมาก พูดมาก พูดเยอะ เรื่องเยอะ กับทุกอย่างจนน่ารำคาญ มารยาทแย่เกือบทุกอย่าง เสียงดัง ทำอะไรไม่มีการวางแผน ไม่เกรงใจคนอื่น ไม่เห็นอกเห็นใจคนอื่น เป็นพวกไม่ยอมเสียเปรียบกับทุกเรื่อง ต้องเอาชนะให้ได้ทุกเรื่องตั้งเรื่องเล็กๆ ไปจนถึงเรื่องใหญ่ พูดจาแรง แถมยังเป็นคนอายุเยอะที่ไม่ค่อยเปิดรับความคิดเห็นหรือความเชื่อใหม่ๆ ลักษณะเหมือนคนที่ยังจมไม่ลง เมื่อก่อนเคยรวยมาก แต่ต้องมาทนรับสภาพล้มละลาย รับเงินเดือนๆละ 3000-5000 จากแฟนเรา เวลาไปไหน กินอะไร แฟนเราจะเรียกไปกินด้วย เรียกไปเติมน้ำมัน ซื้อโทรศัพท์มือถือ จ่ายค่าโทรศัพท์ เรียกว่า เกือบทุกอย่าง ซื้อของใช้ ทุกอย่าง แม่แต่มาเที่ยวแฟนเราก็ต้องจ่ายค่าห้องพักเพิ่ม ค่ากินค่าอยู่ แค่ไม่ได้อยู่บ้านเดียวกันกับแฟนเรา (ต้องบอกก่อนว่าญาติที่มาด้วยบ่อยๆไม่มีครอบครัว) ซึ่งการจ่ายหรือเลี้ยงดูญาติลักษณะนี้เรายอมรับได้จากการรับรู้ แค่ 40 %
เพราะที่บ้านเราสอนให้ทุกคนทำมาหากินและยืนหยัดได้ด้วยตัวเอง ทำอะไรต้องได้มาซึ่งความพยายาม เหมือนครอบครัวคนไทยทั่วไป ที่สอนลูกให้เป็นคนดีของสังคม และทำตามกฎกติการะเบียบบ้านเมือง มีมารยาทต่างๆ
พ่อแม่สอนมาแบบนี้ พอแฟนเราพามาเที่ยว เรียกว่ามาใช้เวลาร่วมกัน ก็จะพาพวกญาติที่ว่านี้มาด้วย และมากินมาเที่ยว มาพักโรงแรม เรียกว่าอยู่ด้วยตลอดเกือบ 24 ชั่วโฒงเว้นเวลานอนที่เราแยกห้องนอน กับแฟนเรา ที่มีโอกาสอยู่ด้วยกันสองคนเหมือนเมื่อก่อน เราเคยบอกแฟนไปแล้วว่าเราไม่ชอบนิสัยของพวกญาติๆ เค้านะ แบบนี้เรารับไม่ได้ และแฟนเราก็รู้ว่าเราเป็นคนยังไง และเราก็ทนเห็นไม่ค่อยได้ที่แฟนเราซื้อของ ให้พวกญาติเค้า ในขณะที่เราอยากได้อะไรเราซื้อของเราเอง แม้บอกความต้องการก็เฉย และบางทีบอกว่าขัดสน ก็จะโอนมาให้แค่สองสามพัน เรียกว่า เปย์ให้ญาติๆที่ว่านี้หมด เรายังคิดว่าถ้าเค้ามาคนเดียวเหมือนแต่ก่อน เงินที่หมดไปกับค่าที่พัก ค่ากินค่าเที่ยว มื้อละสองสามพัน เอามาซื้อของเอามาดูแลเรามันไม่ดีกว่าหรอ เราก็ไม่ได้อยากมากขนาดนั้นนะคะ แต่เรารู้สึกว่าเราเองก็ไม่ได้รับการดูแลจากเค้าเท่าที่ควร เพราะเรื่องภาระที่ต้องมาแบกคนพวกนี้ ยิ่งมาเห็นกับตายิ่งรับไม่ได้เพิ่มขึ้นมาอีกจากที่ยอมรับได้ 40 % ตอนนี้มันกลายเป็น 10 % ที่ยังเห็นอกเห็นใจเพื่อนมนุษย์ด้วยกันอยู่ ในมุมของเรา เราคิดว่าถ้าเราจะเริ่มสร้างครอบครัวกัน แต่แฟนเรายังคงต้องมาแบกคนพวกนี้ที่เหมือนเป็นตัวปลิงเกาะอยู่แบบนี้ มันจะสร้างครอบครัวของเราเองไม่ได้เลย อนาคตครอบครัวจะเป็นยังไง ยังมองไม่ออกเลย ตอนที่เราคิดน้อยใจบางครั้งเราก็ร้องไห้กับตัวเอง แล้วอยากเลิกกับแฟนเราซะ ให้เค้าไปดูแลกันตามภาษาคนอายุเยอะ เพราะไหนๆ ก็ไม่มีครอบครัวกัน ก็ไปสร้างครอบครัวกันเองโดยมาอยู่รวมกันตอนบั้นปลายชีวิตแบบนี้ก็ได้นะ ไม่ต้องมีเราก็ได้
และเรื่องเวลา แทนที่เราได้เจอกับแฟนเราเดือนละครั้ง ก็ว่าน้อยแล้ว แต่ต้องมามีคนพวกนี้คอยเป็น กขค นั่งอยู่ด้วยบนโต๊ะกินข้าวทุกมื้อ เดินไปไหนมาไหนก็ต้องรอกัน สามคนสี่คน คนยิ่งมากก็ยิ่งมากเรื่อง เวลาเราอยากทำอะไร ก็ต้องรอการตัดสินใจจากการทำเป็นหมู่คณะ ต้องรอความเห็นของทุกคน เราอยากดูหนัง พอพวกญาติพวกนั้นบอกไม่อยากดู แฟนเราก็ไม่ดู จากที่บอกว่ามาเพื่อมาตามใจเรา พวกญาติมาแค่ติดมาเที่ยวด้วย เรากลับรู้สึกว่าเราไม่ได้รับการตามใจเลย ที่เที่ยวทุกอย่างที่เราวางแผนไว้ให้ เกือบทุกครั้ง ถูกเท เพราะตามใจ ตามอารมณ์ของญาติพวกนี้ แค่ลำพังเรากับแฟน ก็ต้องปรับตัวเข้าหากันมากแล้ว แต่กลับต้องมาเจอคนพวกนี้ คอยเสนอหน้า อยู่กับความสัมพันธ์ของเราตลอดเวลา แม้กระทั่งเวลาที่เราไปเที่ยวหาแฟน เพื่อหวังจะหลีกเลี่ยงการเจอกับญาติที่ว่า แฟนเราก็เรียกคนพวกนี้มากินข้าวด้วยอีก เราอึดอัดมาก แฟนเราดูแลญาติพวกนี้ ซึ่งเป็นญาติจริงๆนะคะ แต่เรามองเหมือน แฟนเราดูแลภรรยาผู้หญิงสามคนสี่คนพร้อมกัน ซึ่งความสนใจที่แฟนเราที่ให้เรา มันน้อยลงไปด้วย เพราะมากคนก็มากความ การดูแลคนหลายคนก็ย่อมมีปัญหาเข้ามาทุกเรื่อง บางทีเราส่งไลน์หรือแชร์อะไรไป แฟนก็ไม่สนใจ ไม่จำเรื่องราวที่เราพูดคุยเลย เพราะมัวแต่สนใจเรื่องของคนพวกนี้ ไอ่นี้ไอ่นั่นไอ้นู่น ขนาดมาเที่ยวหาเรา เรายังรู้สึกว่าไม่ได้รับการสนใจเลย ในทางกลับกัน เรากลับเกรงใจแฟนเรามาก เค้าชอบความเป็นส่วนตัวสูง เราไม่เคยพาใครมารบกวนเลย เวลาที่เค้ามา แม้แต่แม่เรา น้องเรา เราก็ไม่พามาให้รบกวน มีแค่นัดเจอทานข้าว บ้าง
แทนที่มาจะได้อยู่กันสองคน เดินเที่ยวกัน ชี้นกชี้ไม้ คุยกัน กินข้าวกัน พยายามปรับตัวเข้าหากัน นิสัยใจคอ ทำความเข้าใจ เรียนรู้กัน เพื่อให้ความสัมพันธ์มันเจริญก้าวหน้า มันพัฒนาไปถึงขั้นแต่งงาน เหมือนคู่รักคู่อื่น สถานการณ์มันเป็นแบบนี้ตลอด เราควรทำยังไงดี หรือว่าเราใจแคบไปรึเปล่า คู่อื่นเป็นแบบนี้เป็นปกติหรือเปล่า เพราะตอนนี้เราเลยคำว่าทนไม่ได้มาเยอะแล้ว คราวหน้าถ้าจะพากันมาอีก เราจะบอกว่าเราไม่ว่างแล้ว ไม่ได้เจอแฟนก็ไม่เจอ หรือว่ามันมีวิธีการแก้ปัญหาที่ดีกว่านี้รึเปล่าคะ
ปล. ญาติๆแฟนเค้าไม่ได้เกลียดเรานะ ออกจะชื่นชมเราด้วยซ้ำ เพราะทุกครั้งที่เค้าทำพฤติกรรมที่เราอึดอัด เราก็ไม่ได้แสดงออกอะไรมาก ก็แค่ยิ้มๆ อดทนมากๆ ด้วย แต่ครั้งล่าสุดที่มากัน เราก็แค่เอือม เราเบื่อมาก ทำตัวล่องลอย เดินตาม อยากพาไปไหนก็พาไป อยู่ในรถด้วยกันก็พยายามหลับตา ทำสมาธิ ไม่สนใจเสียง ไม่สนใจอะไร
แฟนชอบพาญาติมาเที่ยวด้วยหลายคน
แฟนเรากับเรานิสัยเหมือนกันคือพวกโลกส่วนตัวสูงหรือมีลักษณะเป็น introvert งานอดิเรกที่ชอบทำคือชอบอยู่สงบๆ อ่านหนังสือ ไม่ชอบไปไหน ชอบอยู่บ้าน โดยเฉพาะเรา เรามีเพื่อนสนิทแค่คนเดียว ตั้งแต่เกิดมา เราเลือกคบคนที่เข้ามาในชีวิตเรามาก เป็นคนค่อนข้างไทยจ๋าและหัวโบราณ ไม่ชอบเที่ยว ทั้งสถานที่เที่ยวกลางวันและกลางคืน และทำอะไรชอบวางแผน วันนี้จะทำอันนี้ ก็คือต้องทำ ตั้งเป้าหมายอะไรก็คือต้องทำ เรียกว่าจริงจังกับชีวิตในเรื่องที่ต้องจริงจัง
ซึ่งช่วงปีสองปีแรกที่ยังไม่ได้แนะนำให้รู้จักกับญาติของเขา เรารู้มาตลอดว่า เค้ามีคดีความที่บ้านเรื่องหนี้สินที่พ่อแม่ทำไว้หลักห้าสิบล้าน และเป็นผู้จัดการมรดก ช่วงปีแรก ยังไม่ได้แนะนำเราให้ญาติๆรู้จัก เพราะเกรงว่าจะทำให้ญาติพี่น้องหาเรื่องฟ้องร้องถึงความไม่เป็นธรรม ประมาณว่าเหมือนมีแนวโน้มว่าจะมีครอบครัว แต่ประเด็นนี้ไม่สำคัญ ที่เป็นปัญหาคือ แฟนเราต้องดูแลญาติพี่น้องทุกคนในบ้าน ต้องให้เงินเดือน เลี้ยงดูไปจนถึงรุ่นหลาน เพราะครอบครัวบ้านนี้ค่อนข้างล้มเหลวทางการเงิน การอบรมบ่มนิสัย รู้ผิดชอบชั่วดี หลานแต่ละคนจบมาหางานทำเองไม่ได้ ติดยาเสียคน ด้อยประสิทธิภาพในการทำงานหาเงินเลี้ยงดูตัวเอง ไม่ได้พิการนะคะ แต่อายุเยอะแล้วกันทั้งนั้น แถมการศึกษาก็ไม่ได้จบปริญญาตรี ลักษณะเป็นแบบบ้านคนเคยรวย แล้วมาเจอวิกฤตถูกฟ้องล้มละลาย ซื้อของมือเติบ ซื้อของแพง สั่งอาหารเยอะตามใจ เวลาซื้ออะไรแฟนเราก็ต้องไปจ่ายให้ตลอด โดยการรูดบัตรเครดิต ซึ่งเราก็รู้มาตลอด และไม่รู้ด้วยว่าสถานนะการเงินของแฟนเราเป็นยังไง เค้าหาเงินได้จากทางไหนบ้าง อันนี้เราไม่เคยถามและเค้าก็ไม่เคยบอก เพราะเราก็ไม่ยุ่งเรื่องส่วนตัวของกันและกัน และเราก็รู้ว่าแฟนเรามีสภาพครอบครัวและการเงินในลักษณะนี้เค้าเคยเล่าให้เราฟัง และเค้าเองก็รู้ว่าญาติเค้านิสัยเป็นยังไง เราเองก็เป็นผู้หญิงทำงานคนหนึ่งที่หาเงินเลี้ยงดูตัวเองได้ แฟนเราก็ให้บ้างบางครั้ง ซื้อของให้บ้างแล้วแต่โอกาส
แต่ปัญหาคือ เรากับแฟนเจอกันประมาณเดือนละครั้ง แต่ละครั้งก็สามสี่วัน ซึ่งช่วงสองปีหลังเมื่อมีการแนะนำให้รู้จักกัน แฟนเราจะขับรถมาและพาญาติที่ว่ามาด้วยตลอด ทุกครั้ง เราอึดอัดมาก เพราะนิสัยของญาติแฟน เป็นนิสัยครอบครัวชาวจีนที่ออกไปทางเรื่องมาก พูดมาก พูดเยอะ เรื่องเยอะ กับทุกอย่างจนน่ารำคาญ มารยาทแย่เกือบทุกอย่าง เสียงดัง ทำอะไรไม่มีการวางแผน ไม่เกรงใจคนอื่น ไม่เห็นอกเห็นใจคนอื่น เป็นพวกไม่ยอมเสียเปรียบกับทุกเรื่อง ต้องเอาชนะให้ได้ทุกเรื่องตั้งเรื่องเล็กๆ ไปจนถึงเรื่องใหญ่ พูดจาแรง แถมยังเป็นคนอายุเยอะที่ไม่ค่อยเปิดรับความคิดเห็นหรือความเชื่อใหม่ๆ ลักษณะเหมือนคนที่ยังจมไม่ลง เมื่อก่อนเคยรวยมาก แต่ต้องมาทนรับสภาพล้มละลาย รับเงินเดือนๆละ 3000-5000 จากแฟนเรา เวลาไปไหน กินอะไร แฟนเราจะเรียกไปกินด้วย เรียกไปเติมน้ำมัน ซื้อโทรศัพท์มือถือ จ่ายค่าโทรศัพท์ เรียกว่า เกือบทุกอย่าง ซื้อของใช้ ทุกอย่าง แม่แต่มาเที่ยวแฟนเราก็ต้องจ่ายค่าห้องพักเพิ่ม ค่ากินค่าอยู่ แค่ไม่ได้อยู่บ้านเดียวกันกับแฟนเรา (ต้องบอกก่อนว่าญาติที่มาด้วยบ่อยๆไม่มีครอบครัว) ซึ่งการจ่ายหรือเลี้ยงดูญาติลักษณะนี้เรายอมรับได้จากการรับรู้ แค่ 40 %
เพราะที่บ้านเราสอนให้ทุกคนทำมาหากินและยืนหยัดได้ด้วยตัวเอง ทำอะไรต้องได้มาซึ่งความพยายาม เหมือนครอบครัวคนไทยทั่วไป ที่สอนลูกให้เป็นคนดีของสังคม และทำตามกฎกติการะเบียบบ้านเมือง มีมารยาทต่างๆ
พ่อแม่สอนมาแบบนี้ พอแฟนเราพามาเที่ยว เรียกว่ามาใช้เวลาร่วมกัน ก็จะพาพวกญาติที่ว่านี้มาด้วย และมากินมาเที่ยว มาพักโรงแรม เรียกว่าอยู่ด้วยตลอดเกือบ 24 ชั่วโฒงเว้นเวลานอนที่เราแยกห้องนอน กับแฟนเรา ที่มีโอกาสอยู่ด้วยกันสองคนเหมือนเมื่อก่อน เราเคยบอกแฟนไปแล้วว่าเราไม่ชอบนิสัยของพวกญาติๆ เค้านะ แบบนี้เรารับไม่ได้ และแฟนเราก็รู้ว่าเราเป็นคนยังไง และเราก็ทนเห็นไม่ค่อยได้ที่แฟนเราซื้อของ ให้พวกญาติเค้า ในขณะที่เราอยากได้อะไรเราซื้อของเราเอง แม้บอกความต้องการก็เฉย และบางทีบอกว่าขัดสน ก็จะโอนมาให้แค่สองสามพัน เรียกว่า เปย์ให้ญาติๆที่ว่านี้หมด เรายังคิดว่าถ้าเค้ามาคนเดียวเหมือนแต่ก่อน เงินที่หมดไปกับค่าที่พัก ค่ากินค่าเที่ยว มื้อละสองสามพัน เอามาซื้อของเอามาดูแลเรามันไม่ดีกว่าหรอ เราก็ไม่ได้อยากมากขนาดนั้นนะคะ แต่เรารู้สึกว่าเราเองก็ไม่ได้รับการดูแลจากเค้าเท่าที่ควร เพราะเรื่องภาระที่ต้องมาแบกคนพวกนี้ ยิ่งมาเห็นกับตายิ่งรับไม่ได้เพิ่มขึ้นมาอีกจากที่ยอมรับได้ 40 % ตอนนี้มันกลายเป็น 10 % ที่ยังเห็นอกเห็นใจเพื่อนมนุษย์ด้วยกันอยู่ ในมุมของเรา เราคิดว่าถ้าเราจะเริ่มสร้างครอบครัวกัน แต่แฟนเรายังคงต้องมาแบกคนพวกนี้ที่เหมือนเป็นตัวปลิงเกาะอยู่แบบนี้ มันจะสร้างครอบครัวของเราเองไม่ได้เลย อนาคตครอบครัวจะเป็นยังไง ยังมองไม่ออกเลย ตอนที่เราคิดน้อยใจบางครั้งเราก็ร้องไห้กับตัวเอง แล้วอยากเลิกกับแฟนเราซะ ให้เค้าไปดูแลกันตามภาษาคนอายุเยอะ เพราะไหนๆ ก็ไม่มีครอบครัวกัน ก็ไปสร้างครอบครัวกันเองโดยมาอยู่รวมกันตอนบั้นปลายชีวิตแบบนี้ก็ได้นะ ไม่ต้องมีเราก็ได้
และเรื่องเวลา แทนที่เราได้เจอกับแฟนเราเดือนละครั้ง ก็ว่าน้อยแล้ว แต่ต้องมามีคนพวกนี้คอยเป็น กขค นั่งอยู่ด้วยบนโต๊ะกินข้าวทุกมื้อ เดินไปไหนมาไหนก็ต้องรอกัน สามคนสี่คน คนยิ่งมากก็ยิ่งมากเรื่อง เวลาเราอยากทำอะไร ก็ต้องรอการตัดสินใจจากการทำเป็นหมู่คณะ ต้องรอความเห็นของทุกคน เราอยากดูหนัง พอพวกญาติพวกนั้นบอกไม่อยากดู แฟนเราก็ไม่ดู จากที่บอกว่ามาเพื่อมาตามใจเรา พวกญาติมาแค่ติดมาเที่ยวด้วย เรากลับรู้สึกว่าเราไม่ได้รับการตามใจเลย ที่เที่ยวทุกอย่างที่เราวางแผนไว้ให้ เกือบทุกครั้ง ถูกเท เพราะตามใจ ตามอารมณ์ของญาติพวกนี้ แค่ลำพังเรากับแฟน ก็ต้องปรับตัวเข้าหากันมากแล้ว แต่กลับต้องมาเจอคนพวกนี้ คอยเสนอหน้า อยู่กับความสัมพันธ์ของเราตลอดเวลา แม้กระทั่งเวลาที่เราไปเที่ยวหาแฟน เพื่อหวังจะหลีกเลี่ยงการเจอกับญาติที่ว่า แฟนเราก็เรียกคนพวกนี้มากินข้าวด้วยอีก เราอึดอัดมาก แฟนเราดูแลญาติพวกนี้ ซึ่งเป็นญาติจริงๆนะคะ แต่เรามองเหมือน แฟนเราดูแลภรรยาผู้หญิงสามคนสี่คนพร้อมกัน ซึ่งความสนใจที่แฟนเราที่ให้เรา มันน้อยลงไปด้วย เพราะมากคนก็มากความ การดูแลคนหลายคนก็ย่อมมีปัญหาเข้ามาทุกเรื่อง บางทีเราส่งไลน์หรือแชร์อะไรไป แฟนก็ไม่สนใจ ไม่จำเรื่องราวที่เราพูดคุยเลย เพราะมัวแต่สนใจเรื่องของคนพวกนี้ ไอ่นี้ไอ่นั่นไอ้นู่น ขนาดมาเที่ยวหาเรา เรายังรู้สึกว่าไม่ได้รับการสนใจเลย ในทางกลับกัน เรากลับเกรงใจแฟนเรามาก เค้าชอบความเป็นส่วนตัวสูง เราไม่เคยพาใครมารบกวนเลย เวลาที่เค้ามา แม้แต่แม่เรา น้องเรา เราก็ไม่พามาให้รบกวน มีแค่นัดเจอทานข้าว บ้าง
แทนที่มาจะได้อยู่กันสองคน เดินเที่ยวกัน ชี้นกชี้ไม้ คุยกัน กินข้าวกัน พยายามปรับตัวเข้าหากัน นิสัยใจคอ ทำความเข้าใจ เรียนรู้กัน เพื่อให้ความสัมพันธ์มันเจริญก้าวหน้า มันพัฒนาไปถึงขั้นแต่งงาน เหมือนคู่รักคู่อื่น สถานการณ์มันเป็นแบบนี้ตลอด เราควรทำยังไงดี หรือว่าเราใจแคบไปรึเปล่า คู่อื่นเป็นแบบนี้เป็นปกติหรือเปล่า เพราะตอนนี้เราเลยคำว่าทนไม่ได้มาเยอะแล้ว คราวหน้าถ้าจะพากันมาอีก เราจะบอกว่าเราไม่ว่างแล้ว ไม่ได้เจอแฟนก็ไม่เจอ หรือว่ามันมีวิธีการแก้ปัญหาที่ดีกว่านี้รึเปล่าคะ
ปล. ญาติๆแฟนเค้าไม่ได้เกลียดเรานะ ออกจะชื่นชมเราด้วยซ้ำ เพราะทุกครั้งที่เค้าทำพฤติกรรมที่เราอึดอัด เราก็ไม่ได้แสดงออกอะไรมาก ก็แค่ยิ้มๆ อดทนมากๆ ด้วย แต่ครั้งล่าสุดที่มากัน เราก็แค่เอือม เราเบื่อมาก ทำตัวล่องลอย เดินตาม อยากพาไปไหนก็พาไป อยู่ในรถด้วยกันก็พยายามหลับตา ทำสมาธิ ไม่สนใจเสียง ไม่สนใจอะไร